You'll Never Walk Alone: η προέλευση, το ιστορικό πλαίσιο και η σύνδεση με τη Λίβερπουλ…
Ήταν Νοέμβριος του 1963 όταν το You ‘ll Never Walk Alone έπιανε το νο.1 στα single charts της Αγγλίας. 55 χρόνια μετά, εξακολουθεί να μαγεύει , έχοντας συνδεθεί άρρηκτα με τον σύλλογο της Λίβερπουλ, τον φίλαθλο λαό της και την ιστορία της στο πέρασμα των χρόνων…
Γήπεδο, εκτός από αγωνιστική δράση, σημαίνει συναίσθημα, πάθος, αγωνία. Και φωνές, θόρυβο, ιαχές, ουρλιαχτά, συνθήματα. Δεν φτάνει μόνο ένα ζευγάρι μάτια για να αφουγκραστεί το τι συμβαίνει εκεί για 90 και κάτι λεπτά. Σε κάθε γήπεδο ανά τον κόσμο, η… τρέλα των οπαδών, τους έχει κάνει να συνθέσουν ή να συνδέσουν κομμάτια για χάρη της μεγάλης ποδοσφαιρικής τους αγάπης. Κάτι που ισχύει απόλυτα με την Λίβερπουλ αλλά και άλλες ομάδες, όταν το αυτί… «πιάνει» από μια μετάδοση να ηχεί μεγαλοπρεπώς το «You’’ ll never walk alone»….
Σήμερα, δεν προκαλεί εντύπωση αυτό. Ίσως όμως να προκαλεί το ότι η απαρχή της ιστορίας του συγκεκριμένου τραγουδιού εντοπίζεται αρκετές δεκαετίες πίσω στο χρονικό φάσμα, και συγκεκριμένα το 1945, όταν η Αγγλία (αλλά και η Ευρώπη γενικότερα) άρχιζε να επουλώνει τις πληγές της από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος δεν είχε τελειώσει ακόμα οριστικά…
Ακούστηκε για πρώτη φορά στο μιούζικαλ «Carousel», στο Μπρόντγουεϊ στις 9 Απριλίου 1945, (με την υπογραφή των Ρίτσαρντ Ρότζερς και Όσκαρ Χάμερσταϊν), όπου η πρωταγωνίστρια Τζούλι Τζόρνταν έχει μόλις χάσει τον άνδρα της, Μπίλι Μπίγκελοου, που σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια μίας ληστείας. Εξ αιτίας αυτής της τραγικής στιγμής, η ξαδέρφη της Τζούλι, η Νέτι Φάουλερ, προσπαθεί με ένα εξαιρετικά συγκινητικό τραγούδι να την παρηγορήσει. Το τραγούδι αυτό είναι το «You’ll never walk alone».
Πέρασαν έκτοτε αρκετά χρόνια, μέχρι η δημοτικότητα του εν λόγω άσματος να… εκτοξευθεί στο Νησί ακόμα περισσότερο, με την διασκευή του από το pop συγκρότημα του των «Gerry and the Pacemakers» από το Λίβερπουλ.
Γεγονός που δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη, αφού η μουσική σκηνή της Αγγλίας βρισκόταν στα… πάνω της, τις δεκαετίες των 60s και 70s, ενώ ειδικά στην περιοχή του Μέρσεϊσαϊντ και της πόλης του Λίβερπουλ, κυριαρχούσαν οι «Beattles». Χωρίς αυτό ωστόσο να σημαίνει πως οι Gerry and the Pacemakers δεν είχαν κάνει το… κομμάτι τους, τραγουδώντας μεταξύ άλλων και τα «How do you do it?», «Don’t let the sun catch you crying» και «Ferry cross the Mersey».
Το τραγούδι κατάφερε να μείνει στην κορυφή των singles chart για τέσσερις συνεχόμενες εβδομάδες, με τους φανατικούς οπαδούς του συλλόγου του Μέρσεϊσαϊντ να μην αργούν να τον κάνουν… δικό τους, δεν άργησαν καθόλου να το κάνουν κτήμα τους, να το αγαπήσουν και να το τραγουδούν με ασίγαστο πάθος και απίστευτη ένταση πριν από κάθε ματς της Λίβερπουλ στο «Άνφιλντ».
Όπως μάλιστα είχε αποκαλύψει ο πρώην αμυντικός των «κόκκινων» (την περίοδο 1962-1978) Τόμι Σμιθ, το τραγούδι είχε προκαλέσει ενθουσιασμό και στον θρυλικό Μπιλ Σάνκλι, όταν του είχαν βάλει κασέτα να το ακούσει για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1963, και ενώ η ομάδα έκανε την καλοκαιρινή της προετοιμασία: «Ο ‘Σανκς’ αισθάνθηκε δέος μπροστά σε αυτό που άκουγαν τα αυτιά του. Οι δημοσιογράφοι από τις τοπικές εφημερίδες μας ακολουθούσαν και πεινασμένοι όπως ήταν για ιστορίες μεταξύ των αγώνων, ενημέρωσαν τους αρχισυντάκτες τους στα έντυπα που εργάζονταν πως είχαμε υϊοθετήσει το τραγούδι του Τζέρι Μάρσντεν ως τον ύμνο του συλλόγου».
Σε ραδιοφωνική εκπομπή του που έδωσε στο BBC στα μέσα της δεκαετίας του '60, ο τραγουδιστής του συγκροτήματος που περιλαμβάνει… κατά το ήμισυ και το όνομα του, ο Τζέρι Μάρσντεν, είχε δηλώσει πως ο DJ στο Άνφιλντ έπαιζε τότε το τοπ-10 των εμπορικότερων τραγουδιών, ξεκινώντας με αυτό που ήταν στη χαμηλότερη θέση για να φτάσει σταδιακά προς το νούμερο ένα λίγο πριν την ώρα της έναρξης του αγώνα. Η έμπνευση αυτή είχε ως αποτέλεσμα οι θεατές να τραγουδούν και εκείνοι και το εντυπωσιακό είναι πως ακόμα και όταν το "You'll never walk alone" βγήκε εκτός 10άδας, εκείνοι συνέχισαν να το τραγουδούν στις εξέδρες!
Χρόνια αργότερα, ο αείμνηστος Σάνκλι είχε εκμυστηρευτεί στον Μάρσντεν την εξής κουβέντα: «Τζέρι, σας έδωσα μια ποδοσφαιρική ομάδα, και εσύ μας έδωσες ένα τραγούδι»! Προς τιμήν του Σκωτσέζου τεχνικού και της προσφοράς του στον σύλλογο, μια από τις βασικές εισόδους του «Άνφιλντ» ονομάστηκε «Shankly Gate», με το σύνθημα «You'll never walk alone» να την κοσμεί μεγαλοπρεπώς, όπως άρμοζε και αρμόζει για μια τέτοια ποδοσφαιρική φιγούρα…
Με την πάροδο των χρόνων και των δεκαετιών, το τραγούδι αυτό συνδέθηκε τόσο με μεγάλες επιτυχίες της ομάδας, όσο με άσχημες στιγμές και περιόδους. Πιο χαρακτηριστική εξ αυτών, μετά την τραγωδία του Χίλσμπορο την άνοιξη του 1989, όταν στον ημιτελικό με την Nότιγχαμ Φόρεστ. Στον τελικό του Κυπέλλου μετά από λίγο καιρό αργότερα, οι οπαδοί της Λίβερπουλ μαζί με αυτούς της Έβερτον τραγουδούσαν μαζί, ως έναν ύστατο φόρο τιμής στα 96 θύματα ενός συμβάντος που συγκλόνισε την ποδοσφαιρική Αγγλία 29 χρόνια πριν…
Πέραν του Τζέρι Μάρσντεν, αρκετοί διάσημοι καλλιτέχνες ανά τον κόσμο ερμήνευσαν το «You ll Never Walk Alone», όπως η Τζούντι Γκάρλαντ, η Ντόρις Ντέι, ο Φρανκ Σινάτρα, ο Άντι Γουίλιαμς και φυσικά ο Έλβις Πρίσλεϊ!
Τελευταίοι πάντως χρονικά που το διασκεύασαν και το τραγούδησαν με μεγάλη μάλιστα επιτυχία, ήταν το ιρλανδικό συγκρότημα των «Dropkick Murphys» (που μάλιστα βρέθηκαν για δυο συναυλίες στην Ελλάδα τον Φεβρουάριο του 2017).
Eκτός από τη Λίβερπουλ, το You ll never Walk Alone, πρωτίστως στην Μεγάλη Βρετανία, συνδέθηκε αργότερα και με την Σέλτικ. Μετά από ένα παιχνίδι Λίβερπουλ-Σέλτικ για το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1996, στα ημιτελικά του θεσμού, οι οπαδοί των «Κελτών» το λάτρεψαν, και το υιοθέτησαν και εκείνοι με τη σειρά τους. Πλέον, σε κάθε ματς στο «Σέλτικ Παρκ», την ώρα που παίζει το τραγούδι, ξεδιπλώνονται ταυτόχρονα πολλά πράσινα-άσπρα κασκόλ, για να δημιουργήσουν έτσι ενα εκπληκτικό σκηνικό!
Με την πάροδο των χρόνων, το ίδιο έκαναν και πολλοί οπαδοί άλλων ομάδων, και πλέον το «You' ll never walk alone» έχει συνδεθεί και με την κουλτούρα τους, όπως οι οπαδοί της Μπορούσια Ντόρτμουντ στην Γερμανία, της Φέγενορντ στην Ολλανδία, της Άουγκσμπουργκ, της Μάιντς, της Κοπεγχάγης και της Γκέτεμποργκ…
Χρήστος Γραβιάς
