Τα πρώτα γενέθλια του Τέρι έξω από τα γήπεδα! (pics & vid)
«Ένας πραγματικός ηγέτης παίρνει πάνω του λίγο παραπάνω φταίξιμο απ’όσο του αναλογεί και λίγο λιγότερα εύσημα απ’όσα του αναλογούν». Ίσως ο Αμερικανός γνωμικολόγος Arnold H. Glasow να μην είχε φανταστεί ποτέ στη ζωή του, ότι ένα γνωμικό σαν και αυτό θα μπορούσε να ταιριάξει τόσο τέλεια, σε ένα διαφορετικόηγέτη, σαν τον Τζον Τέρι. Ο “JT”, όπως συνήθιζαν να τον αποκαλούν οι οπαδοί της Τσέλσι, αποτέλεσε τον «Εγκέλαδο» της σύγχρονης ιστορίας των «μπλε» και μέσα από το παιχνίδι του μετέτρεψε το όνομά του σε συνώνυμο της λέξης ηγέτης...
Γεννημένος σαν σήμερα πριν 38 χρόνια, στο Μπαρκινγκ έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στην τοπική ομάδα, Σένραμπ. Αν και ξεκίνησε την καριέρα του σαν χαφ στα «τσικό» της Γουέστ Χαμ, η μεταγραφή του στην ηλικία των δεκατεσσάρων στους «μπλε» του Λονδίνου, τον βρήκε να γεμίζει κενά στην ομάδα παίζοντας περισσότερο σαν κεντρικός αμυντικός. Παρότι οπαδός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, πραγματοποίησε την πρώτη από τις 717 εμφανίσεις του με την φανέλα των «μπλε» το 1998, μπαίνοντας σαν αλλαγή σε μια ισοπαλία κόντρα στην Άστον Βίλα για το Λιγκ Καπ. Αυτή αποτέλεσε και τη ταπεινή αρχή ενός μελλοντικού «θρύλου» του αθλήματος.Το μέλλον φάνταζε ευοίωνο, ονειρικά πλασμένο, για ένα νέο παιδί με όλα τα «φόντα» να διαπρέψει...
Τα αμυντικά του προσόντα δεν άργησαν να παρατηρηθούν από τους ανθρώπους των Λονδρέζων. Γρήγορα εδραιώθηκε στην βασική ενδεκάδα, παίζοντας δίπλα στον κορυφαίο Μαρσέλ Ντεσαγί για έξι ολόκληρες χρονιές. «Ήταν βασιλιάς. Ήταν σαν πατέρας για μένα, αφού μου έδινε συμβουλές εντός και εκτός γηπέδου. Ήταν ο καλύτερος, και το να μαθαίνω από αυτόν με έκανε καλύτερο παίκτη», παραδέχθηκε αναφερόμενος στο ποδοσφαιρικό του είδωλο, τον Μαρσέλ Ντεσαγί , τον οποίο μάλιστα το 2004 διαδέχθηκε φορώντας το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Η έλευση του Μουρίνιο στους «μπλε» την ίδια χρονιά, έδωσε κύρος και υπόσταση στο σύλλογο. Με τον Πορτογάλο στο τιμόνι και αρχηγό τον Τέρι, η Τσέλσι έπειτα από 50 ολόκληρα χρόνια κατέκτησε όχι μία, αλλά δύο συνεχόμενες χρονιές το πρωτάθλημα Αγγλίας, ενώ παράλληλα έφτασε τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ δις.
Δυνατός, επίμονος, επιβλητικός και με σπουδαία φυσικά χαρακτηριστικά, δέσποζε στον αέρα και διακρίθηκε για τα σκληρά τάκλιν του, τις εξαιρετικές θέσεις που διάλεγε στο γήπεδο αλλά και την ικανότητα του να «διαβάζει» το παιχνίδι. Αυτό, όμως, που τον έκανε σαν μύγα μες το γάλα να ξεχωρίζει από τους κοινούς θνητούςαρχηγούς, με την έννοια που τους είχαμε συνηθίσει, ήταν ο αλτρουϊσμός στο παιχνίδι του. Διετέλεσε αρχηγός έχοντας σαν βασική του αρχή, την ευημερία και το γενικότερο καλό της ομάδος του, έναντι του ατομικού συμφέροντος και της ανάδειξης του εαυτού του. Η νοοτροπία του αυτή, σε συνδυασμό με την αυταπάρνηση που υποδείκνυε στην άμυνα, τον κατέστησαν τον φυσικό αρχηγό των «μπλε» με τα παραδείγματα αυτοθυσίας από μέρους του, να είναι αναρίθμητα. Ποιος άραγε, μπορεί να λησμονήσει τον τρόπο με τον οποίο πρόταξε το κεφάλι του στη προσπάθεια του να σκοράρει απέναντι στην Άρσεναλ το 2007 για το Λιγκ Καπ και δεχόμενος τη κλωτσιά από τον Αμπού Ντιαμπί έπεσε λιπόθυμος στο έδαφος. Αγέρωχος, ατρόμητος και με ψυχραιμία που σπανίζει, ο Τέρι τηρούσε σαν Ευαγγέλιο το ρητό «παίξε για το όνομα που γράφει μπροστά η φανέλα και όλοι θα θυμούνται αυτό που γράφει πίσω».
Μοναδικό μελανό σημείο της καριέρας του αποτέλεσε ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ το 2008. Εκεί όπου στη Μόσχα ,κόντρα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο Τέρι ανέλαβε σαν αρχηγός, να εκτελέσει το κρίσιμο πέναλτι, αφού η παρέλευση των 120 λεπτών βρήκε τις δύο ομάδες ισόπαλες στο 1-1. Η μοίρα όμως ετοιμαζόταν να του παίξει ένα βρώμικο παιχνίδι. Σε ένα σκηνικό που θύμιζε ταινία τρόμου, λόγω της βροχής που έπεφτε, ο Τέρι νομετελειακά ανέλαβε το βάρος της εκτέλεσης από τη «άσπρη βούλα». Παίρνοντας ελάχιστα βήματα φόρα, ο “JT”, γλίστρησε και πέτυχε το δοκάρι σκορπώντας θλίψη στα πρόσωπα των οπαδών του. Η εξέλιξη αυτή, του κόλλησε μια «ρετσινιά», που του πήρε τέσσερα χρόνια για να αποβάλλει.
Το 2012, ωστόσο, ο Τέρι έμελε να γνωρίσει την εξιλέωση. Αν και πάλι αποδείχθηκε «μοιραίος» για την ομάδα του δεχόμενος κόκκινη κάρτα στο δεύτερο μέρος του ημιτελικού κόντρα στην Μπαρτσελόνα στο Καμπ Νου η Τσέλσι αποδείχθηκε «πολύ σκληρή για να... χάσει» και πέρασε στο μεγάλο τελικό, με συνολικό σκορ 3-2. Με μια μόνο διαφορά. Ο Τέρι επρόκειτο να παρακαλουθούσε τον αγώνα από τις εξέδρες, μην έχοντας δικαίωμα συμμετοχής. Το ρεσιτάλ των συμπαικτών του, και κυρίως του Ντιντιέ Ντρογκμπά, που πέτυχε γκολ σχεδόν στην εκπνοή του ματς με κεφαλιά και στη διαδικασία των πέναλτι το κρίσιμο τελευταίο τον έκανε να ξεχυθεί πανευτυχής στο γήπεδο και να πανηγυρίσει σαν μικρό παιδί με τους συμπαίκτες του.
Στην καλύτερη ίσως χρονιά του με τους «μπλε» το 2010, ο Τέρι θα πρωταγωνιστήσει στην πιο παραγωγική ομάδα της Τσέλσι, από την Τότεναμ του 1961 και το τριψήφιο αριθμό γκολ που πέτυχε τότε. Η ομάδα του δυτικού Λονδίνου, υπό τις οδηγίες του Κάρλο Αντσελότι, θα πετύχει 103 γκολ στο πρωτάθλημα και ο Άγγλος «ογκόλιθος» στα μετόπισθεν θα αγωνιστεί στα 37 από τα 38 παιχνίδια της χρονιάς. Παρα ταύτα, εκείνη η χρονιά σημαδεύτηκε από το «παραστράτημα» του Άγγλου αμυντικού και της παράνομης τετράμηνης σχέσης που διατηρούσε με την γυναίκα του Γουέιν Μπρίτζ, Βανέσα Περονκέλ. Η ιστορία είδε το φως της δημοσιότητας ένα χρόνο αφού ολοκληρώθηκε η σχέση αυτή, με αποτέλεσμα ο Μπρίτζ να αρνηθεί την χειραψία με τον πρώην αρχηγό του, στο μεταξύ τους ματς της Τσέλσι με τη Μάντσεστερ Σίτι. Εκεί, όπου η ψυχωμένη ομάδα των «πολιτών», επικράτησε των «λιονταριών» με 4-2, δημιουργώντας επιπλέον σύγχυση στην ομάδα των «μπλε» . Επιπροσθέτως, η «αμαρτία» αυτή του Τέρι, του κόστισε την αρχηγεία από την εθνική Αγγλίας την οποία ωστόσο, ανέκτησε ένα χρόνο μετά.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, και ενώ ο Μουρίνιο έχει επιστρέψει μετά τιμών στην ομάδα που ανέδειξε και καθιέρωσε στο ποδοσφαιρικό στερέωμα, ο Τέρι κατέχει πλέον τον τίτλο του πιο παλαιού παίκτη της ομάδος. Σε ηλικία 34 ετών, λίγοι θα περίμεναν από εκείνον να είναι εις θέσιν να αγωνιστεί ολόκληρα ενενηντάλεπτα, πόσο μάλλον δις εντός της ίδιας εβδομάδας. Ο Άγγλος, όχι μόνο διέψευσε αυτού του είδους τις σκεβωρίες, αλλά έμπρακτα, αγωνιζόμενος και στα 38 ματς του πρωταθλήματος, σήκωσε το τέταρτο πρωτάθλημά του, κάνοντας παράλληλα το «ντάμπλ» με τους «μπλε» του Λονδίνου. Σημαντική σημειώση : δεν έλειψε ούτε ένα αγωνιστικό λεπτό!
Σαν όνειρο που τέλος δεν θα ήθελε να είχε, ο Τζον Τέρι, το 2017 θα πάρει ίσως το πιο γλυκό «διαζύγιο» στην ιστορία του σπορ, τερματίζοντας την καριέρα του στο Στάμφορντ Μπριτζ. Η κατάκτηση του πέμπτου πρωταθλήματος, ήρθε σαν χάπι που «γλύκανε» το πόνο του. Στο 26ο λεπτό (για ευνόητους λόγους μιας και είναι ο αριθμός της φανέλας του) της αναμέτρησης με την Σάντερλαντ, στην φιέστα της κατάκτησης του πρωταθλήματος, θα γίνει αλλαγή και θα λάβει το πιο ζεστό χειροκρότημα της καριέρας του. Το τέλος της ιδιαίτερης αυτής σχέσης του με τους «μπλε», τον βρήκε δακρυσμένο από συγκίνηση, στη σέντρα του γηπέδου, που τον λάτρεψε όσο λίγους.
«Είμαι πολύ τυχερός να έχω βρεθεί ανάμεσα σε τόσο σπουδαίους συμπαίκτες και προπονητές, όχι μόνο όσους είναι εδώ σήμερα αλλά και όσους ήταν τα προηγούμενα χρόνια, με τους οποίους μοιράστηκα μερικές από τις μεγαλύτερες αναμνήσεις και επιτυχίες της καριέρας μου», ήταν τα πρώτα λόγια, που με δυσκολία ξεστόμησεμπροστά στο κοινό του. Καταρακωμένος από τη συναισθηματική φόρτιση συνέχισε : «από την ηλικία των δεκατεσσάρων, που βρέθηκα εδώ, με εμψυχώσατε όταν δεν ήμουν στα καλύτερα μου, τραγουδήσατε το όνομά μου όταν έκανα άσχημα παιχνίδια και πάντα μα πάντα με στηρίζατε». Στιγμές πριν ξεσπάσει σε δάκρυα, εκμυστηρεύτηκε ότι το ευχαριστώ προς το πρόσωπό τους, δεν θα είναι ποτέ αρκετό. Παράλληλα, «έδεσε» τον εαυτό του με μια τιτάνια υπόσχεση - ότι μια μέρα θα επιστρέψεισπίτι του...
Παρόλ’αυτά, το τέλος της θητείας του στην Τσέλσι δεν συνέπεσε με αυτό της καριέρας του ως ποδοσφαιριστής. Συνέχισε το ποδοσφαιρικό του «έπος», στην Άστον Βίλα, που αγωνιζόταν στην Τσάμπιονσιπ. «Ο ψυχολογικός παράγοντας του να αγωνιστώ ενάντια στην Τσέλσι, είναι πάρα πολύ βαρύς για μένα», παραδέχθηκε, αφουγκραζόμενος την ανάγκη του να μην βρεθεί ποτέ αντιμέτωπος με την αγαπημένη του ομάδα και ίσως να χρειαστεί να την «πληγώσει».
Η ανακοίνωση της αποχώρησης του από την ενεργό δράση στις 7 Οκτώβρη, έβαλε την κατακλείδα σε ένα πανέμορφο παραμύθι. Παρά ταύτα, τρεις μέρες μετά την ανακοινώση αυτή, εντάχθηκε ως βοηθός προπονητή τηςΆστον Βίλα, στο πλάι του Ντιν Σμιθ. Απώτερος σκοπός του, βέβαια, δεν είναι άλλος από το να εκπληρώσει μια υπόσχεση που έδωσε ενώπιον της ομάδας που ερωτεύτηκε και τον ερωτεύτηκε.... Της Τσέλσι. Χρόνια πολλά, captain leader legend Τζον Τέρι.
Ιωάννης Γατσούλης
