Αυτό που έχει κάνει το Βέλγιο δεν έτυχε, αλλά πέτυχε μέσα από ταλέντο και υπομονή!
Πριν από 21 χρόνια σαν χθες, το Βέλγιο επισκέφθηκε την Αγγλία για ένα φιλικό παιχνίδι, πριν από το Euro που θα συνδιοργάνωνε μαζί με την Ολλανδία. Η Αγγλία ήταν στις πρώτες έξι ομάδες του κόσμου, ενώ το Βέλγιο χανόταν κάπου ανάμεσα στις θέσεις 30 και 35 ελαχιστα παραπάνω από την δικη μας Εθνική ομάδα! Και πραγματικά είναι ένας άλλος αιώνας από τότε! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Τότε οι Άγγλοι νίκησαν με 2-1 με ένα φοβερό σουτ του Τζέιμι Ρέντναπ να κρίνει την αναμέτρηση. Ήταν λίγο πριν η Αγγλία αντιμετωπίσει την Σκωτία στα μπαράζ για την πρόκριση σε εκείνο το Εuro του 2000.
Απόψε στο «Γουέμπλεΐ», οι Βέλγοι ως νούμερο ένα της παγκόσμιας κατάταξης της FIFA παίζουν πάλι σε αγγλικό έδαφος. Και πραγματικά είναι σαν να έχει περάσει ένας ολόκληρος αιώνας από τότε και όχι 21 χρόνια! Η καλύτερη φουρνιά στην ιστορία του Βελγίου, αυτή που παρουσιάστηκε μετά το 2010 έχει την ομάδα σταθερά στην κορυφή του Ranking και είναι ένα από τα μεγάλα φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου, στο Euro που θα γίνει, τουλάχιστον αυτό ελπίζουμε όλοι, τον επόμενο Ιούνιο.
Για να εξηγήσει κάποιος πραγματικά τα θεμέλια της ανόδου του Βελγίου, από την πλήρη αποτυχία του ευρωπαϊκού πρωταθληματος το 2000 οταν η ομάδα αποκλείστηκε χάνοντας από την Τουρκία στον γύρο των ομίλων, μέχρι το πως έφτασε να είναι στο νούμερο ένα, το κλειδί βρίσκεται στην λέξη οργάνωση!
Το 2002, η βελγική ποδοσφαιρική ομοσπονδία παρουσίασε ένα σχέδιο που έπρεπε να αλλάξει ολόκληρο το σχέδιο του ποδοσφαίρου στη χώρα.
Το 2012 ο πρώην τεχνικός διευθυντής της βελγικής Ομοσπονδιας Μισελ Σαμπλόν μου έλεγε στη Κρήτη, μία φοβερά βροχερή ημέρα στο Ηράκλειο το πρωί του φιλικού αγώνα της Ελλάδας με το Βέλγιο που τελείωσε με ισοπαλία 1-1:
«Φτιάξαμε ένα προγραμμα με μια ολόκληρη ομάδα ανθρώπων γύρω από ένα τραπέζι στο τεχνικό τμήμα και αποφασίσαμε να κάνουμε ένα πλάνο με τρεις στόχους. Πρώτα απ' όλα ήταν οι σύλλογοι, δεύτερον η εθνική ομάδα και τρίτος αλλά εξίσου σημαντικος οι προπονητές των σχολείων. Έτσι υιοθετήσαμε το ίδιο όραμα.
Πήγαμε στα κλαμπ και τους ζητήσαμε να παίξουν με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο κάτω των 18 ετών. Τους ζητήσαμε να παίξουν 4-3-3 με τις πτέρυγες και τους τρεις μεσαίους κοντά και πίσω τέσσερις. Στις παλιές μέρες, ήταν πάντα πίσω τρεις που γινόντουσαν πέντε με τους ακραίους αμυντικούς. Λειτούργησε εξαιρετικά στη δεκαετία του '80, όταν παίξαμε τελικό στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στην Ιταλία και μετά η ομάδα πήρε την τέταρτη θέση στο Μεξικό αλλά τα χρόνια πέρασαν και χρειαζόταν κάτι καινούργιο! Μη νομίζετε πως αυτό ήταν εύκολο να αλλάξει» θυμαμαι τα λόγια του.
Χρειάστηκαν περισσότερα από πέντε ή έξι χρόνια για να μπορέσουν όλοι να αποδεχτούν αυτή την αλλαγή αλλά αυτό ήταν η αφετηρία!
Αναμφίβολα, οι προσπάθειες του Σαμπλόν πέτυχαν και με την επιμονή της βελγικής Ομοσπονδίας σε αυτό το πλάνο, βοήθησαν το Βέλγιο να φτάσει σε υψηλότερο επίπεδο. Στερεά θεμέλια και καλά οργανωμένες δομές - σε επίπεδο συλλόγων και στη διεθνή σκηνή - αφήνουν πάντα τα σημάδια στο ποδόσφαιρο που βλέπουμε στο γήπεδο.
Ωστόσο δεν είναι πάντα όλα προγραμμα και αυτό έχει να κάνει με το ότι κάποιοι σταρς προέκυψαν γιατί απλούστατα ήταν σούπερ ταλέντα. Ο Αζάρ, ο Ντε Μπρόινε, ο Κομπανί πιο πριν θα ήταν ξεχωριστοί οποιαδήποτε εποχή όπως κάποτε προέκυψαν στο βελγικό ποσοσφαιρο σπουδαίοι παίκτες χωρίς να υπάρχει ο προγραμματισμός, σαν τον τεράστιο Πολ Βαν Χιμστ, αργότερα τον Φαν Ντερ Ελστ ή τον Σίφο και τον Κέλεμανς.
Όμως αυτή η τωρινή «χρυσή γενιά» του Βελγίου, δεν είναι μόνο δυο ή τρεις αλλά υπάρχει ένας ολοκληρος «στρατός»!
Έχει γίνει χαρακτηριστικό σε όλα τα σεμινάρια στον κόσμο του ποδοσφαίρου να ρωταει καποιος τον εκπρόσωπο από το Βέλγιο για τους λόγους που μια χώρα με πληθυσμό λίγο πάνω από 11 εκατομμύρια ανθρώπους βρίσκεται στην πρώτη θέση στον κόσμο!
Για μια χώρα όπως το Βέλγιο να έχει ένα βάθος στην ομάδα του που είναι ο φθόνος της Ευρώπης είναι απίστευτο. Και υπάρχει από πίσω συνέχεια. Η ομάδα κάτω των 21 είναι εξαιρετική, και καμία ομάδα δεν κέρδισε περισσότερα παιχνίδια από τους Βέλγους, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κάτω των 17 στην Αγγλία το 2018.
Δεν είναι μια χρυσή γενιά, αλλα είναι μια σταθερή ροή ταλέντων που άρχισε με το πλάνο του Σαμπλόν που σκοπό είχε το 2008 στο Πεκίνο, στους Ολυμπιακούς Αγώνες να κάνει μια καλή εμφάνιση. Η τέταρτη θέση παρά την ήττα στον μικρό τελικό από τη Βραζιλία, ήταν η αρχή. Μία ομάδα που είχε μέσα τον Κομπανί, τον Φελαϊνί, τον Βερμάελεν και τον Βερτόνγκεν έφερε και πάλι χαμόγελα στον κόσμο που είχε συνηθίσει στις αποτυχίες όλη τη προηγούμενη δεκαπενταετία!
Και φυσικά την διαφορά την έκανε το γεγονός του ότι κάθε νέο παιδί που έβγαινε έφευγε να παίξει γρήγορα μακριά από την περιορισμένη λίμνη που είναι το βελγικό πρωτάθλημα. Φεύγοντας είτε νωρίς για τον Άγιαξ που πάντα είχε εξαιρετικό σκάουτινγκ στο Βέλγιο, είτε για τη Γερμανία είτε εδώ και μία δεκαετία για την Premier League, οι Βέλγοι ποδοσφαιριστές άλλαξαν επίπεδο.
Σήμερα το Βέλγιο είναι στην κορυφή και είναι μεγάλη ευκαιρία να κατακτήσει ένα τίτλο στο επόμενο Εuro, γιατί αν δεν συμβεί με αυτή την φουρνιά παικτών που έχει, θα είναι μία μεγάλη χαμένη ευκαιρία ωστόσο η τρίτη θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο στη Ρωσία πριν από δύο χρόνια και η γενικότερη ποδοσφαιρική παιδεία που λαμβάνουν οι παίκτες σε αυτή τη χώρα, μπορεί πλέον να τους καθησυχάσει πως και τα επόμενα χρόνια θα είναι πρωταγωνιστές και δεν θα ξαναζήσουν εκείνες τις μαύρες μέρες που στο Ranking της FIFA η ομάδα βρισκόταν στη 35η θέση!
