Το αντίο του Ινιέστα στην Εθνική να είναι η στιγμή που θα σηκώνει το τρόπαιο!
Αν πρέπει να σκεφτώ έναν αρχηγό που θα σηκώσει το παγκόσμιο κύπελλο στον τελικό της Μόσχας το μυαλό μου δεν πηγαίνει σε κανέναν άλλον από τον Ινιέστα. Αυτή η Ισπανία έχει σπουδαίο ρόστερ, διαθέτει εμπειρία, πολλή ποιότητα, αλλά πάνω απ’ όλα μενταλιτέ νικητή. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Το 2010 στην Νότιο Αφρική υποστήριξα από την αρχή του παγκοσμίου κυπέλλου ότι δεν υπάρχει περίπτωση να βγει άλλος νικητής από τους Ισπανούς. Είχαν αποτινάξει την ταμπέλα του loser δύο χρόνια νωρίτερα, στα γήπεδα της Αυστρίας και της Ελβετίας, κατακτώντας το πρώτο τους τίτλο μετά από 44 χρόνια. Εκείνο το γκολ του Τόρες, στη Βιέννη, που έδωσε το τρόπαιο στην Ισπανία απέναντι στη Γερμανία για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, άλλαξε οριστικά και αμετάκλητα τον χάρτη για τα επόμενα χρόνια. Οι «φουρίας ρόχας» πάντα πήγαιναν με σπουδαίες μονάδες στις μεγάλες διοργανώσεις ωστόσο κάτι τους σταματούσε και ειδικά η αίσθηση πως δεν ήταν ομάδα.
Το ξεμπλοκάρισμα, σε νοητικό επίπεδο, το οποίο ήρθε με την κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος τους βοήθησε δύο χρόνια αργότερα να διαχειριστούν το στραπάτσο της πρεμιέρας. Οι Ελβετοί, μπορεί να τους νίκησαν αλλά δεν κατάφεραν τίποτα περισσότερο από το να μετατρέψουν εκείνη την Ισπανία σε ακόμα μεγαλύτερο φαβορί! Θυμάμαι σαν τώρα τις κουβέντες με τους ακροατές που έλεγαν πως φάνηκαν λίγοι οι Ισπανοί και τους λύγισε το άγχος του φαβορί ωστόσο ήμουν τόσο βέβαιος πως θα ήταν στο Γιοχάνεσμπουργκ κόντρα στη Βραζιλία στον τελικό εξηγώντας πως θα τους έκανε πιο προσεκτικούς στη συνέχεια.
Έτσι και έγινε, αφού διαχειρίστηκαν τον όμιλο με μόνη μεγάλη διαφορά ότι δεν ήταν οι Βραζιλιάνοι απέναντι τους αλλά οι Ολλανδοί στο τέλος! Η ποιότητα τους ήταν τέτοια που δε χωρούσε αμφιβολία ότι μετά το παγκόσμιο κύπελλο θα κατακτούσαν και το επόμενο Euro και περνώντας τη κρίση που φυσιολογικά μετά την κατάκτηση τριών διαφορετικών τουρνουά, κάποια στιγμή θα ερχόταν, τώρα πάνε στη Ρωσία με πολλά αβαντάζ.
Έχουν τον καλύτερο τερματοφύλακα στον πλανήτη. Ο Ντε Χέα μπορεί να αποδειχθεί το κλειδί, όπως ήταν ο Ίκερ Κασίγιας στις δύσκολες περιπτώσεις που χρειάστηκε να «καθαρίσει» ο τερματοφύλακας, τόσο το 2008 όσο και το 2010, ειδικά στην περίπτωση του τετ-α-τετ στον τελικό με τον Ρόμπεν. Όλες οι τελευταίες νικήτριες του Μουντιάλ είχαν έναν πολύ σπουδαίο τερματοφύλακα, με τον Νόιερ η Γερμανία το 2014, με τον Κασίγιας η Ισπανία το 2010 και με τον Μπουφόν η Ιταλία το 2006. Γιατί να μην επαναληφθεί και τώρα το σενάριο;
Δεύτερον, υπάρχει συσσωρευμένη εμπειρία αφού Ράμος, Σίλβα, Μπουσκέτς Πικέ και πάνω από όλους ο Ινιέστα έχουν μαζί πάνω από 500 εμφανίσεις με το εθνόσημο! Τρίτον διαθέτουν εξαιρετικούς νεαρούς παίκτες που όμως ήδη χαρακτηρίζονται από υψηλές παραστάσεις, όπως ο Κόκε, ο Ίσκο, ο Ασένσιο, ο Σαούλ, ο Τιάγκο, ο Νάτσο. Πολλούς από αυτούς συν τον Ντε Χέα τους είχε υπό τις οδηγίες του ο Λοπετέγι στις μικρές εθνικές ομάδες κατακτώντας και το πρωτάθλημα νέων κάτω των 19 και το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Ελπίδων πριν μερικά χρόνια, το 2012 και το 2013.
Οι όποιες ερωτήσεις σχετικά με την ικανότητα του παλιού γκολκίπερ στο αν μπορεί να διαχειριστεί ως προπονητής ένα τέτοιο ρόστερ, μένει να απαντηθούν ωστόσο ειλικρινά ποιος θεωρεί πως μία ομάδα με τόσες επιλογές δεν δίνει ταυτόχρονα στον προπονητή από μόνη της τις απαντήσεις; Στην όποια ένσταση υπάρχει για την έλλειψη ενός κλασικού φορ που να σκοράρει πολύ, αφού ο Μοράτα δεν έκανε τη καλύτερη σεζόν, η απάντηση είναι πως με εφτά ή οκτώ παίκτες στην ενδεκάδα, οι περισσότεροι κεντρώοι, που μπορούν να σκοράρουν, η Ισπανία μπορεί να βρει γκολ από οπουδήποτε, ακόμα και από τους κεντρικούς αμυντικούς!
Στο δρόμο για τη Μόσχα για μία ακόμη φορά έδειξε ικανότητα και σοβαρότητα κερδίζοντας εννιά ματς και φέρνοντας μία μόλις ισοπαλία με την Ιταλία στο Τορίνο, σε έναν από τους πιο δύσκολους προκριματικούς ομίλους. Και έχει μην το ξεχνάμε αυτό, καλό μήλο αφού μαζί με την Πορτογαλία θα είναι οι δύο που θα περάσουν, με την διασταύρωση να είναι όμιλος της Ουρουγουάης και της Αιγύπτου, που ανεξαρτήτως με ποιον πρόκειται να ζευγαρώσει η Ισπανία δεν έχει να φοβάται κάτι. Φτάνοντας στα προημιτελικά από κει και πέρα είναι θέμα μιας καλής βραδιάς για να είναι στην τετράδα. Θεωρώ λοιπόν πως αν παρουσιαστεί συγκεντρωμένη αυτή η Ισπανία του 2018 θα είναι στην τετράδα. Και προσωπικά, θα ήθελα πολύ το αντίο του Ινιέστα στην εθνική ομάδα να είναι η εικόνα που θα σηκώνει το τρόπαιο στον τελικό!
