Ντένις Μπέργκαμπ: Η πιο καλλιτεχνική «τουλίπα» (vids)
Ένα ακόμα καμάρι του Άγιαξ ή ένας πραγματικός «θεός» της Άρσεναλ; Το ερώτημα με χιλιάδες απαντήσεις, για τον άνθρωπο που ήρθε στην ζωή σαν σήμερα πριν από 51 χρόνια για να αλλάξει το ποδόσφαιρο. Ο λόγος για τον Ντένις Μπέργκαμπ, τον επιθετικό που φοβάται τα αεροπλάνα, όπως οι αντίπαλοι τις «εκτελέσεις» του. Ο πιο πετυχημένος Ολλανδός της 25ετίας έκανε πιο γοητευτική την μορφή του σημερινού αθλήματος.
«Ήμουν στο νερό και κοιτούσα από το παράθυρο. Είχε μόλις γυρίσει από τραυματισμό. Η προπόνηση κράτησε 45 λεπτά. Καθόμουν και απλά περίμενα, παρόλο που τα χέρια μου είχαν ζαρώσει, πότε θα κάνει το πρώτο λάθος για να βγω. Δεν το έκανε ποτέ! Δεν υπήρξε ούτε μια πάσα του που να μην ήταν τέλεια» είχε αναφέρει ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της εθνικής Ολλανδία, Ρόμπεν Φαν Πέρσι όταν παρακολουθούσε έναν από τους πιο ρομαντικούς επιθετικούς στην προπόνηση της Άρσεναλ. Σαν σήμερα, στις 10 Μαΐου του 1969, έρχεται στην ζωή, ο Ντένις Μπέργκαμπ, ένας από τους κορυφαίους του σύγχρονου ποδοσφαίρου και μία από τις πιο όμορφες δημιουργίες του Άγιαξ. Οι τίτλοι, τα γκολ, οι ασίστ και τα ρεκόρ δεν σταμάτησαν να ολοκληρώνουν το αξεπέραστο βιογραφικό του αλλά οι στιγμές του στα γήπεδα, είναι αυτές που προκαλούν νοσταλγία στη γενιά που πρόλαβε να τον χαρεί. Το ψευδώνυμο «Ιπτάμενος Ολλανδός» δεν ταίριαξε ποτέ εκτός γηπέδων.
Η «άνθιση» από τον κορυφαίο!
Ήταν 14 Δεκεμβρίου του 1986, όταν ο Γιόχαν Κρόιφ, τηρώντας κατά γράμμα όσα του δίδαξε ο Ρίνους Μίχελς, προσφέρει στον μόλις 17χρονο, Ντένις Μπέργκαμπ την πρώτη του συμμετοχή με την πρώτη ομάδα του Αίαντα, στον αγώνα κόντρα στην Ρόντα. Τρεις μήνες αργότερα, ανοίγει λογαριασμό και η ιστορία του στον ποδοσφαιρικό χάρτη έχει μόλις αρχίσει. Η κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών την ίδια σεζόν αλλά και οι 23 αγώνες που κατέγραψε, ήταν αρκετές για να καταλάβουν όλοι ότι αυτός ο επιθετικός, θα γράψει ιστορία. Ο Άγιαξ θα δει έναν ακόμη «απόφοιτό» του να πρωταγωνιστεί σε όλα τα επίπεδα και μέσα σε 7 χρόνια, τα 118 γκολ και οι 16 ασιστ σε 229 συμμετοχές, θα του προσφέρουν μία θέση στους κορυφαίους επιθετικούς της Ευρώπης. Οι τρεις σεζόν που αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στο ολλανδικό πρωτάθλημα, του πρόσφεραν μία θέση στην εθνική ομάδα των «οράνιε» την εποχή του Ρίνους Μίχελς, την ίδια ώρα που προπονητής του στον Άγιαξ ήταν ο Λουίς Φαν Χάαλ. Το άθροισμα αυτών των τριών κόουτς στα πρώτα του ποδοσφαιρικά χρόνια, είχαν ως αποτέλεσμα την ολοκλήρωσή του για την πρώτη του έξοδο από την χώρα της «τουλίπας». Άπαντες περίμεναν ότι με τον Άγιαξ θα έγραφε τις πιο «χρυσές» σελίδες της καριέρας του, χωρίς κανείς να περιμένει τι θα ερχόταν μετέπειτα.
Ο φόβος που τον… «προσγείωσε»!
Ο Μπέργκαμπ μπορεί να είχε ανέκαθεν θέμα με τα αεροπλάνα, όμως μία φάρσα το 1994, αποτελείωσε την σχέση του με αυτού του είδους τα ταξίδια. Ένας δημοσιογράφος θα του αναφέρει για «πλάκα» ότι υπάρχει βόμβα στο αεροπλάνο που τους μετέφερε, τρομοκρατώντας τον 25χρονο, τότε, Ολλανδό. Το αποτέλεσμα ήταν να του προσφέρει ένα μόνιμο στρες που θα του περιόριζε τα χιλιόμετρα και τις συμμετοχές σε παιχνίδια μακριά από την έδρα της ομάδας του. Μάλιστα, ο ίδιος, έθεσε ως όρο στο συμβόλαιο του με την Άρσεναλ να μην χρειαστεί να ταξιδεύει σε εκτός έδρας παιχνίδι, εφόσον δεν μπορούσε να μεταφερθεί με κάτι άλλο εκτός από αεροπλάνο. Αξιοσημείωτο δε, ότι αυτή, ήταν και μία από τις πιο περίεργες προϋποθέσεις για ένα συμβόλαιο στην ιστορία του ποδόσφαιρου. Αρκετοί τον φώναζαν «Ιπτάμενο Ολλανδό», όμως η προσθήκη της λέξης «μη» μπροστά από αυτή την έκφραση ήταν αναπόφευκτη λόγω αυτού του φόβου, χωρίς ο ίδιος να επηρεάζεται.
Η δική του Άρσεναλ δεν ήταν… «βαρετή»!
Οι μέτριες εμφανίσεις με την Ίντερ (72 συμμετοχές, 21 γκολ και 4 ασίστ) δεν αποτέλεσαν εμπόδιο στην Άρσεναλ να τον προσθέσει στην «μηχανή» της το 1995. Ωστόσο, ο Ολλανδός είχε να βρεθεί αντιμέτωπος με το πιο «βαρετό» σύνολο της Αγγλίας, αφού η ταμπέλα του «boring, boring Arsenal» είχε προσκολληθεί στην ομάδα εκείνης της περιόδου. Ο Ντένις κατάφερε να ανεβάσει τους λονδρέζους από την 12η θέση, στην 5η που οδηγεί στην Ευρώπη, ωστόσο δεν είχε βιώσει τίποτα ακόμα. Η πρόσληψη του Αρσέν Βενγκέρ το 1996 ήταν η αφετηρία για μία από τις ωραιότερες συνεργασίες στα χρονικά αλλά και η πιο πετυχημένη για τους «κανονιέρηδες». Μέχρι την δύση της καριέρας του, θα υπηρετήσει με τον καλύτερο τρόπο τον αγγλικό σύλλογο και η «βαρετή» κόκκινη πλευρά του Λονδίνου, θα φτάσει στο αήττητο πρωτάθλημα του 2003/04 και εκείνος θα πετύχει 109 γκολ και 71 ασίστ μέσα σε 402 συμμετοχές. Η «αποστολή» ολοκληρώθηκε την τελευταία του χρονιά στην Άρσεναλ, όταν ο αγγλικός σύλλογος έφτασε μέχρι και τον τελικό του Champions League, το 2006, όπου γνώρισε την ήττα από την Μπαρτσελόνα.
Ένα αθώος, διαφορετικός εκτελεστής!
Η ποιότητα και το ταλέντο του, δεν θα μπορούσαν να αφήσουν τον ποδοσφαιρικό κόσμο λίγη δόση μαγείας. Οι κινήσεις του, θύμιζαν αρκετά σε ευφυία τον Γιόχαν Κρόιφ και αρκετές φορές άφηνε το πλήθος με το στόμα ανοιχτό, χάρις στις πρωτότυπες ντρίμπλες του. Ωστόσο, σχεδόν κανείς, δεν θα μπορούσε να ξεχάσει το «Bergkamp flick». Μία από τις πιο ρομαντικές κινήσεις που λίγοι κατάφεραν να αντιγράψουν και ακόμα λιγότεροι να εξηγήσουν. Είναι από τις στιγμές που η περιγραφή δεν μπορεί εκφραστεί με τον κατάλληλο τρόπο, αλλά μόνο με την εικόνα. Η αντίληψη του παλαίμαχου Έλληνα αμυντικού, Νίκου Νταμπίζα δεν θα μπορούσε να φανταστεί την κίνηση που θα άνοιγε το σκορ στο Νιούκαστλ-Άρσεναλ στις 2 Μαρτίου του 2002. Η πάσα του Πιρές δεν γινόταν να μετατραπεί σε γκολ, για κάθε ποδοσφαιριστή, εκτός από τον Μπέργκαμπ, ο οποίος δεν θέλησε να απλά να παίξει την μπάλα πίσω, αλλά να κάνει αυτό που έπρεπε ως επιθετικός, που δεν είναι άλλος, από το να σκοράρει.
Πριν από αυτό, όμως, και συγκεκριμένα στο Μουντιάλ του 1998, ο Ντένις ο «τρομερός» προσπαθούσε να οδηγήσει τους «οράνιε» σε μία μεγάλη κατάκτηση. Εκεί θα γράψει για ακόμη μία φορά ιστορία, όταν στα προημιτελικά, κόντρα στην μεγάλη ομάδα της Αργεντινής, θα σημειώσει ένα από τα ομορφότερα τέρματα στον θεσμό. Το σκορ ήταν στο 1-1 και ο Ντε Μπουρ θα «γεμίσει» για μία τελευταία επίθεση για την κανονική διάρκεια του παιχνιδιού, με την ελπίδα ότι η μπάλα θα φτάσει στον Μπέργκαμπ. Τα μάτια των θεατών στο «Βέλοντρόμ» θα δουν το μαγικό δεξί του πόδι να «κολλάει» την μπάλα πάνω του και με μία κίνηση θα αδειάσει τον Αγιάλα για να ολοκληρώσει την ηδονή με μία εντυπωσιακή εκτέλεση με το «εξωτερικό», στέλνοντας την Ολλανδία στα ημιτελικά. Κανείς δεν πίστευε την αξιοζήλευτη ψυχραιμία και την εκτελεστική ικανότητα αυτού του ποδοσφαιριστή.
Η κατάρα των πέναλτι
Σάρωσε οτιδήποτε υπήρχε σε συλλογικό επίπεδο, έχοντας πάντα πρωταγωνιστικό ρόλο, όμως δεν κατάφερε να αποφύγει να γραφτεί το όνομά του στους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές χωρίς επιτυχία με την εθνική ομάδα. Συγκεκριμένα, παρότι αγωνίστηκε σε τρία UEFA Euro (1992, 1996 και 2000) και δύο Μουντιάλ (1994 και 1998), δεν κατάφερε να φτάσει ούτε μέχρι τον τελικό σε κάποια από αυτές τις απόπειρες. Το απίθανο είναι ότι και στα δύο Παγκόσμια Κύπελλα, είδε την Βραζιλία να τον αποκλείει, ενώ σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις αποκλείστηκε συνολικά 4 φορές (!) στην διαδικασία των πέναλτι, με τρεις εξ αυτών να είναι στα ημιτελικά. Τα 37 τέρματα μέσα σε 79 συμμετοχές, δεν θα μπορούσαν να κάνουν κανένα Ολλανδό οπαδό να ρίξει το φταίξιμο στον διεθνή επιθετικό για τους αποκλεισμούς. Ο τέταρτος σκόρερ στην ιστορία των «οράνιε» δεν θα μπορούσε να προσφέρει παραπάνω πράγματα από όσα έδωσε.
Νότης Χάλαρης
