Μα, είναι ρόδα και γυρίζει...
Επειδή αυτή η ζωή, τελικά, κάνει κύκλους και όλα είναι δανεικά, οι Άγγλοι μπορούν να αισθάνονται ηθικά δικαιωμένοι από τον ντροπιαστικό αποκλεισμό της Γερμανίας στη φάση των ομίλων του φετινού Μουντιάλ.
Τα «πάντσερ», μετά την ήττα (1-0) από το Μεξικό, επιβλήθηκαν με δραματικό τρόπο των Σουηδών (2-1) με το γκολ – ποίημα του Τόνι Κροος, όμως, στο τελευταίο και κρισιμότατο παιχνίδι των γκρουπ κόντρα στην αποκλεισμένη Νότια Κορέα, η ομάδα του Γιοακίμ Λεβ τα έκανε... θάλασσα.
Ήττα με σκορ 2-0 και την ίδια στιγμή, το 3-0 των Σουηδών επί των Μεξικανών έστειλε τους Σκανδιναβούς στην επόμενη φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Οι Γερμανοί, έγιναν κομμάτι της... καταραμένης παράδοσης που τείνει να δημιουργηθεί και θέλει τους Παγκόσμιους Κυπελλούχους να βγαίνουν εκτός από τη φάση των γκρουπ στην αμέσως επόμενη διοργάνωση, ωστόσο, όσον αφορά την Αγγλία, η ημερομηνία του ντροπιαστικού αποκλεισμού των Γερμανών μόνο τυχαία δεν είναι.
Την 27η Ιουνίου του 2010, στο Μπλουμφοντέιν, στο τουρνουά που διεξήχθη στη Νότια Αφρική, τα «τρία λιοντάρια» είχαν γνωρίζει τη βαριά ήττα με σκορ 4-1 από τη Γερμανία. Σ’ εκείνο το ματς, οχτώ χρόνια προτού το VAR έρθει για να δώσει λύσεις, ο Φρανκ Λάμπαρντ είδε τον διαιτητή να μην του κατακυρώνει γκολ που πέτυχε λίγο μετά την προσωρινή ισοφάριση του Άπσον σε 1-1.
Με τη μπάλα να χτυπάει στο οριζόντιο δοκάρι του Νόιερ και να περνάει αρκετά εκατοστά μέσα από την τελική γραμμή, ο θρύλος της Τσέλσι έμεινε να μην πιστεύει στα μάτια του βλέποντας τον διαιτητή να υποδεικνύει να συνεχιστεί το ματς, με τα «πάντσερ» να φτάνουν στο τελικό 4-1 μέχρι και το φινάλε της αναμέτρησης.
Αυτό το παιχνίδι, σημειώθηκε 44 χρόνια μετά από τον τελικό του 1966 με τους Άγγλους να κατακτούν το μοναδικό Μουντιάλ της ιστορίας τους εις βάρος της Δυτικής Γερμανίας, με τον Σερ Τζεφ Χαρστ να πετυχαίνει γκολ το οποίο αποδείχθηκε και με τη βοήθεια της τεχνολογίας πως ορθά μέτρησε, 50 χρόνια αργότερα, εν έτει 2016!
Το φετινό κάζο των Γερμανών, ήρθε σε δικαίωση των Άγγλων για όση πικρία είχαν αισθανθεί εκείνοι το 2010 και πλέον, πάει λέγοντας...
Κώστας Ζάλιαρης
