Ένας... θεόστραβος τελικός!
Στο όνειρο έμεινε η Λίβερπουλ, που ηττήθηκε με σκορ 3-1 από την Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό του Champions League και έχασε την ευκαιρία (την δεύτερη συνεχόμενη σε τελικούς μετά το 2007) να φτάσει τα έξι τρόπαια στην ιστορία της. Στον τραυματισμό του Μοχάμεντ Σαλάχ στο πρώτο ημίχρονο και στην κακή βραδιά του Λόρις Κάριους κρίθηκε το παιχνίδι, με τις προσπάθειες του διασωθέντα Σαντιό Μανέ να μην είναι αρκετές για κάτι παραπάνω...
Παιχνίδι πρωτοβουλίας κλήθηκε να κάνει στα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης η Λίβερπουλ, με την Ρεάλ Μαδρίτης να έχει φορτώσει τον άξονά της και να διατηρεί στάση αναμονής απέναντι στους φρέσκους επιθετικούς του Γιούργκεν Κλοπ. Ήταν ολοφάνερο ότι ο Ζινεντίν Ζιντάν δεν ήθελε από τους παίκτες του να αφήσουν κενούς χώρους στην τριάδα, με αποτέλεσμα για πολλή ώρα να μην υπάρχει ουσιαστική δράση για αρκετή ώρα.
Η πρώτη αξιόλογη ευκαιρία ανήκε στους «κόκκινους» με την μπάλα να φτάνει στον Ρομπέρτο Φιρμίνο μέσα στην περιοχή, τα σώματα των αμυνόμενων της Ρεάλ να του αρνούνται το γκολ και από εκεί η φάση να φτάνει στον Τρεντ Αλεξάντερ-Άρνολντ. Ο νεαρός μπακ δοκίμασε την τύχη του, ωστόσο ο Κέιλορ Νάβας ήταν έτοιμος και παρά τα πολλά κορμιά μπροστά από τη εστία του μπλόκαρε σταθερά. Λίγο αργότερα έγινε η φάση που σημάδεψε το ματς μιας και εκεί όλα θα άλλαζαν δραματικά. Ο Σέρχιο Ράμος θέλησε να σταματήσει τον Μοχάμεντ Σαλάχ, πιάνοντάς τον με όλη του την δύναμη από το δεξί χέρι για να τον ρίξει στο έδαφος, προκαλώντας εξάρθρωση ώμου στον Αιγύπτιο που έπεσε με όλο του το βάρος στον αριστερό ώμο.
Το σημείο αναφοράς της Λίβερπουλ όλη τη φετινή σεζόν προσπάθησε να σφίξει τα δόντια του και να συνεχίσει, ωστόσο ο πόνος σε τέτοιες περιπτώσεις είναι αφόρητος και όπως ήταν λογικό πέρασε αμέσως αλλαγή, με το πρόβλημα να φαίνεται από την πρώτη στιγμή άλλωστε όταν μετά την πτώση του ο «Μο» κουνούσε κανονικά το δεξί του χέρι και είχε «χυμένο» το άλλο στο χορτάρι. Στην θέση του ο Κλοπ έριξε τον Άνταμ Λαλάνα, χωρίς να αλλάξει κάτι στον σχηματισμό του, ωστόσο ήταν εμφανές πως η Ρεάλ είχε αποκτήσει εντελώς διαφορετικό αέρα. Το πρώτο ημίχρονο τελείωσε όπως άρχισε, με τον νέο τραυματισμό του Ντάνι Καρβαχάλ να διακόπτει και στην πορεία την ροή του αγώνα.
Η μοναδική αξιόλογη στιγμή ήρθε στο 44’ και ανήκε στους Μαδριλένους, με τον Κριστιάνο Ρονάλντο να είναι οφσάιντ αλλά να μην υποδεικνύεται μετά την κεφαλιά που πήρε. Για καλή τύχη της Λίβερπουλ, ο βοηθός θεώρησε πως ο Καρίμ Μπενζεμά ήταν εκτεθειμένος στην εξέλιξη της φάσης (σ.σ τρομερά οριακή η φάση, είναι οφσάιντ αλλά μάλλον το σημαιάκι σηκώθηκε από ένστικτο) και κατά συνέπεια το γκολ ακυρώθηκε.
Το δεύτερο μέρος ήταν σαν ένα νέο κεφάλαιο του αποψινού ποδοσφαιρικού τόμου, με τον Ζιντάν να έχει απελευθερώσει τους ποδοσφαιριστές του και να τους έχει ανεβάσει πιο ψηλά στο γήπεδο. Δεν άργησε να έρθει και η πρώτη μεγάλη στιγμή για την «Βασίλισσα», με τον Ίσκο να γίνεται κάτοχος της μπάλας στα όρια της μεγάλης περιοχής μετά από άτσαλη προσπάθεια του Λαλάνα αλλά να την στέλνει στο οριζόντιο του Λόρις Κάριους. Ο Γερμανός την γλίτωσε φθηνά σε αυτήν την φάση, αλλά η πίεση της Ρεάλ και η απειρία του σε τέτοια ματς κόστισε στην ομάδα του ένα τραγικό 1-0.
Μετά από ανύποπτη φάση ο πορτέρο της Λίβερπουλ επιχείρησε να παίξει γρήγορα την μπάλα με τα χέρια, αλλά ο Καρίμ Μπενζεμά μυρίστηκε την φάση και του έκανε προβολή για να την στείλει σε πρώτο χρόνο στα δίχτυα. Έντονα τα παράπονα από την πλευρά των τυπικά φιλοξενούμενων, αλλά καθ’ όλα νόμιμο το γκολ του Γάλλου φορ. Την φάση του 51ου λεπτού ακολούθησε εκείνη του 55ου, όταν από κόρνερ ο Σαντιό Μανέ βρέθηκε ξεχασμένος στο όριο στην μεγάλη περιοχή και με κοντινή προβολή έφερε και πάλι την ισορροπία στον αγώνα (1-1).
Στο 61’ ο Ζιντάν έκανε την κίνηση ματ και βγάζοντας τον Ίσκο πέρασε στην θέση του τον πρώην παίκτη της Τότεναμ, Γκάρεθ Μπέιλ, με τον οποίο γύρισε και το ματς. Ξαφνικά η Ρεάλ βρέθηκε να παίζει με τρία φορ σε ένα από τα γνωστά overlap του Μαρσέλο από τα δεξιά, για να φτάσει η μπάλα στον Ουαλό (63’) και εκείνος με ένα τρομερό ψαλιδάκι με το αριστερό να κάνει το 2-1. Έντονοι οι πανηγυρισμοί από όλους, πλην ίσως του Κριστιάνο Ρονάλντο που το χάρηκε αλλά σίγουρα αμέσως συνέκρινε το τέρμα με αυτό που είχε πετύχει νωρίτερα στην διοργάνωση απέναντι στην Γιουβέντους, κατήφεια στην πλευρά της ομάδας του Κλοπ, που καλούταν και πάλι να βρει τα αποθέματα για να ξαναμπεί στο ματς. Ο άνθρωπος της στιγμής παραλίγο να είναι και πάλι ο Μανέ, αλλά συρτό σουτ του νίκησε τον Κέιλορ Νάβας μόνο και μόνο για να σταματήσει στο δεξί σίδερο του Κοσταρικανού. Η Λίβερπουλ ζήτησε πέναλτι στην πορεία, όταν σέντρα του μέτριου γενικά Φιρμίνο σταμάτησε στον αγκώνα του Κασεμίρο, όμως σωστά δεν σφυρίχτηκε κάτι. Η σεμνή τελετή έλαβε τέλος στο 83’, όταν ο Κάριους περίμενε την μπάλα πάνω του από μακρινό σουτ του Μπέιλ, αλλά εκείνη τον πρόδωσε και άλλαξε ελαφρώς πορεία μπροστά του. Ελαφρώς, αλλά αρκετά για να κρίνουν τον τελικό…
Τα λεπτά που έμειναν για το τέλος ήταν διαδικαστικά, με την Ρεάλ να ψάχνει ακόμη ένα γκολ που δεν βρήκε. Αυτό ήταν το τρίτο συνεχόμενο τρόπαιο του Τσάμπιονς Λιγκ για την Ρεάλ Μαδρίτης και το 13ο συνολικά στην ιστορία της.
Οι συνθέσεις:
Ρεάλ Μαδρίτης: Νάβας, Καρβαχάλ (34’ Νάτσο), Βαράν, Ράμος, Μαρσέλο, Μόντριτς, Κασεμίρο, Κροος, Μπενζεμά (89’ Ασένσιο), Ίσκο (61’ Μπέιλ), Ρονάλντο
Λίβερπουλ: Κάριους, Αλεξάντερ-Άρνολντ, Λόβρεν, Φαν Ντάικ, Ρόμπερτσον, Βαϊνάλντουμ, Χέντερσον, Μίλνερ (83’ Τσαν), Σαλάχ (31’ Λαλάνα), Μανέ, Φιρμίνο
Γιώργος Σιάφας
