Άσλεϊ Κόουλ: Ακραίος αμυντικός, ακραία... μοναδικός
Γεννημένος νικητής, ιστορικός αμυντικός ανώτατης ποδοσφαιρικής κλάσης, με ζωή γεμάτη θόρυβο. Τίτλοι, κορυφές, χρήματα, δόξα, σκάνδαλα και μια αυτοβιογραφία στα 25 του χρόνια. Ο Άσλεϊ Κόουλ συμπληρώνει (γεν. 20/12/1980) το 38ο έτος της ηλικίας του, συντηρώντας μέχρι και σήμερα μια καριέρα που μπορεί να βρίσκεται σταθερά στην κάθοδο της, αλλά παραμένει αξιοζήλευτη.
«It’s a cold, cold world that we’re living in» τραγουδά η Νόμι Σέλτον σε γκόσπελ ρυθμούς το 2009. Σε παράφραση, το «cold» εύκολα γίνεται «Cole» και ακόμη ευκολότερα το κομμάτι λογίζεται ως το ιδανικό soundtrack σε πιθανή μεταφορά της ζωής του στις κινηματογραφικές αίθουσες. Στην αναπαράσταση ενός κόσμου κάθε άλλο παρά «κρύου», μα 100% «Cole».
Ο μεγάλος σε ποδοσφαιρική υστεροφημία, Άσλεϊ Κόουλ, ο για πολλούς κορυφαίος και πιο επιδραστικός αριστερός μπακ στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου, γιορτάζει σήμερα τα 38α του γενέθλια και γίνεται ολοένα μεγαλύτερος (και) σε χρόνια. Μπορεί η σπουδαία του καριέρα να βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο, μεταξύ του τέλους ή μιας ακόμα περιπέτειας, ωστόσο τα «κεφάλαια» της ζωής του είναι ήδη τόσα πολλά που μπορούν να γεμίσουν τις σελίδες της αυτοβιογραφίας πολλών σύγχρονων διάσημων αστέρων του ποδοσφαίρου μαζί. Περισσότερα κι από τα πραγματικά κεφάλαια της πραγματικής του αυτοβιογραφίας με τίτλο «My defence» που κυκλοφόρησε το 2010 αλλά άρχισε να γράφεται από τον ίδιο από όταν ήταν 25 χρονών, λόγος που προκάλεσε την «τσαντίλα» του πρώην συμπαίκτη του στην Άρσεναλ, Γιενς Λέμαν, ο οποίος τον κατέκρινε δημόσια για την επιλογή του να ξεκινήσει ένα τέτοιο έργο σε μια τόσο μικρή ηλικία.
Κι όμως, ο Άσλεϊ σε 25 χρόνια ζωής είχε ήδη βιώσει καταστάσεις και στιγμές που άλλοι θα χρειάζονταν μια ολόκληρη καριέρα ή ζωή για να αισθανθούν. Γεννημένος στο Stepney του Λονδίνου σαν σήμερα το 1980, από Βρετανίδα μητέρα και πατέρα με καταγωγή από τα νησιά Μπαρμπέιντος, ο μικρός Άσλεϊ αντιμετώπισε από μικρός δυσκολίες στο οικογενειακό του περιβάλλον. Οι σχέσεις των γονιών του χρόνο με το χρόνο χειροτέρευαν, με την πατρική φιγούρα να εκλείπει σταδιακά από τη ζωή του, μιας και ο πατέρας του, Ρον Κάλεντερ Κόουλ, εγκατέλειψε εκείνον, την μητέρα και τον μικρό αδερφό του εν μια νυκτί, όταν ο Άσλεϊ ήταν μόλις εφτά χρονών. Έκτοτε, ποτέ δεν τον δέχτηκε πίσω, όσες φορές κι αν ο πρώτος προσπάθησε να συνδεθεί ξανά με το γιο του, όταν φυσικά εκείνος είχε γίνει μεγάλος και τρανός.
Το ποδόσφαιρο αποτέλεσε την διαφυγή του μικρού Άσλεϊ από κάθε προβληματική ενδοοικογενειακή πραγματικότητα. Για καλή του τύχη, μετά από χρόνια σε σχολικό επίπεδο, η Άρσεναλ ήταν ο σύλλογος που ανακάλυψε το ταλέντο του 17χρονου τότε Κόουλ, εντάσσοντας τον στα τμήματα υποδομής της. Δύο χρόνια αργότερα, ο Αρσέν Βενγκέρ θα τον έριχνε για πρώτη φορά στα «βαθιά» της πρώτης ομάδας, και μετά τον δανεισμό του στην Κρίσταλ Πάλας όπου πήρε το «βάπτισμα του πυρός» με 14 συμμετοχές και 1 γκολ, γύρισε στο Βόρειο Λονδίνο για να μείνει και να συνυφάνει το όνομα του με την ιστορία των «κανονιέρηδων».
Μέσα σε έξι συνεχόμενες σεζόν ως κάτοικος Χάιμπουρι, με το κοντέρ να «γράφει» 228 συμμετοχές και 9 γκολ, σήκωσε δύο Πρέμιερ Λιγκ, τη σεζόν 2001-2002 και φυσικά δύο χρόνια αργότερα, το 2004, ως μέλος των «Invincibles» που κατέκτησαν αήττητοι το πρωτάθλημα. Τρία κύπελλα Αγγλίας, το 2002, το 2003 και το 2005 και δύο Κομιούνιτι Σιλντ, το 2002 και το 2004. Με τελευταία του εμπειρία τον χαμένο τελικό του Champions League στο Παρίσι το 2006 από την Μπαρτσελόνα. Κι όλα αυτά ως βασικό κι αναπόσπαστο κομμάτι μιας ομάδας που αποδείχθηκε θρυλική. Με τον ίδιο να φτάνει στα 25 του χρόνια να θεωρείται το κορυφαίο μπακ στην Αγγλία, βαθιά ριζωμένος στην ποδοσφαιρική «ελίτ» της Ευρώπης. Και τον Γιενς Λέμαν, να ενίσταται για την έναρξη της συγγραφής της ζωής του Κόουλ σε βιβλίο, μάλλον άδικα, από τη στιγμή που υπήρχαν όλα τα συστατικά μιας δυναμικής ανύψωσης. Όλα, εκτός από την πτώση.
Ο Άσλεϊ που έγινε… «Cash-ley»
Ως η επιτομή της δημοσιότητας, ως το απόλυτο φουλ-μπακ της εποχής του, κάθε σενάριο που τον ήθελε μακριά από την Άρσεναλ προκαλούσε «τρέλα» στο αγγλικό φίλαθλο κοινό. Το καλοκαίρι του 2006 ο Άσλεϊ Κόουλ δοκίμασε την αντοχή του οικοδομήματος του προφίλ του, τολμώντας τη μετακίνηση του στην Τσέλσι, στην πιο πολυσυζητημένη μεταγραφή Άγγλου παίκτη στην ιστορία της Πρέμιερ. Τα αποθεωτικά πανό στα οποία φιγούραρε το πρόσωπο του έδωσαν θέση σε ψεύτικα χαρτονομίσματα με το κεφάλι του εικονιζόμενο αντί της βασίλισσας, κληρονομώντας το παρατσούκλι «Cashley» με το οποίο τον αποκαλούσαν χλευαστικά οι φίλοι των «κανονιέρηδων» από την πρώτη κιόλας αναμέτρηση των δύο ομάδων στο νεότευκτο τότε «Έμιρειτς».
Ο χρόνος όμως δικαίωσε τον Άσλεϊ και όχι τους φίλαθλους της Άρσεναλ και τον πληγωμένο τους εγωϊσμό. Ο Κόουλ με τη φανέλα της Τσέλσι αγωνίστηκε μέχρι και το 2014, σταματώντας στις 338 συμμετοχές και τα 7 γκολ και κατακτώντας το πρωτάθλημα του 2010 συν άλλα οκτώ τρόπαια, μεταξύ των οποίων και τα δύο σερί ευρωπαϊκά ( Champions League το 2012-Europa League το 2013), συμμετέχοντας και στο χαμένο τελικό της Μόσχας από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 2008. Στο ίδιο διάστημα που η πρώην του ομάδα πανηγύριζε μόλις ένα F.A. Καπ τη χρονιά που εκείνος θα αποχωρούσε από την Πρέμιερ Λιγκ.
Το «status quo» του μετά από εκείνη τη μεταγραφή άλλαξε. Άρχιζε να προσαρμόζεται στις συνειδήσεις ως το «κακό παιδί», ένας μύθος που συντηρήθηκε άψογα χάρη στην έντονη εξωγηπεδική του ζωή. Σεξουαλικά σκάνδαλα, ένας αποτυχημένος γάμος και ουκ ολίγα επεισόδια με την αστυνομία συνέθεσαν την ταραχώδη του πλευρά, η οποία έγινε συνώνυμη της κατάστασης που ο Άσλεϊ περιήλθε με τα χρόνια και όλοι αντιλαμβάνονταν αλλά δεν ήθελαν να παραδεχθούν. Της καθόδου.
Τα περάσματα του από την Ρόμα και από τους Λος Άντζελες Γκάλαξι δεν πλησίασαν ούτε κατά διάνοια την εικόνα του κυριαρχικού αμυντικού που κόσμησε το αγγλικό και ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο τη δεκαετία των 00’s τόσο σε συλλογικό όσο και σε επίπεδο εθνικών ομάδων, με την παρουσία του στα «Τρία Λιοντάρια» σημειωτέον, να είναι εξίσου επιτυχημένη. Μετά το προ εβδομάδων «διαζύγιο» του με τον αμερικάνικο σύλλογο, ανήμερα των 38ων του γενεθλίων βρίσκεται πλέον σε αναζήτηση του επόμενου σταθμού της καριέρας του και οι αγγλικές στοιχηματικές εταιρείες, ως μετρ του είδους, έχουν ήδη ανακοινώσει τις αποδόσεις τους για το που είναι πιο πιθανό να τον δούμε με τη νέα χρονιά.
Αρνούμενο πάντα να ρίξει τους τίτλους τέλους. Σε μια καριέρα που τα είχε όλα από νωρίς. Σε έναν κόσμο 100%... «Cole».
Κωνσταντίνος Κωλαΐτης
