Το πολυεργαλείο της Τσέλσι που λεγόταν Γουέμπ!
Ο Ντέιβιντ Γουέμπ είναι από τις εύκολα αναγνωρίσιμες μορφές στους Έλληνες φιλάθλους που θυμούνται το αγγλικό ποδόσφαιρο της δεκαετίας του 70 από τις τηλεοπτικές μεταδόσεις, αλλά και καθώς είχε αντιμετωπίσει ελληνικές ομάδες, τον Άρη με τη φανέλα της Τσέλσι και την ΑΕΚ με τη φανέλα της Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς.
Στην Τσέλσι πήγε το 1968 από την Σαουθάμπτον και μπήκε στην καρδιά των φιλάθλων της αμέσως όταν στο εντός έδρας ντεμπούτο του η πρώτη του ενέργεια ήταν να σηκώσει στον αέρα τον θηριώδη σέντερ φορ της Λέστερ Φρανκ Λαρτζ (όνομα και πράμα!) με ένα εντυπωσιακό τάκλιν!
Το βασικό χαρακτηριστικό του ήταν ότι ποτέ δεν το έβαζε κάτω και ενώ στον τελικό Κυπέλλου το 1970, όπου ξεκίνησε δεξί μπακ,δέχτηκε το χειρότερο ίσως βασανιστήριο από εξτρέμ που έγινε ποτά, στο πρόσωπο του Έντι Γκρέι της Λιντς, είχε το θάρρος να επανέλθει δριμύτερος στον επαν
Ακολούθησε μία πορεία στο Κύπελλο Κυπελλούχων που ξεκίνησε στην Ελλάδα, με τον Άρη Θεσσαλονίκης 1-1 και 5-1 και τέλειωσε, θριαμβευτικά, ξανά στην Ελλάδα στον διπλό τελικό 1-1 και 2-1 με τη Ρεάλ Μαδρίτης στο Στάδιο «Γ. Καραϊσκάκης».
Κάποτε, όταν υπήρξε πρόβλημα τραυματισμών δεν δίστασε να πάρει και τη φανέλα με το 9, του σέντερ φορ δηλαδή, εναντίον της Λίβερπουλ, αλλά η πιο μεγάλη του στιγμή ήταν σαφέστατα την περίοδο των Χριστουγέννων του 1971. Ο βασικός τερματοφύλακας Πίτερ Μπονέτι
Η κατάστασή του δεν πήγαινε καλά όμως, εκείνο το πρωί και αναγκαστικά άρχισαν να ψάχνουν τον τερματοφύλακα των νέων, Στιβ Σέργουντ (αδελφό του χάλκινου Ολυμπιονίκη, Τζον, στα 400 μετ’εμποδίων της Ολυμπιάδας του Μεξικού, το 1968) ο οποίος έκανε Χριστούγεννα σπίτι του και ξεκίνησε άρον-άρον, αλλά με την εορταστική κίνηση στους αυτοκινητόδρομους έφτασε στο γήπεδο μόλις ένα λεπτό πριν ξεκινήσει το παιχνίδι. Και οι οπαδοί της Τσέλσι είδαν έκπληκτοι τον Γουέμπ να βγαίνε
Πήγε στο τέρμα, γονάτισε σε μία παρωδία προσευχής αλλά όταν το ματς άρχισε, στα σοβαρά, ευτύχησε στο πρώτο τετ-α-τετ να πέσει και να αποκρούσει την μπάλα σε κόρνερ. Στη συνέχεια δεν είχε ιδιαίτερη πίεση, άσχετα αν κάθε φορά που άγγιζε την μπάλα το γήπεδο τον αποθέωνε!
Το ματς έληξε με 2-0 υπέρ της Τσέλσι με γκολ των Κέμπερ και Γκάρλαντ. Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για μία εποχή που επιτρεπόταν μόνο ένας αναπληρωματικός με το νούμερο 12 και δεν υπήρχε αναπληρωματικός τερματοφύλακας. Φυσικά τον επόμενο χρόνο όταν σε αγώνα του Λιγκ Καπ τραυματίστηκε ο Μπονέτι και χρειάστηκε να βγει, δεν υπήρχε απορία για το ποιος θα φόραγε την πράσινη φανέλα...
Ο Γουέμπ κατάφερε να είναι ο μόνος τερματοφύλακας στην ιστορία της Τσέλσι που δεν δέχθηκε ποτέ γκολ σε πάνω από έναν επίσημο αγώνα (κάτι που πέτυχε στην Ελλάδα και ο Γερολυμάτος με την φανέλα του Ολυμπιακού το 1977 αλλά και ο Μίμης Παπαϊωάννου με τη φανέλα της ΑΕΚ σε δυο παιχνίδια αντικαθιστώντας τους τραυματίες γκολκιπερ σε ματς με τον Ολυμπιακό το 1969 και την Παναχαϊκή το 1972).
Θεόδωρος Πέππας
