Τί σχέση μπορεί να έχει ο Ολυμπιακός με την Άρσεναλ και τη Νότιγχαμ Φόρεστ;
Μιλάμε για τρεις συλλόγους πρωταγωνιστές του ευρωπαϊκού ποδοσφαιρικού στερεώματος. Συνολικά αριθμούν 58 πρωταθλήματα,42 κύπελλα και 5 ευρωπαϊκούς τίτλους. Η απάντηση που θα έδινε κάποιος ίσως να ήταν αρκετά σύνθετη. Από την μια ο Βαγγέλης Μαρινάκης είναι ιδιοκτήτης τόσο των ερυθρολεύκων όσο και της Φόρεστ. Από την άλλη, Ολυμπιακός και Άρσεναλ αναμετρούνται πολύ συχνά στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις τα τελευταία χρόνια. Ποια είναι, όμως, η απάντηση;
Πρόκειται για κάτι πολύ πιο απλό στο όποιο προστίθεται με έναν μοναδικό τρόπο και ο Ιταλός πατριώτης του 19ου αιώνα Τζουζέπε Γκαριμπάλντι. Το κόκκινο χρώμα!
Στις 10 Μαρτίου του 1925, η ταβέρνα του Μοίρα στην καρδιά του Πειραιά, θα γινόταν το σημείο ίδρυσης του Ολυμπιακού.
Τα χρώματα ήταν το κόκκινο, το χρώμα της γενναιότητας και του πάθους, ενώ το άσπρο, αυτό της αγνότητας, της ηθικής και του δίκαιου ανταγωνισμού, επιλέχθηκαν από τον Γιάννη Ανδριανόπουλο. Επικρατεί μάλιστα και μια ακόμη εκδοχή για την επιλογή των χρωμάτων της πρώτης φανέλας του Ολυμπιακού από τον Ανδριανόπουλο την όποια σχεδίασε ο ίδιος. Η αγάπη του για την Άρσεναλ!
Ποιός στα αλήθεια ήταν όμως ο Γιάννης Ανδριανόπουλος και πως προέκυψε ο θαυμασμός του για τους «κανονιέρηδες»;
Λέγεται πως ήταν ο μπαλαδόρος της οικογένειας Ανδριανόπουλων. Γνώριζε όσο ελάχιστοι τα μυστικά της μπάλας. Σπουδαίος τεχνίτης και ντριμπλέρ. Ο Γιάννης ή αλλιώς «δάσκαλος» όπως τον αποκαλούσαν ,ήταν παίκτης (αγωνίστηκε ως το ’29) και παράλληλα ο πρώτος προπονητής του Ολυμπιακού. Ήταν αυτός που δίδαξε στους παίκτες του ιστορικού συλλόγου την πάσα με την μία, το άνοιγμα του παιχνιδιού στις πτέρυγες και το απευθείας σουτ. Τις γνώσεις αυτές τις είχε αποκτήσει όντας σπουδαστής σε αγγλικό κολέγιο όπου σπούδαζε νομικά στην αρχή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Κατά την παραμονή του εκεί ,όντας λάτρης του ποδοσφαίρου, θαύμαζε την Άρσεναλ που μεγαλουργούσε εκείνη την περίοδο στο αγγλικό πρωτάθλημα. Έτσι ο θαυμασμός του για τους λονδρέζους αποτυπώθηκε στην πρώτη φανέλα του πειραϊκού συνδέσμου!
Πως όμως η παγκόσμιας εμβέλειας, Άρσεναλ, απέκτησε το κόκκινο χρώμα στις φανέλες της, από το όποιο εμπνεύστηκε ο αείμνηστος «δάσκαλος»;
Η εμφάνιση της Άρσεναλ ως γνωστόν περιλαμβάνει κόκκινες φανέλες με λευκά μανίκια και λευκά σορτς τα οποία γίνονται ανάρπαστα στην παγκόσμια αγορά των ποδοσφαιρόφιλων . Εντούτοις, δεν είχε πάντα αυτή τη στολή. Η επιλογή του κόκκινου χρώματος προήλθε από τις φανέλες της Νότιγχαμ Φόρεστ . Συγκεκριμένα, όταν το 1886 οι εργάτες του οπλοποιείου ίδρυσαν τον ποδοσφαιρικό σύλλογο με το όνομα Dial Square (μετέπειτα Άρσεναλ), δεν μπορούσαν να βρουν ομοιόμορφες στολές. Τη λύση έδωσαν δυο από τα ιδρυτικά μέλη, ο Φρέντ Μπήρντσλεϊ κι ο Μόρις Μπέιτς , οι οποίοι ήταν πρώην ποδοσφαιριστές της Νότινγχαμ και είχαν μετακομίσει πρόσφατα στην περιοχή. Αυτοί επικοινώνησαν με το παλιό τους σωματείο και ζήτησαν βοήθεια. Έτσι παρέλαβαν ένα σετ από φανέλες και μια μπάλα. Το χρώμα τους ήταν σκούρο κόκκινο, σχεδόν μπορντό και τις συνδύασαν με λευκά σορτς και μπλε κάλτσες. Αυτή ήταν η αρχική εμφάνιση του συλλόγου για πενήντα χρόνια περίπου.
Από την Άρσεναλ στην Φόρεστ...
Η Νότιγχαμ Φόρεστ φορούσε κόκκινο χρώμα από την ίδρυση της το 1865. Κατά τη συνάντηση στο ιστορικό Κλίντον Άρμς, στο οποίο δημιουργήθηκε η Νότιγχαμ Φόρεστ ως ποδοσφαιρικό σύλλογος , το συμβούλιο της ομάδας καθιέρωσε το κόκκινο χρώμα για την ομάδα, προς τιμήν του Ιταλού επαναστάτη Τζουζέπε Γκαριμπάλντι , οι οπαδοί του οποίου φορούσαν ερυθρά χιτώνια. Έτσι ο σύλλογος καταγράφηκε ως ο πρώτος που επίσημα χρησιμοποίησε το κόκκινο χρώμα στις εμφανίσεις του, το οποίο εκτός του ότι συνδυάστηκε με δυο τίτλους Champions League(1979,1980) ,αργότερα υιοθετήθηκε από χιλιάδες άλλους σε όλο τον κόσμο.
Ποιος ήταν όμως ο Ιταλός επαναστάτης ο οποίος άθελά του κατάφερε να συνδέσει τους τρεις ιστορικούς συλλόγους με έναν μοναδικό «κόκκινο» δεσμό;
Ο Τζουζέπε Γκαριμπάλντι γεννήθηκε στις 4 Ιουλίου 1807 στη Νίκαια της Γαλλίας. Από νεαρή σχετικά ηλικία συμμετείχε στην οργάνωση του επαναστάτη Τζουζέπε Ματσίνι "Νέα Ιταλία", που είχε ως απώτερο σκοπό την ένωση της γειτονικής χώρας. Πρόκειται για μια σημαντική στρατιωτική και πολιτική φυσιογνωμία της Ιταλίας, καθώς και ήρωας του ιταλικού πολέμου της Ανεξαρτησίας. Συμμετείχε επίσης στον Εμφύλιο Πόλεμο της Ουρουγουάης στο πλευρό του Κόμματος Κολοράντο, το οποίο και επικράτησε. Διετέλεσε επίσης βουλευτής στο ιταλικό Κοινοβούλιο. Έχει λάβει το προσωνύμιο του "Ήρωα των Δύο Κόσμων" για τη συμμετοχή του στους δύο αυτούς πολέμους, ενώ για τους Ιταλούς θεωρείται εθνικός ήρωας. Πέθανε στις 2 Ιουνίου 1882 στο νησί Καπρέρα, κοντά στη Σαρδηνία, σε ηλικία 74 ετών.
Σε αυτό το σημείο είναι σημαντικό να σημειωθεί πως δεν έχει γίνει γνωστός ο λόγος που οι ιδρυτές της Νότιγχαμ επέλεξαν να τιμήσουν το πρόσωπο του, καθώς ιστορικά δεν προκύπτει κάποια σχέση του Ιταλού επαναστάτη με την Βρετανία αλλά ούτε του ιδρυτικού συμβούλιου του συλλόγου με την Ιταλία. Εικάζεται όμως ότι οι επαναστατικές και απελευθερωτικές δράσεις του ήταν τόσο ξακουστές εκείνη την εποχή, που είχε καταφέρει να κερδίσει τον σεβασμό ακόμα και των μη άμεσα εμπλεκόμενων σε αυτές .
Αυτός λοιπόν ο ξεχωριστός δεσμός που ενώνει αυτές τις τρεις ομάδες και παράλληλα δημιουργεί μια ξεχωριστή ιστορία εδώ και δυο αιώνες ,είναι κάτι τυχαίο ή είναι απλώς ένα παιχνίδι της μοίρας;
Σύμφωνα με τον Αμερικανό πολιτικό Γουίλιαμ Τζέγκινς, «το πεπρωμένο δεν είναι θέμα τύχης, αλλά κάτι που πρέπει να πετύχουμε. Μιλάμε για την μοίρα μας σαν να είναι κάτι που μας επισκέπτεται. Ξεχνάμε ότι εμείς φτιάχνουμε τη μοίρα μας , κάθε μέρα της ζωής μας».
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΤΡΙΜΟΥΣΤΑΚΗΣ
