VAR: Τελικά, against modern football ή... not against modern football;
Against modern football... Not against modern football... Against modern football... Not against modern football... Αναλόγως πως μας βολεύει τελικά, παρόλο που σε μείζονα ζητήματα όπως το VAR στην Αγγλία, «δεν χωράνε οπαδικά». Γράφει ο Γιώργος Σιάφας.
Σε έναν κόσμο που αλλάζει, επιβάλλεται να αλλάζεις. Δεν θέλω να παρεξηγηθώ. Δεν εννοώ σε καμία των περιπτώσεων να ακολουθείς πιστά αυτά που επιτάσσει το εκάστοτε σύστημα, αλλά να φιλτράρεις ό,τι έχεις μπροστά σου και να υπερασπίζεσαι αυτά που κατά γενική ομολογία είναι ωφέλιμα στα ζητήματα που μπορούν να προκύψουν.
Το κάνανε για χρόνια (και το κάνουν ακόμη, φυσικά) στο μπάσκετ, ενώ το ίδιο ισχύει και για το τένις. Δύο αθλήματα, δηλαδή, αρκετά δημοφιλή, στα οποία η χρήση της τεχνολογίας δεν έχει απασχολήσει σχεδόν ποτέ αρνητικά. Κι αυτό γιατί γίνεται με σύνεση και σωστή δομή. Νομίζω καταλαβαίνετε που το πάω και επιθυμώντας να προλάβω κακεντρεχή σχόλια, θέλω να ξεκαθαρίσω πως άλλο είναι ένα εκπρόθεσμο σουτ ή μια μπαλιά που για χιλιοστά ακουμπάει ή δεν ακουμπάει την γραμμή, και άλλο ένα οφσάιντ για τρία χιλιοστά -όπως στην περίπτωση του Τεέμο Πούκι κόντρα στην Τότεναμ.
Όσον αφορά το Goal Line Technology, όσο και να ξενίζει ακόμα και εμένα τον ίδιο μια απόφαση σαν αυτή στο περσινό Σίτι – Λίβερπουλ κατά την οποία δεν μέτρησε γκολ για 11 χιλιοστά, πώς να το κάνουμε, η μπάλα δεν είχε περάσει ολόκληρη την γραμμή και αυτός είναι ο ρόλος του Hawk Eye τόσο στο ποδόσφαιρο, όσο και στα άλλα δύο αθλήματα (κυρίως στο τένις). Να μετράει και το χιλιοστό. Ωστόσο, αναφορικά με τα οφσάιντ η «φάση» είναι διαφορετική, κυρίως από την στιγμή που στο Νησί δεν είναι λίγες οι φωνές εκείνες που ζητούν από το καλοκαίρι την λήψη αποφάσεων ναι μεν by the book αλλά και με τον ανθρώπινο/ποδοσφαιρικό παράγοντα από την πλευρά του διαιτητή.
Σύμφωνοι. Τα 0.3 χιλιοστά και τα όσα είναι στις άλλες τέσσερις περιπτώσεις της αγωνιστικής, με «το γράμμα του νόμου» είναι αρκετά για να ακυρώσουν ένα γκολ, αν και η κύρια αρχή στην Πρέμιερ Λιγκ όσον αφορά τον VAR είναι πως: «μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αντιστρέψει μια προσωπική απόφαση εάν αναγνωριστεί ένα “καθαρό και προφανές λάθος”». Αλλά εν πάση περιπτώσει, η ουσία δεν πρέπει να κρύβεται πίσω από τους μικρούς αριθμούς, αφού παράβαση υπάρχει μόνο όταν ο παίκτης αποκτά πλεονέκτημα. Σημασία, δηλαδή, έχει να κριθεί αξιοκρατικά εάν αυτός που κοιτάει προς την εστία έχει -ας πούμε- τέτοια κλίση σώματος η οποία του επιτρέπει να κερδίσει το τελικό σπριντ και όχι εάν η μύτη του παπουτσιού του είναι λίγο πιο μπροστά από αυτήν του αμυνόμενου. Γιατί πολύ απλά, δεν υπάρχει κανένα απολύτως προβάδισμα στην ίδια ευθεία, απ’ όποια οπτική και να πας να το εξετάσεις.
Είμαι βέβαιος πως η σεζόν θα κυλήσει με πάρα πολλές ανάλογες περιπτώσεις (υπενθυμίζω, πέντε στον αριθμό μόνο αυτό το σαββατοκύριακο, χώρια αυτές που έχουν ήδη προηγηθεί) αλλά και πως στο τέλος αυτής θα επανεξεταστεί (με το καλό) ο τρόπος με τον οποίο θα αξιοποιείται ο VAR.
Ξεκινάμε από τα βασικά: Δεν γίνεται ο διαιτητής να μην έχει πρόσβαση στην εικόνα των ριπλέι. Υποτίθεται πως θα γλίτωναν χρόνο, αλλά ψειρίζουν τόσο πολύ τις επίμαχες φάσεις για να μην κρεμάσουν τον πρώτο, που καταντούν ακόμη και εκνευριστικοί. Η αρχική απόφαση είναι του ρέφερι και πρέπει να του δίνεται η επιλογή να ξαναδεί αυτό που σφύριξε. Επίσης βασικό: Μιλάμε για γήπεδα της Πρέμιερ Λιγκ, τα οποία εκτός από μερικές νεκρές γωνίες έχουν τρομερή τηλεοπτική κάλυψη. Δεν γίνεται στην γαλλική Ligue 1 να έχεις 10 ριπλέι μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα και στην Αγγλία να εξετάζεις την φάση από 1-2, μάξιμουμ 3, πλάνα. Τρανταχτό πρόσφατο παράδειγμα αυτό με το... κάτι σαν χέρι του Βίρτζιλ φαν Ντάικ, που τελικά δεν είναι καθόλου χέρι αν δεις το πλάνο από την σωστή γωνία. Επιπροσθέτως, επιτέλους δώστε στον τηλεθεατή αυτά που είδαν οι διαιτητές -ακόμη και σε παράλληλη εικόνα, κάτι που θα ήταν... τέρμα easy- ώστε να καταστεί σαφές πώς ακριβώς λήφθηκε η εκάστοτε απόφαση. Στην Αυστραλία βγάζουν ακόμα και τα όσα είπαν στην ενδοεπικοινωνία. Είναι... πιο μάγκες εκεί;
Καλός ο «νόμος», καλή και η «τάξη», αλλά όπως και σε άλλες καταστάσεις, τείνουμε να ξεχάσουμε αυτά που ξέρουμε. Σε κάτι τέτοια δεν χωράνε ούτε οπαδικά, ούτε τίποτα. Έχουμε στα χέρια μας ένα άθλημα που όλοι αγαπάμε και ένα Μέσο με το οποίο μπορούμε να το κάνουμε καλύτερο. Θα είναι ολέθριο για το ίδιο το σπορ να βαδίσει στην κακή πορεία στην οποία μπαίνει ολοένα και περισσότερο ημέρα με την ημέρα.
