Σας ευχαριστούμε θερμά για όλα, η έξοδος είναι από εδώ...
Η απόλυση του Μαουρίσιο Ποτσετίνο δεν αποτέλεσε έκπληξη, αλλά ήταν σίγουρα παράλογη. Με την Τότεναμ να έχει αλλάξει επίπεδο τα τελευταία χρόνια, δεν γίνεται μια... μισή κακή σεζόν να αμαυρώνει όσα έχει πετύχει στο τιμόνι της ο Αργεντινός, ο οποίος βεβαίως είχε και την ατυχία να έχει απέναντί του τον άνεργο από τότε που απολύθηκε από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Ζοσέ Μουρίνιο. Γράφει ο Γιώργος Σιάφας.
Βλέπεις φωτογραφίες του Ποτσετίνο δίπλα στα μεταγραφικά αποκτήματα του τότε, Ουγκό Γιορίς, Γιαν Βερτόνχεν, Χάρι Κέιν, Ντέλε, Σον Χεουνγκ-Μιν και κάτι σε πιάνει. Μια ομάδα αποκλειστικά δική του, του την... πήρανε πάνω που έπρεπε να κάνουν ό,τι και όταν του δώσανε τα κλειδιά των αποδυτηρίων. Να τον εμπιστευτούν, δηλαδή, όπως τον εμπιστεύτηκαν με κλειστά μάτια ακόμη και χωρίς μεταγραφές. Να του πιστώσουν χρόνο και να τον αφήσουν να δουλέψει όπως πολύ καλά ξέρει να κάνει.
Ο Ντάνιελ Λίβι και οι συνεργάτες του αποφάσισαν πως ο κύκλος ολοκληρώθηκε και πως είναι καιρός να γίνει το βήμα παρακάτω, αλλά αν το καλοσκεφτείς όλο αυτό είναι αστείο και πλήρως αντίθετο με τη νοοτροπία που είχε υιοθετήσει ο σύλλογος τα τελευταία χρόνια. Γιατί δεν είναι δυνατόν όχι μόνο να μην στηρίζεις έστω και για μία σεζόν τον προπονητή που σε έφερε αγκαλιά με την επιτυχία, αλλά να πατάς σε αυτή για να μιλήσεις για «αυξημένα στάνταρντς» και να τον αδειάζεις.
Πέρυσι ο Ποτσετίνο έκανε το σχεδόν ακατόρθωτο για τα δεδομένα του κλαμπ και έφτασε την ομάδα του μέχρι τον τελικό του Champions League χωρίς ενίσχυση και μετά από ήδη τρεις διαδοχικές παρουσίες στους ομίλους, ενώ εκτός αγωνιστικού χώρου ολοένα και μεγάλωναν οι μετοχές του συλλόγου με γήπεδο/προπονητικό αξίας ενός δισεκατομμυρίου που ήταν και ανάμεσα στους λόγους για τους οποίους έφτασε να γίνει ο πιο επικερδής του πλανήτη.
Φέτος, κλήθηκε να διαχειριστεί όσα αρνητικά φέρνει μια επιτυχία, όπως η επιθυμία του βαρόμετρου Κρίστιαν Έρικσεν να αποχωρήσει από τον σύλλογο και η αισθητά μειωμένη απόδοσή του, αλλά και η ένταξη στο σύνολο παικτών πολλά υποσχόμενων, που πήγαν το καλοκαίρι στο Λονδίνο. Για μένα, ως οπαδός της Λυών, χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο Τανγκί Ντομπελέ που δεν έχει φτάσει καν στο 75% αυτού που μπορεί να αποδώσει εντός των τεσσάρων γραμμών ως box to box μέσος απελευθερώνοντας όλους τους υπόλοιπους και κάνοντας όλη την βρώμικη δουλειά αναλόγως τις καταστάσεις. Δείτε τα περσινά παιχνίδια των «λιονέ» με την Μάντσεστερ Σίτι και την Μπαρτσελόνα (πριν την πεντάρα) και θα καταλάβετε. Απαίτησε πράγματα το καλοκαίρι ο «Πότσε», τα πήρε, αλλά η υπομονή εξαντλήθηκε πάρα πολύ άμεσα.
«Για να μείνω πρέπει να υπάρχει πλάνο, ένας στόχος να πάμε παρακάτω, αλλιώς δεν υπάρχει κανένα νόημα», είχε πει μέσες-άκρες πριν τον τελικό του UCL και στην διοίκηση περίμεναν πως με τέσσερις προσθήκες θα σηκώσει το ραβδί του και θα κατακτήσει ό,τι δεν τολμούν να κατακτήσουν οι οπαδοί των Spurs ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα. Και για ποιες προσθήκες μιλάμε; Αυτές του τραυματία Σεσενιόν, του Λο Σέλσο του δανεικού Κλαρκ και του Ντομπελέ που προανέφερα, οι οποίοι έχουν Μ.Ο. ηλικίας 20.5, αλλά εύκολα μπορούν να αποτελέσουν μέρος του μελλοντικού κορμού της ομάδας εάν ανταποκριθούν στις προσδοκίες των «ποδοσφαιρανθρώπων» αλλά και τις απαιτήσεις του πρωταθλήματος. Σεσενιόν και Κλαρκ το ξέρουν το στυλ αλλά δεν είναι διαθέσιμοι, οι άλλοι δύο γνωρίζουν καντάρια μπάλα αλλά θέλουν τον χρόνο τους.
Αυτό που θέλω να πω είναι πως η Τότεναμ βρίσκεται για ακόμη μία φορά σε μεταίχμιο και είναι αδύνατο να κριθεί από την ομολογουμένως πολύ μέτρια μέχρι τώρα σεζόν της. Δεν θα έπεφτε αν έμενε ο Ποτσετίνο και δεν θα πάει... εν τυ μία νυκτί για πρωτάθλημα τώρα που ήρθε ο Μουρίνιο -εκτός κι αν ο «Special One» επιφυλάσσει κάτι πολύ ιδιαίτερο για την επιστροφή του στην ενεργό δράση. Αλλά... φουσκώνουν ακόμα και τα καλύτερα μυαλά όταν γεύεσαι μέρος της επιτυχίας και θες κι άλλο. Και αυτό έχει άμεση επιρροή σε έναν προπονητή που δεν είχε πιεστεί ποτέ ξανά τόσο πολύ από τους ίδιους διοικούντες. Φαινόταν στις κινήσεις του τού Ποτσετίνο. Πάντα ήταν αγχώδης, αλλά φέτος κόντεψαν να του πέσουν τα μαλλιά. Σίγουρα έκανε αρκετά λάθη στο σύντομο διάστημα που αποτέλεσε κόουτς της Τότεναμ το 2019/20 αλλά δεν τον είχαν συνηθίσει έτσι.
Με λίγα λόγια, σας ευχαριστούμε θερμά για όλα, η έξοδος είναι από εδώ...
Τώρα, όσον αφορά τον Μουρίνιο, δεν φοβήθηκε ποτέ να πέσει στην φωτιά. Την Αγγλία την αγαπάει κι αφού δεν έγινε το θαύμα να τον... πάρουμε στην Λυών όταν του έσκασε η πρόταση, ήταν δεδομένο ότι θα επέστρεφε. Είχε αρκετό χρόνο για να δουλέψει και ίσως να βελτιώσει τις ποδοσφαιρικές ιδέες που έχει στο κεφάλι του, αλλά το εάν θα επιστρέψει σε νέα version θα πρέπει να περιμένουμε για να το δούμε στο χορτάρι. Γιατί με την παλιά, προσωπική μου άποψη είναι πως μέχρι ένα σημείο θα τα πάει μια χαρά, αλλά κάπου θα... κλατάρει. Είναι δεδομένο ότι η Τότεναμ θα ανέβει αγωνιστικά το επόμενο διάστημα, αλλά πολύ θα θέλω να δω την ίδια διοίκηση όταν θα έρθει το καλοκαιρινό μεταγραφικό παράθυρο και ο Ζοσέ θα απαιτεί τουλάχιστον «σρι» (three) πρωτοκλασάτους παίκτες για την ενδεκάδα.
Όπως επίσης θα θέλω πολύ να δω και το πως θα αντιδράσουν παίκτες και οπαδοί σε ενδεχόμενη αλλαγή του στυλ που είχαν συνηθίσει τόσον καιρό...
