Άϊβορ Μπρόουντις: Όταν ένας πολεμιστής, πατάει το γρασίδι!
Ποιότητα που έμεινε απαρατήρητη ή ένας αδικημένος ταλαντούχος; Ο Άϊβορ Μπρόουντις ήταν ο επιθετικός που πρόλαβε να γράψει ιστορία πριν τον «καταπιεί» το απόλυτο σκοτάδι. Ένας ήρωας του πολέμου, που φόρεσε ποδοσφαιρικά παπούτσια.
«Είναι από τους πιο επικίνδυνους επιθετικούς της περιόδου» είχε αναφέρει ο τεράστιος Μπιλ Σάνκλι για τον γεννημένο στις 18 Δεκεμβρίου του 1922, Άγγλο ποδοσφαιριστή. Η ευφυΐα του αλλά και το αδιαμφησβήτητο ταλέντο του, ήταν αρκετό για να του προσφέρουν δύο μεγάλα ρεκόρ για εκείνη την εποχή, τα οποία τον συνόδεψαν σε όλη του την ζωή.
Ταυτόχρονα, ο τρόπος παιχνιδιού του, συνδυάστηκε με την αλλαγή του ποδοσφαίρου στα μεταπολεμικά χρόνια, με τα μάτια του, να βλέπουν τους πάντες να τον ευχαριστούν μέχρι και το 2019, όταν άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 96 ετών. Το ποδόσφαιρο, έμελε να τον συντροφεύει για όλη την ζωή.
Με την λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο, τότε, 23χρονος, Μπρόουντις, αποφασίζει να μπει στους αγωνιστικούς χώρους, παρότι πήρε μέρος στο πεδίο της μάχης. Η Καρλάιλ Γιουνάιτεντ θα είναι η ομάδα που θα του ανοίξει τον δρόμο για την αφετηρία μίας καριέρας που θα «χρυσώσει» το σκοτάδι της αδικίας. Ο αγγλικός σύλλογος δεν τον ήθελε απλά για παίκτη του αλλά και για την θέση του προπονητή, αφού οι ιδέες του και ο τρόπος που έβλεπε το παιχνίδι, ήταν ο απόλυτος για εκείνη την θέση.
Το αποτέλεσμα ήταν να γίνει ο νεότερος που το κατάφερε αυτό στο Νησί, δηλαδή να είναι και παίκτης και προπονητής ταυτόχρονα. Έπειτα από τρία επιτυχημένα χρόνια, ο «γαλανόλευκος στρατός» θα βρεθεί αντιμέτωπος με μεγάλα χρέη, τα οποία θα κάνουν τον νεαρό επιθετικό να πάει στη Σάντερλαντ. Παίζοντας εκεί, έμεινε να προπονείται στην πόλη της πρώην ομάδας του, κάτι αποτέλεσε μέρος των πιο περίεργων ιστοριών στο άθλημα αλλά και έναν από τους λόγους που τράβηξε την προσοχή σε όλη την Βρετανία.
Εκείνη τη σεζόν, η ενίσχυση των «μαυρόγατων» με κορυφαία ονόματα, όπως τους Λεν Σάκλετον, Ντίκι Ντέιβις και Τρέβορ Φορντ, έφερε την ομάδα μία ανάσα από το πρωτάθλημα αλλά η Πόρτσμουθ ήταν εκείνη που το κατάφερε, με μόλις ένα πόντο διαφορά (!). Η αποτυχημένη, επόμενη, χρονιά, έφερε ανακατατάξεις στο εσωτερικό του συλλόγου, με την Μάντσεστερ Σίτυ να προσφέρει το ποσό των 25 χιλ. λιρών για να τον κάνει δικό της. Η φήμη αυτού του έμπειρου επιθετικού, ήταν πλέον στο αποκορύφωμά της, αφού στην πρώτη κατηγορία μετρούσε, ήδη, με την προηγούμενη ομάδα του, 27 γκολ σε 84 εμφανίσεις.
Αυτά τα στατιστικά αλλά και η μεταγραφή του, στους «πολίτες», τον οδήγησαν στο ντεμπούτο με την εθνική ομάδα της Αγγλίας, σε ηλικία 29 ετών. Εκεί θα έγραφε και την επόμενη σελίδα της υπέροχης ιστορίας του. Με τον «τίτλο» ενός από τους κορυφαίους επιθετικούς εκείνης της περιόδου αλλά και τις τρομερές εμφανίσεις με το εθνόσημο στο στήθος, μπαίνει στην αποστολή για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954, στα γήπεδα της Ελβετίας. Το μοναδικό γκολ που σημείωσε στην βαριά ήττα των «λιονταριών» με 7-1, επί της εθνικής Ουγγαρίας του Φέρεντς Πούσκας, ήταν αρκετό για να πείσει άπαντες ότι μπορεί να ανταπεξέλθει.
Αυτό το απέδειξε και στα τελικά του Μουντιάλ, όπου την πρώτη αγωνιστική των ομίλων, έγραψε ιστορία. Σκοράροντας δύο τέρματα, στο χορταστικό 4-4 με το Βέλγιο, ο Μπρόουντις, γίνεται ο πρώτος Άγγλος που θα σκοράρει δύο φορές σε ένα παιχνίδι, στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Μάλιστα, στο ίδιο παιχνίδι, βρήκε δύο φορές δίχτυα και ο Νατ Λόφτχαους, αλλά το δεύτερο γκολ, το σημείωσε στο 91ο λεπτό, μόλις 28 λεπτά πιο αργά από τον Άϊβορ.
Κανείς δεν περίμενε, ότι αυτά θα ήταν και τα τελευταία του γκολ με το σήμα της εθνικής ομάδας της χώρας του αφού, έπειτα αγωνίστηκε κόντρα σε Ελβετία (2-0) και Ουρουγουάη (προημιτελικά), όπου και αποκλείστηκε με 4-2.
Το κοντέρ σταμάτησε μόλις στις 14 συμμετοχές και τα 8 γκολ, αφού τα γήπεδα της Ελβετίας θα είναι τα τελευταία στα οποία βρέθηκε ως διεθνής. Η καριέρα του είχε αρχίσει να σβήνει πριν καν φουντώσει. Μένοντας για δύο χρόνια στην ομάδα της Νιούκαστλ, χωρίς να πετύχει κάτι σπουδαίο και πραγματοποιώντας μέτριες εμφανίσεις, η ώρα που θα αποτελείωνε τον δρόμος προς την επιτυχία, είχε φτάσει το 1955. Τότε, οι «καρακάξες» είχαν προκριθεί στον τελικό του FA Cup, όπου θα αντιμετώπιζαν την πρώην ομάδα του Μπρόουντις, την Μάντσεστερ Σίτυ. Ένας τσακωμός του, με τον προπονητή του συλλόγου, Νόρμαν Σμίθ, τον έθεσε εκτός ομάδας, με αποτέλεσμα να μην πάρει μέρος στον μεγάλο τελικό και ταυτόχρονα να τον οδηγήσει και στην έξοδο.
Η επιστροφή είχε ένα μονοπάτι και αυτό δεν ήταν άλλο, από το γήπεδο που άρχισαν όλα. Πατώντας τα 33 του χρόνια, η Καρλάιλ Γιουνάιτεντ του προσφέρει 3.500 λίρες και τον κάνει εκ νέου, τον παίκτη-προπονητή της. Τον ρόλο, με τον οποίο μπήκε και έμεινε στα βιβλία της ιστορίας του ποδοσφαίρου, προσφέροντας τις υπηρεσίες του, μέχρι το 1959. Με απόφαση να σταματήσει το ποδόσφαιρο μετά από μία χρονιά, υπογράφει στην σκωτσέζικη, Κουίν οφ δε Σάουθ, η οποία θα είναι και η πρώτη ομάδα, εκτός Αγγλίας στην καριέρα του.
Τα 20 γκολ σε 63 παιχνίδια, έκαναν την μεγάλη Χάρτς να του προσφέρει συμβόλαιο, με τον ίδιο να το αρνείται και να μένει στους «Queens» μέχρι την δύση της καριέρας του. Συνολικά, σημείωσε 157 τέρματα σε 512 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις ενώ έμεινε στην ιστορία, ως ένας από τους πιο ταλαντούχους επιθετικούς εκείνης της δεκαετίας.
Δεν ήταν λίγοι που παραδέχτηκαν ότι αδικήθηκε αρκετά με βάση την καριέρα και τους αριθμούς του, αφού το στυλ αλλά και το μυαλό του, ήταν αρκετά χρόνια πιο μπροστά από την εποχή του. Μεγάλες προσωπικότητες που τον απήλαυσαν όσο έπαιζε, «προσκυνούν» το πάθος και τον τρόπο παιχνιδιού του. Παρότι έμεινε στο σκοτάδι, κατάφερε να λάμψει... Όλος ο κόσμος είδε τι γίνεται, όταν ένας πολεμιστής, πατάει το γρασίδι!
Νότης Χάλαρης
