«Θάμπωσε», αλλά είναι ο κορυφαίος της Σίτι
Το ιδανικό για εκείνον θα ήταν να μην αφήσει ποτέ τη Σίτι. Ή να φύγει με έχοντας πρωταγωνιστήσει στις τελευταίες του παρουσίες. Ο Τζο Χαρτ αποχωρεί από το Etihad ως θρύλος που... έμεινε στα χαμένα, ωστόσο, παραμένει κορυφαίος σε συμμετοχές και σε βραβεία.
Η στιγμή που του ανακοίνωσαν ότι δεν θα βρίσκεται στην αποστολή της εθνικής ομάδας της Αγγλίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας, όσο κι αν βαθιά μέσα του ήξερε πως οι πιθανότητές του ήταν απειροελάχιστες, τον πόνεσε πολύ.
Σκέφτηκε πως έπρεπε να τα διορθώσει όλα στο άμεσο μέλλον και να καταφερει να βρει τον εαυτό του σε μια ομάδα που θα μπορούσε πράγματι να στηρίξει τις φιλοδοξίες του, να τον βοηθήσει και να πάρει κι εκείνος βοήθειες από αυτή.
Στη Γουέστ Χαμ δεν τα κατάφερε, ενώ, λίγο νωρίτερα, ούτε η Τορίνο ήταν ο «σταθμός» που αναζητούσε όταν αποφάσισε για πρώτη φορά ν’ αφήσει προσωρινά το Μάντσεστερ.
Επιστρέφοντας το φετινό καλοκαίρι στη Σίτι, παρά τις συμμετοχές του στα φιλικά προετοιμασίας, τα πράγματα με τον Πεπ Γκουαρδιόλα δεν διαφοροποιήθηκαν. Έτσι, πάρθηκε η απόφαση της πώλησής του και του φινάλε ενός κεφαλαίου που διήρκησε 12 χρόνια.
Από τις εποχές που η Μάντσεστερ Σίτι ακόμα... ψαχνόταν και άρχισε δειλά – δειλά να κάνει την εμφάνισή της στον ευρωπαϊκό χάρτη, μέχρι τα πρωταθλήματα, τις ευρωπαϊκές παρουσίες και την αίγλη που απολαμβάνει ο σύλλογος εν έτει 2018.
Ο Χαρτ, αποχαιρέτησε τους «πολίτες» όντας ο κορυφαίος σε συμμετοχές με τη φανέλα του συλλόγου σε επίπεδο Πρέμιερ Λιγκ, τερματίζοντας τη θητεία του στο κλαμπ στις 266 εμφανίσεις. Στις 13 λιγότερες είχε σταματήσει ο Ρίτσαρντ Νταν, ενώ, ο Νταβίντ Σίλβα που συνεχίζει, έχει 249 μέχρι και αυτή τη στιγμή. Στις 248 είναι ο Βινσέν Κομπανί, στις 230 ολοκλήρωσε το πέρασμά του από τη Σίτι ο Γιάγια Τουρέ και ίδιες είχε και ο Πάμπλο Ζαμπαλέτα.
Παράλληλα, ο έμπειρος γκολκίπερ, πέρα από τους πέντε τίτλους που πανηγύρισε ως «πολίτης», είναι και ο record-man σε επίπεδο βραβείων Χρυσού Γαντιού, με 4 κατακτήσεις μαζί με τον Πετρ Τσεχ στην Πρέμιερ Λιγκ, ενώ, ακολουθούν οι Πέπε Ρέινα (3) και Φαν ντερ Σααρ, Σέζνι, Κουρτουά και Ντε Χέα με μόλις 1 βραβείο.
Κώστας Ζάλιαρης
