Θυμίζει και πάλι κάτι από Άρσεναλ!
Πάνε χρόνια από την τελευταία φορά που οι φίλαθλοί της, σε κάθε γωνιά του πλανήτη, πίστεψαν σε αυτήν. Αυτό ήταν και το βασικό της πρόβλημα. Οι γύρω της έπαψαν να την χειροκροτούν και να την στηρίζουν όπως συνήθιζαν. Το κανόνι τελικά δεν ξεθώριασε. Ο Μικέλ Αρτέτα είναι εδώ για να το επιβεβαιώσει.
Οι αντίπαλοί της την αμφισβήτησαν, την χλεύασαν, την έβαλαν κάτω και την ποδοπάτησαν. Την κέρδισαν, την διέσυραν και θεώρησαν πως η εποχή της ολοκληρώθηκε. Πως το κανόνι έπαψε να οπλίζει και πως η απόφαση του Άρσεν Βενγκέρ να αποχωρήσει... πήρε μαζί της και την διάθεσή της για επιστροφή στον δρόμο των επιτυχιών.
Ο Αλσατός κάποτε δήλωσε πως όταν φοράς την φανέλα της, δεν μπορείς να σταματήσεις να αγωνίζεσαι. Το κανόνι στο στήθος ταυτίζεται με την αγωνιστικότητα και απαραίτητη προϋπόθεση για να θυμάται κάποιος το όνομα στο πίσω μέρος της φανέλας, είναι να παίζεις για αυτό.
Να ματώνεις για αυτό. Να κάνεις τάκλιν για μία χαμένη μπαλιά όπως ο Κοκλέν, να πανηγυρίζεις για μία κερδισμένη μονομαχία όπως ο Σωκράτης, να «τρως» όλο το ξύλο για να διεκδικήσεις κάθε πιθανότητά σου, όπως ο Ζιρού και να διακρίνεσαι με κάποιον περίεργο τρόπο για το πάθος σου ακόμα και από την θέση του αριστερού οπισθοφύλακα, όπως ο Νάτσο Μονρεάλ.
Κάθε ένας από αυτούς αποτέλεσε παρελθόν. Ο Βενγκέρ άθελά του, άφησε την αγαπημένη του Άρσεναλ, μισή.
Τα κενά ήταν μεγάλα, το έλλειμμα σε ποιότητα ήταν σημαντικό, αλλά κυρίως η αδυναμία διαχείρισης του υπάρχοντος υλικού έκανε τον διάδοχό του να μην μπορέσει να ανταπεξέλθει. Ο Ουνάι Έμερι προσπάθησε αλλά δεν τα κατάφερε.
Ξεχείλιζε από πάθος αλλά φάνηκε πως δεν διέθετε την τεχνογνωσία να εμπνεύσει τους ποδοσφαιριστές του.
Ο Φρέντι Λιούγκμπεργκ ήρθε, έχοντας αγαπηθεί όσο λίγοι από τους φίλους της ομάδας, έκανε την προσπάθειά του, νίκησε έναν από τους έξι αγώνες που έδωσε από την άκρη του πάγκου με τους Κανονιέρηδες, αλλά δεν μπόρεσε να διατηρήσει την θέση του.
Όταν δόθηκε η σκυτάλη στον Μικέλ Αρτέτα, το σύμπαν φάνηκε να κλείνει το μάτι στην Άρσεναλ και τους γύρω της. Ο Ισπανός, όντας άρρηκτα συνδεδεμένος με την ομάδα, καθώς έκλεισε την καριέρα του σε αυτήν, έκατσε στο πλευρό του Πεπ Γκουαρδιόλα για δύο χρόνια και όταν ένιωσε έτοιμος και οι συνθήκες τον βοήθησαν, αποδέχθηκε την πρόκληση που του παρουσιάστηκε.
Έκανε την Άρσεναλ να... θυμίζει ομάδα, την πήρε από το χέρι και την μετέτρεψε σε υπολογίσιμη, της χάρισε δύο τρόπαια, μιας και κατέκτησε το FA Cup και το Community Shield, και «έδωσε» στον εαυτό του την πολυπόθητη πίστωση χρόνου, που κανένας από όσους επιχείρησαν να την κερδίσουν μετά το αντίο του Άρσεν Βενγκέρ, δεν τα κατάφερε.
Η χρονιά ξεκίνησε με καλούς οιωνούς αλλά γρήγορα η Άρσεναλ επέστρεψε στην μίζερη πραγματικότητα. Μετά τους έξι βαθμούς στις δύο πρώτες αγωνιστικές και την πολλά υποσχόμενη επιστροφή στις αγωνιστικές υποχρεώσεις, άρχισαν τα σκαμπανεβάσματα.
Οι επισκέψεις στο Anfield και το Etihad δεν βοήθησαν την κατάσταση, αλλά στο Θέατρο των Ονείρων ο Αρτέτα και η ομάδα του ατένισαν ένα φανταστικό θέαμα. Η παράσταση ήταν ευνοϊκή για όλους, το όνειρο διήρκεσε ακριβώς μιάμιση ώρα και η Άρσεναλ ξανακέρδισε εκεί την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έπειτα από 14 χρόνια.
Μετά την λήξη ο Αρτέτα δήλωσε πως η ομάδα του πάλεψε, πως ο «υποτιμημένος» Ελνένι ήταν εξαιρετικός και πως οι στόχοι που είχαν τεθεί, είναι πραγματοποιήσιμοι. Δύσκολα άλλωστε θα φανταζόταν κάποιος αυτό που θα ακολουθούσε.
Έκτοτε πέρασαν δύο μήνες, έως ότου η Άρσεναλ να επικρατήσει ξανά στην Premier Leugue. Αυτό συνέβη στην Boxing Day, όταν οι Κανονιέρηδες συνειδητοποίησαν πως η εντός έδρας αναμέτρηση με την Τσέλσι αποτελούσε την ιδανική ευκαιρία, για να... θυμηθούν και οι ίδιοι την ταυτότητά τους. Η μάχη του Λονδίνου βάφτηκε κόκκινη, τα αρνητικά αποτελέσματα που μεσολάβησαν το δίμηνο που τότε ολοκληρώθηκε αποτέλεσαν και επίσημα παρελθόν και η συνθήκη που διαμορφώθηκε, έδωσε την δυνατότητα στον Ισπανό τεχνικό να ξεκινήσει από την αρχή.
Να κερδίσει έδαφος σε μία ούτως ή άλλως δύσκολη χρονιά, δεδομένων των ειδικών συνθηκών, και να αντιστρέψει το αρνητικό κλιμα που είχε δημιουργηθεί.
Πράγματι, αυτό έγινε. Η Άρσεναλ δεν έχει ηττηθεί σε αγώνα πρωταθλήματος το 2021, και πλέον βρίσκεται στο -5 από την τετράδα, έχοντας και παιχνίδι περισσότερο.
Οι προσθήκες των Σμιθ Ρόου, Μπουκάγιο Σάκα, Πάμπλο Μάρι, Σέντρικ Σουάρεζ στην ενδεκάδα, καθώς και το «ανέβασμα» του Πιερ Εμερίκ Ομπαμεγιάνγκ που σκόραρε δύο φορές με την Νιουκάστλ, επαναλαμβάνοντας το συγκεκριμένο επίτευγμα ξανά μετά τον Ιούλιο, φαίνεται πως αποτελούν τα κομβικά στοιχεία της αναλαμπής που παρουσιάζει η ομάδα του Βορείου Λονδίνου.
Ο Τόμας Παρτέι είναι για πρώτη φορά και επίσημα στην διάθεση του Αρτέτα, ο Γκάμπριελ Μαρτινέλι έχει πλέον παιχνίδια στα πόδια του και υπολογίζεται κανονικά, ο Κίραν Τίρνι είναι σταθερότατος και ο Γκρανίτ Τζάκα για ακόμη μία φορά, βρήκε τον τρόπο να μην κριτικάρεται σοβαρά από τους φίλους της ομάδας.
Επιπλέον ο Αλεξάντερ Λακαζέτ έβγαλε μπροστά την προσωπικότητα που διαθέτει και «μίλησε» στα κρίσιμα, αποτελώντας και τον πρώτο σκόρερ της Άρσεναλ, ενώ ποδοσφαιριστές που περνούν ένα παρατεταμένο ντεφορμάρισμα όπως ο Χεκτόρ Μπεγιερίν, ο Νικολάς Πεπέ και ο Γουϊλιαν, επιλέχθηκαν να μην βρίσκονται στο αρχικό σχήμα, μέχρι να βρουν τον εαυτό τους.
Έψαξε την ομάδα του ο Αρτέτα και δεν φοβήθηκε να προβεί σε πειραματισμούς, παίζοντας και ένα από τα τελευταία του χαρτιά, μιας και η απόλυση λίγο πριν τα Χριστούγεννα δεν αποτελούσε μακρινό σενάριο. Πλέον όμως αποτελεί.
Η Άρσεναλ έχει βρει το κέφι της και οι ποδοσφαιριστές της απέδειξαν πως δεν ξέχασαν το ποδόσφαιρο που ήξεραν. Οι παλιοί υπάρχουν και δείχνουν τον δρόμο, αλλά οι νέοι τους παρασύρουν και συμβάλλουν στην βαθμολογική και όχι μόνο αναρρίχηση της ομάδας.
Η Άρσεναλ βελτιώνεται και παύει να αμφισβητείται. Οι φίλαθλοι την χειροκροτούν ξανά, ενώ οι αντίπαλοί της, αρχίζουν να την βάζουν στην κουβέντα και να την υπολογίζουν σαν μία από τις βασικές διεκδικήτριες μίας ευρωπαϊκής θέσης.
Η κατάσταση διαφοροποιήθηκε και μοναδικός υπεύθυνος είναι ο Μικέλ Αρτέτα.
Και κάτι τελευταίο...
Δικαίως έφυγε ο Οζίλ. Ίσως όμως, μία δική του κάθετη, μία έξυπνη έμπνευση του, ένα σκάψιμο της μπάλας να είναι το μοναδικό που πλέον λείπει. Ίσως είμαστε και υπερβολικά ρομαντικοί. Ποιο τέλος, άλλωστε, δεν πονάει πολύ;
Ας μην μιλάμε όμως για τέλος. Ας μιλήσουμε για την αρχή του τέλους της αμφισβήτησης της Άρσεναλ. Το κανόνι τελικά δεν ξεθώριασε. Ο Μικέλ Αρτέτα είναι εδώ για να το επιβεβαιώσει.
Δημήτρης Μανάκος
