Η νύχτα της Πόλης στο ολοκόκκινο... Φαληράκι!
Τα χρόνια τρέχουν και το συνειδητοποίησα όταν ειδα πόσος καιρός πέρασε από τη νύχτα της Πόλης. Δεκατρία ολόκληρα χρόνια η αλλιως σχεδόν 4.750 μερες! Ακούγεται τρομακτικό ωστόσο ενώ συνήθως δεν θυμόμαστε το τι έγινε πέρσι ή πριν από ένα μήνα, ακόμα και πριν δέκα μέρες βραδιές οπως εκείνη της Κωνσταντινούπολης δεν σβήνουν από τη μνήμη. Λοιπόν εαν σας ενδιαφέρει πως το ολοκόκκινο Φαληράκι έζησε εκείνη τη μια και ξεχωριστή νύχτα στην Πόλη, τώρα που έφτασε η ώρα του τελικού στο Κίεβο συνεχίστε να διαβάζετε....
22:30
Ο Χένρι και η Σούζαν μου ζήτησαν ευγενικά την τρίτη Pina Colada τους. Το ζευγάρι ήταν πολύ συμπαθές. Όταν συμπαθώ κάποιον πελάτη θέλω να τον προσέχω. Με την άκρη του ματιού μου κοίταξα εάν ο κυριος Γιώργος,ιδιοκτήτης του καταστήματος κοιτούσε, ώστε να βάλω από το Malibu στο κοκτέιλ, το «καλό» μας ρούμι όπως μας έλεγε, κι όχι το δηλητήριο που ποτίζαμε τους τουρίστες.
Μου έλεγαν την ιστορία τους. Δεν έπρεπε να βρίσκονται στην μπάρα μου εκείνη τη στιγμή. Ποτέ όμως δεν κατάφεραν να βρουν κάποιο εισιτήριο για τον τελικό της Κωνσταντινούπολης και τελικά το ταξίδι Σκάμερσντεϊλ – Κωνσταντινούπολη, είχε κατάληξη στο Φαληράκι.
«Ίσως να ήμασταν τυχεροί» μουρμούρησε χαμένος ο Χένρι. Το σκορ στη ημίχρονο ήταν 3-0 υπέρ της Μίλαν και κανείς από τους οπαδούς στην κερκίδα των Άγγλων δεν φαινόταν να διασκεδάζει με το παιχνίδι.
Το έλεγε αλλά δεν το πίστευε. Το κατάλαβα όταν κοίταξε τη Σούζαν όπου το βλέμμα και των δύο, μαρτυρούσε το αντίθετο, πέραν από τη στενοχώρια και την απογοήτευση.
Ο Κιθ, ο βραχύσωμος 45αρης Dj με το ξυρισμένο κεφάλι και τα συρμάτινα γυαλάκια πρεσβυωπίας από το Newcastle, φαινόταν να το διασκέδαζε. Μου είχε πει πριν τη σέντρα ότι δεν τους γουστάρει τους “Σκάουσερς”. Έπαιζε το Lyla των Oasis εκείνη τη στιγμή. Το τραγούδι ήταν No1 στα βρετανικά Charts και καλούσε τους απογοητευμένους πελάτες μας και παράλληλα οπαδούς της Liverpool να χορέψουν στους ρυθμούς του κομματιού. Μερικά μεσαία δάκτυλα υψώθηκαν προς την μεριά του και το μειδίαμα που ήταν ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του, έδωσε τη θέση του σε ένα πλατύ χαμόγελο. «Το ποδόσφαιρο είναι μια δικαιολογία για να είσαι ευτυχισμένος» είχε πει ο μεγάλος Χόρχε Βαλντάνο, κι ο Κιθ ευτυχούσε με τη δυστυχία των αντιπάλων του, αφού το καμάρι της πόλης τους, το μόνο που είχε καταφέρει ήταν η 14η θέση στην Πρέμιερ.
22:45
Οι ομάδες ήταν στη σέντρα για το δεύτερο μέρος και τα παιδιά μου ζήτησαν το τέταρτο ποτό. Δεν ξέρω εάν έκανα τόσο καλά κοκτέιλ ή απλά ήθελαν να μεθύσουν. Άλλωστε ήταν η πρώτη μου φορά σε μπάρα και δεν είχα καταλάβει εάν ήμουν ικανός. Ο Μπενίτεθ είχε βγάλει στο ημίχρονο τον Στιβ Φίναν και είχε βάλει τον Ντιτμαρ Χάμαν. Αυτός μπαίνοντας χειροκρότησε τους συμπαίκτες του κι από τα χείλη του φάνηκε η προτροπή “let’s go”. Μάλλον, ούτε ο ίδιος δεν το πίστευε. Οι Ιταλοί ήταν στη σέντρα. Άλλα 45 λεπτά και θα πανηγύριζαν θριαμβευτικά, έναν ακόμη ευρωπαϊκό τίτλο, τον 6ο στην ιστορία τους…
22:54
Οι μεγάλες ομάδες, για να κάνουν μεγάλες επιτυχίες χρειάζονται μεγάλους ηγέτες. Μεγάλος ηγέτης ήταν και ο Στίβεν Τζέραρντ. Κανείς δεν είχε καταλάβει τι συνέβαινε στον αγώνα. Ούτως ή άλλως ήμασταν μπαρ και δεν είχαμε σχολιασμό στο ματς. Από τα ηχεία ακούγοντας το “Don’t phunk with my heart” των Blacked eyed peas την ώρα που ο Ρίσε έβγαζε τη σέντρακαι ο Τζέραρντ ανενόχλητος από το σημείο του πέναλτι έπιασε την κεφαλιά στέλνοντας την μπάλα στο πλαϊνό μέρος των διχτύων του Ντίντα. Πραγματικά άπιαστη κεφαλιά.
2 λεπτά αργότερα…
Οι Peas δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν το κρεσέντο του τραγουδιού και να σου ο Σμίτσερ αγκαλιά με τον Μπάρος. Το 3-0 μέσα στη διάρκεια ενός μόλις τραγουδιού είχε γίνει 3-2.
Η έκφραση του Χένρι και της Σούζαν είχε αλλάξει κι από την κατήφεια που είχε καταβάλει το νεαρό ζευγάρι από το Λίβερπουλ έβλεπες την ελπίδα και τη χαρά ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους. Μόνο ο Κιθ ήταν πλέον σκυμμένος πάνω από το βαλιτσάκι με τα CD του προσπαθώντας να επιλέξει το επόμενο κομμάτι… ένιωθε ήδη τα πειράγματα που θα του έκαναν Σκάουσερς στην περίπτωση που η ομάδα τους γυρνούσε τούμπα το παιχνίδι, μετά από όσα τους είχε κάνει στο ημίχρονο.
Μερικά λεπτά αργότερα…
Η εικόνα του μαγαζιού είχε αλλάξει άρδην. Μέχρι και οι 2 κούκλες με τα στρογγυλά κωλαράκια που ξεχώριζαν από τα σκισμένα τζιν σορτσάκια τους, που χόρευαν ασταμάτητα καθ΄όλη τη διάρκεια της βραδιάς και είχαν σταματήσει και κοιτούσαν στην αντανάκλαση του προτζέκτορα στον εξωτερικό τοίχο του μαγαζιού. Ο κύριος Γιώργος βλασφημούσε που δεν μπορούσε άλλο να απολαύσει το θέαμα κι εγώ με τη σειρά μου που δεν θα μπορούσα να σερβίρω τους πελάτες και τον εαυτό μου από τα ακριβά ποτά της κάβας.
23:10
Ο Μίλαν Μπάρος θα πατήσει με το τακούνι εξαιρετικά την μπάλα στο Τζέραρντ ο οποίος σαν τρέιλερ έμπαινε στην περιοχή. Ο Γκατούζο νευρικός, απρόσεκτος με θολωμένο μυαλό θα βάλει το χέρι του στην πλάτη του αρχηγούς των «κόκκινων» κι αυτός θα πέσει γλυκά στο χορτάρι του «Κεμάλ Ατατούρκ». Ο Τζέραρντ έπεφτε όπως έπεφταν με κρότο τα ποτήρια των ήδη μεθυσμένων πελατών μου… Η Σούζαν είχε τρελαθεί! Δεν περίμενα τέτοια αντίδραση από γυναίκα. Και οι δυο είναι κάτοχοι εισιτηρίων διαρκείας στο “Kop”. Τα ελάχιστα χρήματα που εξοικονομούν από την εργασίας τους στα Tesco τα φιλάν για αυτές τις δύο ιερές στιγμές. Την αγορά του διαρκείας τους και τις ετήσιες διακοπές σε κάποιο μέρος που έχει ήλιο σε αντίθεση με τον καταθληπτικό καιρό του προαστίου του Liverpool όπου διαμένουν.
Στην αίθουσα επικρατούσε απόλυτη ηρεμία. Ο Γκονζάλεθ είχε οπτική επαφή με τη φάση και είχε καταλογίσει την «εσχάτη των ποινών». Η μπάλα στήθηκε στην άσπρη βούλα από τον Alsonso. Το barήταν ασάλευτο, όπως αυτά που λατρεύει ο Edward Hopper να ζωγραφίζει στους διάσημους πίνακές του. Δεν ξέρω αν έπαιζε μουσική. Θολά θυμάμαι τη στιγμή. Όλα είχαν παγώσει.
Η Σούζαν κρατούσε το χέρι του Χένρι, οι διερχόμενοι από το δρόμο στυλώθηκαν να κοιτάνε στον προτζέκτορα, οι μικρές χορεύτριες τώρα χοροπηδούσαν νευρικά, όπου μέχρι κι ο κύριος Γιώργος σταμάτησε να κοιτάζει ένα ζευγάρι στήθη που του είχαν αποσπάσει την προσοχή και κοιτούσε τον Αλόνσο να παίρνει φόρα.
Ήταν μια ανάσα.. ούτε το “Fuck” δεν μπόρεσε να ακουστεί ολόκληρο καθώς αμέσως μετά τη βουτιά του Ντίντα προς την μπάλα και την προς στιγμήν απόκρουσή του, ο Ισπανός πήρε το Ριμπάουντ και με το αριστερό έγραψε το 3-3.
Πανηγύρια παντού. Οι “Gorillaz” ούρλιαζαν στο“Feeling Good” όπως και όλοι στο Bar. Πλάκα είχε ο Κιθ. Ο φόβος του γινόταν πραγματικότητα. Πρέπει να είχε κατεβάσει καμιά 10ριά μπουκαλάκια της Strongbow. Άτιμος ο μηλίτης… πίνεται εύκολα και μεθάς άσχημα. Ο κύριος Γιώργος τον κοίταξε με αυστηρό βλέμμα καθώς υποτίθεται ότι δικαιούμασταν 3 ποτά κάθε βράδυ, μόνο που εμείς το πολλαπλασιάζαμε με το 5.
Ο Χένρι γύρισε και με κοίταξε. Αμέσως κατάλαβα τι θα μου έλεγε. «Πολύ κρίμα που δεν είμαστε εκεί» ψιθύριζεαπαρηγόρητος. Έχανε τα πανηγύρια της κερκίδας, δεν ήταν εκεί να τραγουδάει σε ντελίριο το “You Never walkalone” μαζί με χιλιάδες τρελαμένους ημίγυμνους οπαδούς της ομάδας. Και ήταν στη (κολλώδη από φτηνό αλκοόλ) μπάρα μου, να παρακολουθεί την επωδή της ομάδας του από τη θολή προβολή ενός φτηνού προτζέκτορα.
11:30
Στο κοντινό πλάνο, ο κάθιδρος Γκονζάλεθ, φάνηκε να σφυρίζει τρεις φορές για την κανονική διάρκεια του παιχνιδιού. «Φρου, φρου, φρουυυυυ» Μπορεί να μην είχαμε ήχο αλλά ήταν σα να ακούστηκε. Τρία σφυρίγματα από τον ουρανό. Τόσο δυνατά σφύριξε ο «Ρεφ». 30 λεπτά μετά το 3-3 κι από εκατέρωθεν χαμένες ευκαιρίες, η μπάλα δεν πέρασε άλλη φορά την γραμμή ώστε να δώσει προβάδισμα σε κάποια από τις δύο ομάδες. Το τρόπαιο θα το σήκωνε ο καλύτερος στην παράταση ή ο πιο τυχερός, ή ικανότερος ενίοτε, στη διαδικασία των πέναλτι.
Ο Ρόναλντ Κούμαν είχε δηλώσει κάποτε πως στο ποδόσφαιρο όλα είναι πιθανά κι ανοικτά καθώς το παιχνίδι έχει 90 λεπτά και ποτέ δεν τελειώνει πριν το τελευταίο σφύριγμα. Δεν ξέρω εάν αυτές οι κουβέντες ήρθαν στο μυαλό του Μπενίτεθ στο ημίχρονο και έπεισε τους ποδοσφαιριστές του στην ανάπαυλα πως το 3-0 γυρίζει. Στο πρώτο φέρονταν σαν 11 αποκεφαλισμένα κοτόπουλα που έτρεχαν δεξιά αριστερά λίγο πριν πέσουν κάτω κα ξεψυχήσουν. Στο δεύτερο μέρος βρήκε μάλλον ο δήμιος τους από τα αποδυτήρια.
Οι “Kaizer Chiefs” προσπαθούσαν μέσα από το τραγούδι τους να μας πείσουν πως αγαπούσαν όλο και λιγότερο κάποιο κορίτσι μέσα από το τραγούδι τους “Every day Ilove you less and less” την ώρα που το παιδιά μου εξηγούσαν τι σήμαινε για αυτούς η Liverpool. Είχαν γνωριστεί στο Cavern. Πιάσανε κουβέντα αμέσως για τη Λίβερπουλ που ήταν η κοινή συνισταμένη τους. Ήταν τέτοιο το πάθος που είχαν για την ομάδα που από την επόμενη σεζόν πήραν διπλανά διαρκείας για να είναι κι εκεί δίπλα δίπλα.
11:57
Η Μίλαν πίεζε αφόρητα. Φαινόταν ότι η Λίβερπουλ είχε «σκάσει». Η ανησυχία πάλι ήταν έκδηλη στα πρόσωπα των βρετανών θαμόνων μου, τώρα ήταν ο Χένρι που δεν άντεχε να βλέπει και είχε πάρει αγκαλιά τη Σούζανπροσπαθώντας να αντλήσει κουράγιο από αυτήν.
Ντούντεκ – Σεφτσένκο 1-0.
Με τρία λεπτά μέχρι και το τέλος της ψυχοφθόρου διαδικασίας της παράτασης, ο Ουκρανός Κίλερ θα πιάσει από κοντά την κεφαλιά. Από το βάθος, στο κουτί του Dj,ο Κιθ φώναξε Goal, αλλά πριν προλάβει να σύρει τη λέξει ο Ντούντεκ με διπλή προσπάθεια, αποσόβησε ένα γκολ το οποίο σχεδόν είχε πανηγυριστεί. Κανείς δεν του έδωσε σημασία καθώς χρειαζόταν το χρόνο της η καρδιά να επανέλθει σε φυσιολογικούς παλμούς μετά τη φάση.Το παιχνίδι πλέον θα κρίνονταν στη ρώσικη ρουλέτα των πέναλτι.
12:05
Το μπουκάλι με το Malibu είχε αδειάσει. Ο κυριος Γιώργος εννοείται ότι με είχε πάρει χαμπάρι αλλά ήταν τέτοια η ευφορία στην ατμόσφαιρα, που εκείνη την στιγμή δεν μου είχε πει τίποτα. Τώρα έπρεπε να τους φτιάξω τις Πίνα Κολάδα τους με δευτεράντζα ρούμι. Δε νομίζω να τους ενδιέφερε. Μετά από 7 ποτά, έχω την αίσθηση πως όλα τους φαίνονταν ίδια. «On the house» τους πρόφερα με μεγάλο χαμόγελο κι αμέσως εκείνοι έριξαν την πρόσκληση. «Εάν θες μπορείς το χειμώνα να έρθεις στο Liverpool, να σε φιλοξενήσουμε και να σε ξεναγήσουμε στην πόλη» μου είπε τρικλίζοντας η Σούζαν. Η συμπάθεια ήταν αμοιβαία. Είχα πάει ήδη στο Λονδίνο αρκετές φορές, αλλά ποτέ στο Λίβερπουλ. Σίγουρα θα πήγαινα. Τότε ήρθαν και οι μικρές επίδοξες χορεύτριες και κάθισαν μαζί μας, έμοιαζαν σα να ασχολούνται χρόνια με την μπάλα και δεν ήθελαν να χάσουν στιγμή από τη συνέχεια.
12:10
Ο Σερτζίνιο ήταν ο πρώτος που έστησε την μπάλα στην άσπρη βούλα. Πήρε λίγα μέτρα φόρα και άουτ… Παράνοια στους Άγγλους, κατήφια στους Ιταλούς. Από το 3-0 του πρώτου 45λεπτου, μιάμιση ώρα αργότερα θα αστοχούσαν στο πρώτο πέναλτι της βραδιάς. Ήταν σα να είχε γραφτεί η μοίρα και το όνομα των “Reds” πάνω στο μεγάλο τρόπαιο με τα μεγάλα αυτιά κι αυτό οι Ιταλοί το ήξεραν.
«Μάλλον ήταν γραφτό να μην πάμε στην Πόλη, αλλά να σηκώσουμε το τρόπαιο» φώναξε θριαμβολογώντας ο Χένρι που έδειχνε να το χαίρεται με την ψυχή του. Η Κούπα ήταν κοντά, αυτός ήταν μεθυσμένος και είχε τη Σούζαν αγκαλιά. Ασφαλώς, δούλεψαν και τα κοκτέηλ μου. Τι άλλο να ζητούσε από τη ζωή του.
Ντούντεκ – Σεφτσένκο 2-0…
Ο απέναντι από τον Ντούντεκ ήταν πάλι ο Ουκρανός “killer”. Τρία λεπτά πριν λήξει και η παράταση, σε ένα απίστευτο τετ α τετ ο Πολωνός στέρησε το γκολ στον Αντρέι. Τρία μέτρα φόρα ο Ουκρανός… τρία βήματα δεξιά ο Ντούντεκ και βουτιά…
12:20
Οι παίκτες της Λίβερπουλ ήταν ένα όλοι ένα κουβάρι. Ο Σισέ περιέφερε με καμάρι στο γήπεδο το καλογυμνασμένο, γεμάτο τατού κορμί του. Η κόκκινη και βρετανική πλευρά της κερκίδας είχε πάρει κυριολεκτικά φωτά. Αυτά βλέπαμε στο Video. Στο μαγαζί γινόταν ο χαμός. Η Σούζαν πήρε αγκαλιά τον Χένρι κι έκλαιγαν με λυγμούς. Μπορεί το σώμα τους να μην ήταν εκεί, αλλά η ψυχή του σίγουρα. Κάπου μεταξύ του “Kop” και του «Ατατουρκ»Σίγουρα δεν ήταν εκεί. Οι νεαρές χορεύτριες πήραν εμένα αγκαλιά από τη Χαρά του με τον Κ. Γιώργη να γουρλώνει ως συνήθως τα μάτια του στα κάλλη των κορασίδων κι ο Κιθ, στη γωνιά του συνοφρυωμένος έπρεπε να δεχτεί την «παραγγελία» των πελατών. Όχι, δεν ήταν κάποιο κομμάτι από τα Charts, ούτε καν από αυτά τα Βρετανικά Cheesy κομμάτια που παίζουμε μετά τις 12:30 για να ανέβει η κατανάλωση αλκοόλ… Τα ηχεία ήταν στη διαπασών… όλα επιτρέπονταν απόψε…
When you walk through a storm
Hold your head up high
And don't be afraid of the dark
At the end of a storm
There's a golden sky
And the sweet silver song of a lark
Walk on through the wind
Walk on through the rain
Though your dreams be tossed and blown
Walk on, walk on
With hope in your heart
And you'll never walk alone
You'll never walk alone
Walk on, walk on
With hope in your heart
And you'll never walk alone
You'll never walk alone
Στέφανος Κλιάφας
