«Χωρίς το ποδόσφαιρο, θα ήμουν στη φυλακή»
13.08.2011 | 13.23
Οι πρόσφατες ταραχές στην Αγγλία τρόμαξαν πολύ κόσμο, όχι όμως και τον Τσαρλς Ενζόγκμπια. Μεγαλωμένος σε μια από τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές της Χάβρης, έκανε πολλά μέχρι να ενηλικιωθεί. Τόσα πολλά που θα τον οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια στη φυλακή, εκεί όπου κατέληξαν όλοι οι φίλοι του.
Άλλωστε, όπως λέει και ο ίδιος, ο μόνο λόγος που επισκέπτεται πια τη Γαλλία, είναι για να δει τη μητέρα του, χάρις στο πείσμα της οποίας έγινε ποδοσφαιριστής και κέρδισε τη ζωή του.
Το τελευταίο μεταγραφικό απόκτημα της Άστον Βίλα μίλησε με σοκαριστική ειλικρίνεια για τα σκοτεινά μονοπάτια στα οποία περπάτησε μέχρι να βρει το δρόμο που τον οδήγησε στην καταξίωση.
«Θα μπορούσα να βρίσκομαι στη φυλακή. Το ποδόσφαιρο με έσωσε. Διάφοροι με ρωτούν τι θα είχα γίνει χωρίς αυτό. Η πιο τίμια απάντηση είναι πως δεν ξέρω. Όλοι οι φίλοι μου, τα παιδιά με τα οποία μεγάλωσα, είναι στη φυλακή. Ίσως το ίδιο συνέβαινε και με εμένα. Όταν βρίσκομαι στην πατρίδα μου, δεν βλέπω κανέναν από αυτούς», λέει ο Ενζόγκμπια σε συνέντευξή του σε αγγλικό Μέσο και συνεχίζει περιγράφοντας τα δύσκολα παιδικά του χρόνια.
«Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν έξι χρονών. Εγώ και τα τρία αδέλφια μου ζούσαμε με την μητέρα μου σε ένα υποβαθμισμένο προάστιο της Χάβρης. Δεν θα το αποκαλούσα γκέτο, όμως συχνά μπλεκόμουν σε καυγάδες είτε με την αστυνομία, είτε με άλλους. Στα δέκα μου βρέθηκα στις Ακαδημίες της Χάβρης, λόγω της μητέρας μου που παρακαλούσε τους προπονητές να με κρατήσουν. Ήταν δύσκολα για μένα. Έβλεπα μόλις δύο φορές το μήνα την οικογένειά μου, αλλά κάτι κατάφερα», δηλώνει με σεμνότητα ο ποδοσφαιριστής, καθώς τα γεγονότα δείχνουν πως έκανε πολύ περισσότερα από όσα λέει.
Χάρη στη Χάβρη, μπήκε σε ιδιωτικό σχολείο και την ίδια στιγμή που οι φίλοι του κατέληγαν ο ένας μετά τον άλλον στη φυλακή για εμπόριο ναρκωτικών, ένοπλες ληστείες και άλλα… χαριτωμένα, ο Τσαρλς αρίστευε στις θετικές επιστήμες και είχε μια σίγουρη θέση στο πανεπιστήμιο, την ίδια ώρα που οι επιδόσεις του κι εντός αγωνιστικού χώρου ήταν εντυπωσιακές.
Βρέθηκε στην Αγγλία, όπου πριν καταλήξει στους «χωριάτες», πέρασε από Νιούκαστλ και Γουΐγκαν.
Η απόλυτη δικαίωση για τον «Ζογκ», όπως τον φωνάζουν στο Νησί, ήρθε ένα χρόνο πριν. Στις 11 Αυγούστου 2010, ο Λοράν Μπλαν τον ξεκινά ως βασικό στο παιχνίδι της εθνικής Γαλλίας κόντρα στη Νορβηγία και ο Τσαρλς φορώντας τη φανέλα των «τρικολόρ» μπορεί να χαμογελάσει. Το λιμάνι της Χάβρης και οι μνήμες που κουβαλά από το παρελθόν είναι -οριστικά- πολύ μακριά…
Το τελευταίο μεταγραφικό απόκτημα της Άστον Βίλα μίλησε με σοκαριστική ειλικρίνεια για τα σκοτεινά μονοπάτια στα οποία περπάτησε μέχρι να βρει το δρόμο που τον οδήγησε στην καταξίωση.
«Θα μπορούσα να βρίσκομαι στη φυλακή. Το ποδόσφαιρο με έσωσε. Διάφοροι με ρωτούν τι θα είχα γίνει χωρίς αυτό. Η πιο τίμια απάντηση είναι πως δεν ξέρω. Όλοι οι φίλοι μου, τα παιδιά με τα οποία μεγάλωσα, είναι στη φυλακή. Ίσως το ίδιο συνέβαινε και με εμένα. Όταν βρίσκομαι στην πατρίδα μου, δεν βλέπω κανέναν από αυτούς», λέει ο Ενζόγκμπια σε συνέντευξή του σε αγγλικό Μέσο και συνεχίζει περιγράφοντας τα δύσκολα παιδικά του χρόνια.
«Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν έξι χρονών. Εγώ και τα τρία αδέλφια μου ζούσαμε με την μητέρα μου σε ένα υποβαθμισμένο προάστιο της Χάβρης. Δεν θα το αποκαλούσα γκέτο, όμως συχνά μπλεκόμουν σε καυγάδες είτε με την αστυνομία, είτε με άλλους. Στα δέκα μου βρέθηκα στις Ακαδημίες της Χάβρης, λόγω της μητέρας μου που παρακαλούσε τους προπονητές να με κρατήσουν. Ήταν δύσκολα για μένα. Έβλεπα μόλις δύο φορές το μήνα την οικογένειά μου, αλλά κάτι κατάφερα», δηλώνει με σεμνότητα ο ποδοσφαιριστής, καθώς τα γεγονότα δείχνουν πως έκανε πολύ περισσότερα από όσα λέει.
Χάρη στη Χάβρη, μπήκε σε ιδιωτικό σχολείο και την ίδια στιγμή που οι φίλοι του κατέληγαν ο ένας μετά τον άλλον στη φυλακή για εμπόριο ναρκωτικών, ένοπλες ληστείες και άλλα… χαριτωμένα, ο Τσαρλς αρίστευε στις θετικές επιστήμες και είχε μια σίγουρη θέση στο πανεπιστήμιο, την ίδια ώρα που οι επιδόσεις του κι εντός αγωνιστικού χώρου ήταν εντυπωσιακές.
Βρέθηκε στην Αγγλία, όπου πριν καταλήξει στους «χωριάτες», πέρασε από Νιούκαστλ και Γουΐγκαν.
Η απόλυτη δικαίωση για τον «Ζογκ», όπως τον φωνάζουν στο Νησί, ήρθε ένα χρόνο πριν. Στις 11 Αυγούστου 2010, ο Λοράν Μπλαν τον ξεκινά ως βασικό στο παιχνίδι της εθνικής Γαλλίας κόντρα στη Νορβηγία και ο Τσαρλς φορώντας τη φανέλα των «τρικολόρ» μπορεί να χαμογελάσει. Το λιμάνι της Χάβρης και οι μνήμες που κουβαλά από το παρελθόν είναι -οριστικά- πολύ μακριά…
