Από το σκοτάδι και την καταιγίδα στον χρυσό ουρανό
Μετά τον εφιάλτη που έζησε στην Βαρκελώνη, η Λίβερπουλ κράτησε το κεφάλι ψηλά και πλέον βρίσκεται στους χρυσούς ουρανούς της Μαδρίτης.
«When you walk through a storm»
Όταν περπατάς μέσα από την καταιγίδα
hold your head up high
κράτα το κεφάλι ψηλά
And don’t be afraid of the dark.
και μην φοβάσαι το σκοτάδι
At the end of a storm is a golden sky
στο τέλος της καταιγίδας υπάρχει ένας χρυσός ουρανός
And the sweet silver song of a lark.
και το γλυκό ασημένιο κελάηδισμα του αηδονιού»
Το πρώτο πεντάστιχο του τραγουδιού που έγραψαν οι Ρίτσαρντ Ρότζερς και Όσκαρ Χάμερσταϊν για το μιούζικαλ «Το Καρουζέλ» που ανέβηκε στο Μπρόντγουεϊ και αργότερα μέσο ενός ποπ συγκροτήματος του Μέρσεϊσαϊντ, «Gerry and the Pacemakers» έγινε ύμνος της Λίβερπουλ, απέκτησε «σάρκα και οστά» στους δύο αγώνες με την Μπαρτσελόνα για τα ημιτελικά της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.
Στον πρώτο αγώνα των ημιτελικών του Champions League, η παρέα του Λιονέλ Μέσι έκανε «πάρτι» στην εστία του Άλισον και το 3-0 φαινόταν πως είναι το... βάναυσο τέλος του φετινού παραμυθιού που είχε γράψει η Λίβερπουλ. Η καταιγίδα και το σκοτάδι είχαν «σκεπάσει» την κόκκινη πλευρά του Μέρσεϊσαϊντ. Το απρόσμενο γκολ του Κομπανί στην Λέστερ, που με αυτό πλέον η Μάντσεστερ Σίτι είναι «αγκαλιά» με τον τίτλο της Premier League και οι τραυματισμοί των Κεϊτά, Φιρμίνο, Σαλάχ, διέλυαν τα όνειρα της ομάδας, ένα ένα. Όμως η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία και σε πολλές περιπτώσεις , δεν πεθαίνει ποτέ.
Οι ουρανοί είχαν ανοίξει το βράδυ της Τρίτης πάνω από το Άνφιλντ και οι φίλοι της ομάδας βρίσκοταν εκεί, έχοντας αφήσει σπίτι τους την στεναχώρια και την αρνητικότητα. Ήταν εκεί στις κερκίδες του γηπέδου, με το κεφάλι ψηλά, μονάχα με την αγάπη που έχουν για αυτήν την μεγάλη ομάδα. Από το πρώτο λεπτό μέχρι και πολύ ώρα μετά το τελικό σφύριγμα του Τσακίρ, μετέτρεψαν την σπιθαμή της ελπίδας σε χειροκρότημα και φρόντησαν να μην αφήσουν τους ποδοσφαιριστές να περπατάνε μόνοι τους.
«Walk on through the wind,
Περπάτα / Συνέχισε μέσα από τον αέρα
Walk on through the rain,
Περπάτα / Συνέχισε μέσα από την βροχή
Tho’ your dreams be tossed and blown.
Παρόλο που τα όνειρα σου και θα διαλυθούν (από την άερα και την βροχή)
Walk on, walk on with hope in your heart
Περπάτα / Συνέχισε με ελπίδα στην καρδιά
And you’ll never walk alone,
Και δεν θα περπατάς ποτέ μόνος
You’ll never, ever walk alone
Δεν θα περπατάς πότε, ποτέ μόνος
Walk on, walk on with hope in your heart
Περπάτα / Συνέχισε με ελπίδα στην καρδιά
And you’ll never walk alone,
Και δεν θα περπατάς ποτέ μόνος
You’ll never, ever walk alone.
Δεν θα περπατάς πότε, ποτέ μόνος».
Όπως λέει και ο ύμνος, κανένας από τους 14 ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν για την Λίβερπουλ δεν σταμάτησε να περπατάει με την ελπίδα στην καρδιά. Το 3-0 του Καμπ Νόου ανατράπηκε με τα γκολ ενός αναπληρωματικού και του αρνητικού πρωταγωνιστή του πρώτου αγώνα (Ορίγκι και Βαϊνάλντουμ). Ο Κλοπ κατάφερε να βγάλει από τον καθένα τον καλύτερό του εαυτό και να εμφανίσει στον αγωνιστικό χώρο, μία Λίβερπουλ χωρίς φόβο, «ντυμένη και ραμμένη» για την μυθική ανατροπή.
Στο τέλος του αγώνα, αφού οι «κόκκινοι» πλέον βρίσκονται στους χρυσούς ουρανούς της Μαδρίτης, παίκτες και τεχνικό επιτελείο γίνονται ένα μπροστά από το «Kop» και τραγουδάνε τον ύμνο, σχηματίζοντας μία εικόνα που είναι η απάντηση στην ερώτηση, τί είναι το You'll Never Walk Alone.
Παναγιώτης Σωτηρίου
