Το αντίο σε αυτόν που κάποτε έκανε την Άστον Βίλα πρωταθλήτρια Ευρώπης!
H Άστον Βίλα θα αποχαιρετήσει σημερα πριν τον αγωνα με την Λέστερ, τον Ρον Σόντερς, τον ανθρωπο που της εβαλε τις βασεις να γινει κάποτε πρωταθλητρια Ευρώπης και που «έφυγε» σε ηλικία 87 ετών. Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος μας θυμίζει ποιος ήταν και κυρίως το ηταν αυτό που τον «πλήγωσε» και δεν είχε πατήσει το πόδι του για σχεδόν 25 χρόνια στο Βίλα Παρκ.
Η Άστον Βίλα, με έτος ίδρυσης το 1888, ειχε κατακτήσει επτά πρωταθλήματα Αγγλίας και ισάριθμα Κύπελλα συν ένα νταμπλ το μακρινό 1897, ωστόσο το1971 ήταν στην Τρίτη κατηγορία και κανείς δεν περίμενε πως 10 χρόνια μετά θα ήταν πρωταθλήτρια και πάλι και μάλιστα θα εφτανε στην κορυφή της Ευρωπης.
Αυτή η τρελή ιστορία που είχε τη σφραγίδα του Ρον Σοντερς συνεβη εν μέσω προβλημάτων και εσωτερικών αναταράξεων. Η λίστα των «θυμάτων» του πολυεκατομμυριούχου ιδιοκτήτη Νταγκ Ελις όταν αγόρασε την ομάδα αρχές των 80s στο ξεκαθάρισμα που επιχείρησε, περιελάμβανε και τον Ρον Σόντερς, τον τεχνικό που είχε οδηγήσει τους «χωριάτες» στην κατάκτηση του τίτλου το 1980-81. Γνωστός για το καυστικό του χιούμορ, ωθήθηκε προς την πόρτα της εξόδου λίγο πριν από τα προημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και αφού είχε πάρει το πρωτο πρωτάθλημα μετά από επτά δεκαετίες για τη Βίλα. Για να καταλάβει κανείς τι συνέβη, πρέπει να εμβαθύνει λίγο στην περίπτωση.
Ο Σόντερς φεύγοντας από το γραφείο του, τον Φλεβάρη του 1982 ορκίστηκε να μην ξαναπατήσει το πόδι του στο «Βίλα Παρκ»! Τα τήρησε μέχρι το 2007. Το να μην έχεις επισκεφτεί για σχεδόν 25 χρόνια το γήπεδο που έζησες τις μεγαλύτερες στιγμές της ζωής σου, ακούγεται τρελό, αλλά για αυτόν ήταν θέμα τιμής. Χρειάστηκε να περάσουν δυόμιση δεκαετίες για να βραβευτεί από το σύλλογο που οδήγησε στην κορυφή της Ευρώπης και έστω και καθυστερημένα αποκαταστάθηκε μία μεγάλη αδικία.
Γιατί αυτός ο άνθρωπος δημιούργησε ένα αντίστοιχο θαύμα με εκείνο του Κλαφ και της Φόρεστ! Ανέλαβε τη Βίλα το 1974, όταν πελαγοδρομούσε στη Β’ κατηγορία, αφού στη δεκαετία του ‘60 άρχισε να φθίνει και κατέληξε για πρώτη φορά στην ιστορία της ακόμα και στην τρίτη κατηγορία. Λίγο πριν την χρεωκοπία την ανέλαβε ο επιχειρηματίας Νταγκ Ελις και με την άφιξη του Ρον Σόντερς η ανάκαμψη ήταν θεαματική.
Η επιστροφή στη μεγάλη κατηγορία και η κατάκτηση του Λιγκ Καπ με νίκη επί της Νόριτς στο Γουέμπλει με 1-0 το 1975, ήρθε με νέα παιδιά που συγκέντρωσε από τις γύρω περιοχές των Μίντλαντς, με ελάχιστα χρήματα από μικρότερες κατηγορίες. Το 1976-77 πήρε ξανά το Λιγκ Καπ μετά από μία ..μαραθώνια σειρά τελικών κόντρα στην Εβερτον ( 0-0, 1-1 και σε ένα συγκλονιστικό τρίτο ματς 3-2), ενώ στο πρωτάθλημα ήρθε τέταρτη! Ο Σόντερς που είχε αποκληθεί «ο σιδερένιος Ρον» λόγω της αυστηρής πειθαρχίας που επέβαλλε στα αποδυτήρια, δημιούργησε σιγά σιγά την ομάδα που θα έκανε τον κόσμο να κοιτάει με περιέργεια και θαυμασμό! Το 1980-81 χρησιμοποιώντας μόλις 14 ποδοσφαιριστές οδήγησε την Αστον Βίλα στο πρώτο της πρωτάθλημα μετά από 71 χρόνια.
Με τον νεαρό Γκάρι Σόου και τον ταχύτατο Τρέβορ Μόρλει στα άκρα, διέθετε ένα βαρύ σέντερ φορ (που απέτυχε στη Νότιγχαμ Φόρεστ) τον Πίτερ Γουίδ. Στα χαφ ο Γκόρντον Κάουανς , ο αρχηγός Ντένις Μόρτιμερ και ο Ντες Μπρέμνερ δεν έχασαν ματς όλη την χρονιά. Στην άμυνα ο Αλαν Εβανς με τον Κεν Μακ Νόουτ προστάτευαν την εστία του βετεράνου Τζίμι Ρίμερ. Μια διαφωνία ωστόσο για το συμβόλαιο του Σόντερς με το σύλλογο έμελλε να γίνει η αιτία της απομάκρυνσης του. Το Φεβρουάριο του 1982 και ενώ η Βίλα είχε φτάσει στα προημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, ο Αγγλος τεχνικός υπέβαλλε την παραίτηση του.
«Πίστευε πως δεν θα γινόταν δεκτή και πως ο κόσμος θα έπαιρνε το μέρος του σε αντίθετη περίπτωση» έγραψε, χρόνια αργότερα, στο εξαιρετικό βιβλίο Moving the goalposts ο Εντ Χόρντον. «Ο Ρον όταν διαπίστωσε πως ο Ελις δεν ενδιαφερόταν να ακούσει το πρόβλημα του δεν αντέδρασε πιστεύοντας πως οι παίκτες θα έλεγαν κάτι. Τίποτα δεν συνέβη και ένοιωσε προδομένος!». Η αποπομπή του έδωσε την ευκαιρία στον υπεύθυνο του τμήματος σκάουτινγκ της Αστον Βίλα, Τόνι Μπάρτον, να βγει στην επιφάνεια και να οδηγήσει τους «χωριάτες» στην καταξίωση!
Στις 26 Μαίου του 1982 στη βραδιά που κανονικά θα αποτελούσε την κορυφαία στιγμή στην ζωή του Σόντερς, η διοίκηση έκανε το τεράστιο ατόπημα και δεν τον κάλεσε στο Ρότερνταμ για τον τελικό κόντρα στην Μπάγερν. Οι εφημερίδες έγραψαν για την αχαριστία του προέδρου που έδιωξε σαν σκυλί τον άνθρωπο που αναγέννησε τους «Βίλανς» και ο Μπράιαν Γκλάνβιλ, πάντα καυστικός στο βιβλίο του «The European Cup» δεν διστάζει να αποκαλέσει «λαθρεπιβάτη της επιτυχίας» τον Τόνι Μπάρτον!
Σε μία βραδιά που όλα της πήγαν πρίμα και παρότι τερμάτισε 13η στο πρωτάθλημα, η Αστον Βίλα θα κέρδιζε τη Μπάγερν 1-0 και θα γινόταν πρωταθλήτρια Ευρώπης μόλις 12 χρόνια μετά τη χρονιά που παραλίγο να υποβιβαζόταν στην Δ’ κατηγορία, ο Σόντερς δεν θα έδινε το παρών!
Απάντησε αναλαμβάνοντας την «αιώνια εχθρό» Μπέρμιγχαμ και κατάφερε στο 1982-83 να νικήσει (μέσα και έξω) την Αστον Βίλα δίνοντας την ευκαιρία στους οπαδούς των «μπλε» να κάνουν πλάκα με ένα πανό έξω από το «Σεν Αντριους» που έγραφε «Εδώ είναι η έδρα των αληθινών πρωταθλητών Ευρώπης»! Δεν ξαναπέρασε την πύλη του γηπέδου σαν φίλος μέχρι τη μέρα που ο Αμερικανός Ράντι Λέρνερ, το 2007, όταν αγόρασε το σύλλογο, πήρε την απόφαση μετά από εισήγηση που του έγινε να τον τιμήσει σε ένα ματς κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
«Είμαι ευτυχισμένος που επιστρέφω στο ποδοσφαιρικό μου σπίτι» είπε ο Σόντερς περνώντας εκείνη τη μέρα τη πόρτα των VIP του «Βίλα Παρκ». Και κάθε μία από τις φωτογραφίες που κάλυπταν τους τοίχους θαρρείς πως είχαν ζωντανέψει!
ΥΓ: Το κομμάτι είναι απόσπασμα από το βιβλίο Μπεστ σελερ του Χρήστου Σωτηρακοπουλου »Ταξίδι στα αστέρια» από τος εκδοσεις ΤΟΠΟΣ με θέμα την ιστορία του Κυπέλλου Ευρώπης.
