FA Cup: Θα ήταν υπέροχο να το πάρει κάποιος άλλος εκτός από τους συνήθεις υπόπτους!
Είναι η παλιότερη διοργάνωση στον πλανήτη μετρώντας πια 147 χρόνια και παραμένει το σημαντικότερο Κύπελλο σε εσωτερική κατανάλωση σε ολόκληρο τον κόσμο ωστόσο κακά τα ψέμματα το FA Cup δεν μπορεί στον 21ο αιώνα να έχει την αίγλη που διέθεσε κάποτε. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Ήταν το 1981 με την αφορμή του 100ού τελικού κυπέλλου Αγγλίας στη συμπλήρωση 110 ετών από το πρώτο ματς για το FA Cup όταν η αγγλική τηλεόραση έκανε ένα γκάλοπ ανάμεσα στους αρχηγούς των ομάδων των τεσσάρων κατηγοριών ρωτώντας ποιο θα ήταν το τρόπαιο που θα ήθελαν να σηκώσουν πιο πολύ από οποιοδήποτε άλλο σε συλλογικό επίπεδο στην ζωή τους και την καριέρα τους. Η απάντηση ήταν συντριπτικά υπέρ του Κυπέλλου Αγγλίας με ένα ποσοστό πάνω από 76 τοις εκατό με το Κύπελλο Πρωταθλητριών να είναι δεύτερο και το πρωτάθλημα Αγγλίας τρίτο στη λίστα!
Είμαι βέβαιος πως αν γινόταν κάτι αντίστοιχο τώρα η Premier League και το Champions League θα έπαιρναν την μερίδα του λέοντος αφήνοντας ελάχιστο χώρο στο FA Cup! Είναι σημεία των καιρών και πολύ φυσιολογικά αλλάζουν εφόσον με τα χρόνια και οι πιο νέοι παίκτες εκείνο που όλο και περισσότερο ελπίζουν και ονειρεύονται είναι να αγωνιστούν στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση, ενώ και το πρωτάθλημα έγινε τόσο μεγάλο από πλευράς δημοτικότητας και ενδιαφέροντος που πολύ φυσιολογικά παραμελήσει όλα τα υπόλοιπα. Άλλωστε σήμερα αν έψαχνε κάποιος τους 92 αρχηγούς θα έβρισκε πάμπολλους ξένους ανάμεσα τους συνεπώς το σχολικό όνειρο του να αγωνιστεί κάποιος στο «Γουέμπλεϊ» σε ένα τελικό Κυπέλλου Αγγλίας όπως δήλωναν το 1981 οι Βρετανοί αρχηγοί ακούγεται ουτοπικό!
Παραμένει ωστόσο μια πολύ σημαντική διοργάνωση που στο τέλος χρονιάς κάτι σώζει για τον νικητή και για τους ποδοσφαιριστές του, αλλά από την άλλη πλέον δεν αποτελεί ούτε καν κριτήριο ακόμη και για να σώσει κάνεις την καριέρα του αν υπολογίσει στην εξίσωση κάποιος την απόλυση του Κόντε από την Τσέλσι, του Φαν Χάαλ από τη Γιουνάιτεντ, ή το ότι ο νικητής τριών από τα πέντε τελευταία κύπελλα, Αρσέν Βενγκέρ, δεν πήρε τα credits που άξιζε τα τελευταία χρόνια!
Η περσινή σεζόν πάντως μας υπενθύμισε πόσο εύκολα μπορεί να γίνει γκέλα ακόμα και για τις πολύ μεγάλες ομάδες από τη στιγμή που για τρίτη φορά την τελευταία εξαετία η Γουίγκαν κατάφερε να πετάξει έξω την Μάντσεστερ Σίτι! Και ειδικά την περσινή σεζόν αυτό ήταν ένα μικρό θαύμα, αν υπολογίσει κανείς την χρονιά που έκανε η ομάδα του Πεπ. Η αλήθεια επίσης είναι πως όταν μιλάμε για εκπλήξεις, το Κύπελλο με ελάχιστες εξαιρέσεις πηγαίνει στα χέρια των μεγάλων, αυτόν που για κάποιο λόγο δεν ασχολούνται με κάτι άλλο την ίδια περίοδο! Με εξαίρεση το Κύπελλο που πήρε η Γουίγκαν το 2013, οι νικητές ήταν απόλυτα προβλέψιμοι από το 2008 και μετά, δηλαδή έπειτα από την τεράστια έκπληξη από την Πόρτσμουθ, σε μια χρονιά που η τετράδα του Κυπέλλου στο τέλος περιείχε μόνο μία ομάδα της Premier και τρεις από τις μικρότερες κατηγορίες ενώ στον τελικό έφτασε η Κάρντιφ! Γενικά όλοι οι τελικοί του 21ου αιώνα, με εξαίρεση αυτή τη χρονιά της Πόρτσμουθ το 2008 και της Γουίγκαν που έκανε πολύ μεγάλη νίκη απέναντι στην Μάντσεστερ Σίτι, τελειώνοντας ουσιαστικά την εποχή Μαντσίνι το 2013, είχαν αναμενόμενη εξέλιξη. Πλησίασαν στην έκπληξη ομάδες όπως η Χαλ το 2014 με την Άρσεναλ ή η Πάλας με τη Γιουνάιτεντ το 2016 αλλά δεν τα κατάφεραν.
Μια αναμενόμενη θα κερδίσει και την φετινή χρονιά έχεις την αίσθηση, εκτός εάν περάσει κάτω από τα ραντάρ κάποια Λέστερ, Γουλβς Κρίσταλ Παλας, Μπράιτον ή Γουότφορντ οι οποίες έχοντας σώσει τη σεζόν κάποια στιγμή μπορεί να κάνουν γλυκά ματάκια προς αυτή την διοργάνωση βλέποντας ένα κενό εξουσίας.
Και αυτό γιατί, η Σίτι και η Λίβερπουλ είναι φανερό πως προτεραιότητα έχουν το πρωτάθλημα αλλά είναι ακόμα μέσα και στο Champions League, για την Τσέλσι που είναι στα ημιτελικά του League Cup υπάρχει και το Europa League, κάτι που ισχύει και για την Άρσεναλ. Και επειδή είναι δύσκολη είσοδος στην τετράδα με έξι ομάδες τώρα που συνήλθε και Γιουνάιτεντ να έχουν δυνατότητες να είναι εκεί, οι στόχοι επαναπροσδιορίζονται μέσα στη σεζόν! Για την Τότεναμ είναι ένας τετοιος αφού ο Ποτσετίνο χρειάζεται επειγόντως έναν τίτλο για να τον έχει δίπλα σε όλη αυτή την υπέροχη δουλειά που έχει κάνει αυτά τα χρόνια, αλλά υπάρχει και το League Cup και το Champions League που θα τον απασχολήσουν αναγκαστικά.
Για τον Σόλσκιερ οτιδήποτε θα μπορούσε να κατακτήσει Γιουνάιτεντ θα ήταν μεγάλο plus στο βιογραφικό του, αλλά η αλήθεια είναι πως πρώτα στοχεύει την είσοδο στην τετράδα τώρα που ξανά φαίνεται μπροστά του ή πιθανότητα, ενώ καλοβλέπει και το Champions League εκεί όπου μπορεί να παίξει τα ρέστα του σαν νέος Ντι Ματέο προκειμένου να γίνει δική του δουλειά το καλοκαίρι σε μόνιμη βάση!
Με αυτά και με αυτά, ίσως τελικά αυτή η πιθανότητα του κενού εξουσίας να παίξει ρόλο φέτος και να δούμε μία ομάδα που δεν μας έχει συνηθίσει να βγαίνει από τις σκιές και να διεκδικεί τον επόμενο Μάιο στο «Γουέμπλεϊ» τον τίτλο. Και θα ήταν υπέροχο για την ίδια την διοργάνωση να συνέβαινε κάτι τέτοιο και να μην ήταν ο νικητής ένας από τους συνήθεις υπόπτους!
