Αυτό που χρειάζεται η Λίβερπουλ είναι να βρει και πάλι την αυτοπεποίθησή της!
Έτσι λοιπόν, 1369 μέρες μετά την τελευταία ήττα στην έδρα της, η Λίβερπουλ ηττήθηκε, σε μία βραδιά στην οποία ήταν ολοφάνερο πως ακόμα κι αν έπαιζε άλλες τρεις ώρες δεν θα σκόραρε ποτέ! Και αυτό είναι και το πιο ανησυχητικό σε αυτή την κρίση που περνάει, το να παίζει 7 ώρες και να μην σκοράρει η πρώτη επίθεση του πρωταθλήματος! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Στο ποδόσφαιρο ένας χρόνος είναι ένας αιώνας, το έχουμε πει επανειλημμένα και πολύ δε περισσότερο όταν έχουν μεσολαβήσει γεγονότα που άλλαξαν όλη την καθημερινότητά μας και ολόκληρο τον πλανήτη!
Ο κορονοϊός έχει επηρεάσει όλες τις ομάδες και το ποδόσφαιρο είναι πολύ διαφορετικό σε αυτούς τους 12 μήνες από τότε που η Λίβερπουλ τέτοιες μέρες πέρσι είχε ουσιαστικά εξασφαλίσει το πρωτάθλημα έχοντας ξεφύγει 16 πόντους στη βαθμολογία.
Αλλά μην πάμε μακριά ακόμα και ένα μήνα πίσω την ημέρα που κέρδισε με επτά γκολ διαφορά στην έδρα της Κρίσταλ Πάλας, δεν θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί ότι θα κατέρρεε με αυτόν τον εκκωφαντικό τρόπο και από πρώτη θα βρισκόταν αυτή τη στιγμή στην τέταρτη θέση.
Ταυτόχρονα στο ξεκίνημα της σεζόν και πριν τους τραυματισμούς της, έμοιαζε ασταμάτητη. Κέρδισε τα πρώτα τρία παιχνίδια, έχασε μετά με το εντυπωσιακό σκορ 7-2 από την Άστον Βίλα και ακολούθησαν οι τραυματισμοί. Αυτό την είχε επηρεάσει δεδομένα, άσχετα αν κατάφερε - και αυτό ήταν μία επιτυχία - να ξεπεράσει τις απώλειες και να ανέβει στην πρώτη θέση.
Και εκεί ξεκίνησε η πτώση, αμέσως μετά τα Χριστούγεννα στο πιο εύκολο παιχνίδι φαινομενικά το οποίο υπήρχε στο πρόγραμμα απέναντι στην μετριότατη Γουέστ Μπρομ.
Οι αιτίες είναι πολλές και μία από αυτές κακά τα ψέματα είναι πως σε όλες τις σεζόν του Κλοπ στην Λίβερπουλ το κομμάτι του Γενάρη μέχρι τα μέσα του Φλεβάρη πολλές φορές και μέχρι το τέλος του δεύτερου μήνα του χρόνου, η ομάδα έδειχνε πάντα να έχει μία κάμψη.
Το 2017 μένοντας χωρίς νίκη σε μία σειρά αγώνων με αποκορύφωμα την ήττα τέτοιες μέρες από την Σουόνσι με 2-3 έχανε το μομέντουμ που είχε δημιουργηθεί έπειτα από τις νίκες με την Έβερτον και την Μάντσεστερ Σίτι μέσα στις γιορτές.
Το 2018 επίσης παρουσίασε μία κάμψη τις πρώτες μέρες του Γενάρη ωστόσο εκείνη η πολύ εντυπωσιακή νίκη επί της Μάντσεστερ Σίτι με 4-3 που έσπασε το αήττητο των cityzens σηματοδότησε μαζί με την μεταγραφή του Φαν Ντάικ την βελτίωση που οδήγησε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ στο Κίεβο.
Το 2019 οι τέσσερις ισοπαλίες σε έξι παιχνίδια σε εκείνο το διάστημα, με την Λέστερ, την Γουέστ Χαμ, την Έβερτον και την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έφεραν την ανατροπή σε συνδυασμό με την ήττα από την Μάντσεστερ Σίτι των 7 πόντων διαφοράς, δίνοντας στην ομάδα του Γκουαρδιόλα το προβάδισμα του ενός βαθμού που κράτησε μέχρι το τέλος!
Αλλά ακόμα και πέρσι, που τέτοια εποχή είχε ήδη φανεί ότι ο τίτλος ήταν δικός της, θυμάται κανείς τις δύσκολες νίκες επί της Νόριτς ή απέναντι στην Γουέστ Χαμ;
Και μετά είχε έρθει η ήττα από τη Γουότφορντ με 3-0 που τελείωνε το αήττητο.
Δεν είναι λοιπόν κάτι που συμβαίνει πρώτη φορά, αλλά μοιάζει πάρα πολύ με εκείνη τη χρονιά του 2014 – 15 με τον Κλοπ να χάνει στην Ντόρτμουντ τα αποδυτήρια.
Φυσικά εδώ δεν μοιάζει να συμβαίνει κάτι τέτοιο αλλά ξεκάθαρα κάτι πάει λάθος.
Το συνεχόμενο και παρατεταμένο ντεφορμάρισμα τουλάχιστον επτά παικτών ταυτόχρονα είναι κάτι που ζητάει εξήγηση!
Το παιχνίδι της Λίβερπουλ είναι κτισμένο πάνω στους δύο back από τους οποίους τα προηγούμενα χρόνια έπαιρνε σχεδόν 25 ασίστ, ενώ στην φετινή σεζόν με τον Αλεξάντερ Αρνολντ αγνώριστο να μην μπορεί να σεντράρει σωστά, οι αριθμοί έπεσαν δραματικά.
Ο Ρόμπερτσον δικαιούται κι αυτός να είναι πια κουρασμένος έχοντας παίξει τρεις σερί σεζόν στο κόκκινο, αλλά η πτώση της δικής του φόρμα έχει συμπαρασύρει και τον Μανέ ο οποίος επίσης δεν δείχνει να έχει φρεσκάδα και γι’ αυτό αποφεύγει να πηγαίνει σε αναμετρήσεις ένας με έναν απέναντι στους αμυντικούς.
Ο Σαλαχ είναι αγνώριστος επίσης μετά από εκείνο το παιχνίδι με την Κρίσταλ Παλας και δεν υπάρχει ούτε μία κίνηση που κάνει η οποία να θυμίζει τον εαυτό του τα προηγούμενα χρόνια ακόμα και την παρουσία του μέχρι το Δεκέμβριο αφού είναι ακόμα πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα με 13 γκολ!
Ο Τιάγκο μετά από το διάστημα που έλειψε ακόμα δεν έχει βρει τα πατήματα του, ο Φιρμίνο συνεχίζει να είναι εκτός ρυθμού εδώ και πάρα πολύ μεγάλο διάστημα και οι λύσεις τύπου Τσάμπερλεϊν και Οριγκί δεν προσφέρουν τίποτα.
O Σακίρι έλειψε επίσης καιρό και δεν έχει βρει ρυθμό, ενώ όποτε λείπει ο Χέντερσον η Λίβερπουλ έχει θέμα προσωπικότητας.
Όλα αυτά λύνονται την πρώτη φορά που θα γίνει μία σημαντική νίκη και που θα επιστρέψει η αυτοπεποίθηση ωστόσο μετά από την ήττα εναντίον της Μπέρνλι είναι και ψυχολογικό το ζήτημα με την κατάρριψη του αήττητου στο Άνφιλντ, αλλά και πράκτικό αφού οι 6 πόντοι διαφορά αυτή τη στιγμή δείχνουν να είναι μία μεγάλη απόσταση με βάση την αγωνιστική εικόνα.
Σαφέστατα και μπορεί στα 19 παιχνίδια που απομένουν η Λίβερπουλ να κάνει 15 νίκες και να γυρίσει την κατάσταση αλλά το ρεαλιστικό σενάριο λέει πως αυτή τη στιγμή πρέπει να προσγειωθεί και να κοιτάξει πως θα υπερασπιστεί την θέση της στην τετράδα!
Και σαφέστατα υπάρχει μπροστά της ένα παιχνίδι την Κυριακή απέναντι στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που της δίνει την ευκαιρία με μία νίκη να αλλάξει την ψυχολογία.
Πάντα χρειάζεται ένα χειρόφρενο για να σταματήσει ο κατήφορος σε οποιαδήποτε ομάδα κι από κει και πέρα ξεκινάς και πάλι να χτίζεις!
Το βασικότερο απ’ όλα είναι να επιστρέψει η ηρεμία στ' αποδυτήρια και ξαφνικά μπορεί να αλλάξουν όλα. Όμως μέσα σε όλα πρέπει και ο ίδιος ο Κλοπ να κάτσει να αναρωτηθεί για τις δικές του ευθύνες.
Είναι ξεκάθαρα ο άνθρωπος που έφερε και πάλι την Λίβερπουλ στην πρώτη θέση και της άλλαξε στάτους και μπορεί να βρει λύση.
Αφού όμως πρώτα κοιτάξει τον καθρέφτη και αποδεχθεί πως και ο ίδιος έχει ευθύνη γι’ αυτό που συμβαίνει, αφού δεν έχει πιέσει την διοίκηση να του ενισχύσουν το ρόστερ.
Είπαμε όμως, ο χρόνος στο ποδόσφαιρο είναι ένα πολύ σχετικό πράγμα. Όλα αλλάζουν πάρα πολύ γρήγορα και προς το χειρότερο αλλά και πολλές φορές προς το καλύτερο!
