Η Αγγλία έχει μέλλον, αλλά τέτοια λάθη απαγορεύονται!
Για μερικά χιλιοστά, η Αγγλία δεν θα είναι στον τελικό του Nations League την προσεχή Κυριακή, αφού, το γκολ που πέτυχε ο Λίνγκαρντ θα έκανε τη διαφορά. Ωστόσο, ας μην αφήνουμε το δέντρο να κρύψει το δάσος σχετικά με τα πολλά μειονεκτήματα που παραμένουν για την εθνική Αγγλίας διαχρονικά, όσο κι αν έχει βελτιώσει την κατάσταση ο Σάουθγκεϊτ. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Τα ατομικά λάθη που οδήγησαν στην ήττα (3-1) από την Ολλανδία, κατά τη διάρκεια της παράτασης του ημιτελικού, φέρνουν στο προσκήνιο όλη τη συζήτηση που γίνεται σχετικά με το αν είναι υπερτιμημένοι κάποιοι ποδοσφαιριστές λόγω του περιβάλλοντος στο οποίο αγωνίζονται.
Η απάντηση είναι: ναι.
Η κλασσική περίπτωση είναι ο Τζον Στόουνς που ούτε ήταν, ούτε έγινε παίκτης των 60 εκατομμυρίων επειδή στοίχισε τόσα στη Μάντσεστερ Σίτι ή επειδή δουλεύει δίπλα στον ίσως κορυφαίο προπονητή του πλανήτη που είναι ο Πεπ Γκουαρδιόλα. Δεν έχει βελτιωθεί και αυτό δείχνει πολλά.
Αυτό, σε πλήρη αντίθεση με τον Φαν Ντάικ που κόστισε 75 εκατομμύρια στη Λίβερπουλ και τώρα έχει φτάσει ν' αξίζει τα διπλάσια!
Κάποιοι θα σταθούν στην κούραση, αλλά δεν είναι μόνο αυτό που οδηγεί στα λάθη. Είναι οι τρόποι παιχνιδιού και τα συστήματα, τα οποία οι ποδοσφαιριστές παίζουν λάθος! Ξέρουν να τα εκτελούν σωστά στις ομάδες τους γιατί δίπλα τους υπάρχουν ξένοι παίκτες top επιπέδου. Παρά την ατομική βελτίωση του καθενός, επειδή δουλεύουν με προπονητές όπως ο Πεπ, ο Κλοπ, ο Ποτσετίνο, ο Έμερι, ο Σάρι, ακόμα και ο Μουρίνιο στο παρελθόν, στην εθνική ομάδα κάποιοι από τους διεθνείς δεν αντιλαμβάνονται πως να κάνουν το σωστό τη... σωστή ώρα.
Παίζουν λάθος κι όταν χρειάζεται κάτι εντελώς διαφορετικό, δεν καταφέρνουν να το κάνουν για τον απλούστατο λόγο πως η ποιοτική διαφορά των ποδοσφαιριστών κάνει την σημασία στα συστήματα κι όχι το ανάποδο.
'Όλα αυτά, όμως, επαναλαμβάνω, δεν θα είχαν καμία κουβέντα και καμία σημασία αν μετρούσε το γκολ του Λίνγκαρντ. Αυτή είναι η ιδιαιτερότητα του ποδοσφαίρου και αυτό είναι που σε τρελαίνει όταν προσπαθείς να αναλύσεις το οτιδήποτε, αν σκεφτεί κανείς πόσο τυχαία μπορεί να είναι τα διάφορα συμβάντα και πόσο τα πάντα κρίνονται σε μια κλωστή περισσότερο απ' οποιοδήποτε άλλο άθλημα.
Απλούστατα, όπως πάρα πολύ εύστοχα έχει πει ο Γιάννης Διακογιάννης, το ποδόσφαιρο είναι το ωραιότερο παιχνίδι και όλα τα άλλα είναι... σπορ.
Παρ' όλα αυτά, δεν μπορεί κανείς να μη δώσει τα εύσημα στον Σάουθγκεϊτ, παρά την ήττα που ήρθε, αφού έχει καταφέρει να πάει την Αγγλία πιο μακριά απ' οποιονδήποτε άλλο προκάτοχό του, μετά τον Βέναμπλς και τα ημιτελικά του Euro 1996.
Πέρυσι, το μάθημα ήταν από την Κροατία που διέθετε ποιοτικούς ποδοσφαιριστές, τους οποίους η Αγγλία δεν είχε στα ημιτελικά του Μουντιάλ.
Φέτος, οι Άγγλοι πήραν ακόμα ένα μάθημα από την Ολλανδία, που συνολικά στην εικόνα του παιχνιδιού ήταν καλύτερη. Η ώρα των Άγγλων, όμως, έρχεται, αν συνεχίσουν να μαθαίνουν. Αν συνεχίσουν να προσπαθούν. Με δεδομένο πως υπάρχουν ταλέντα από πίσω που διαρκώς βγαίνουν και έχουν δουλέψει σωστά στο τακτικό κομμάτι από παιδιά κι όχι κατευθείαν ως μεγάλοι.
Αυτή ήταν μια μεγάλη ευκαιρία να παίξει η Αγγλία σε έναν τελικό έπειτα από εκείνον του 1966.
Η επόμενη, όμως, πραγματική πρόκληση, είναι σε έναν χρόνο από τώρα, εκεί όπου στο Euro, θα πρέπει να διαχειριστεί ομίλους και νοκ-άουτ ματς, φτάνοντας στα ημιτελικά που θα διεξαχθούν στο «Γουέμπλεϊ».
Τότε, θα χρησιμοποιήσει όλη τη σκληρή εμπειρία αυτών των δύο χαμένων ημιτελικών ώστε αυτή τη φορά η ευκαιρία να μην πάει χαμένη.
