Θα ακουγόταν κακόγουστο αστείο τα Χριστούγεννα, αλλά η τετράδα είναι σαν τίτλος πια για τη Λίβερπουλ!
Τελειώνοντας την μετάδοση του αγώνα της Λίβερπουλ με την Μπέρνλι πριν σχεδόν ένα μήνα, αγώνα στον οποίο τελείωσε το αήττητο 68 εντός έδρας αγώνων στο Άνφιλντ είπα ξεκάθαρα πως πρέπει οι πρωταθλητές να ξεχάσουν τη συζήτηση τίτλου και να επικεντρωθούν στο να βλέπουν πίσω τους μήπως χάσουν και την τετράδα! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Φυσικά δέχτηκα τα πυρά από δεκάδες οπαδούς της Λίβερπουλ που μου έγραφαν πως βιάζομαι και πως στην Αγγλία όλα γίνονται ωστόσο παρά την ανάκαμψη των δυο αγώνων με νίκες εκτός έδρας με Τότεναμ και Γουέστ Χαμ και πολύ πριν την θριαμβευτική νίκη της Σίτι στο Άνφιλντ με 1-4 ήταν ολοφάνερο πως συζήτηση για τίτλο ήταν ουτοπική!
Μετά την ήττα από την Λέστερ, ο Γιούργκεν Κλοπ είπε το αυτονόητο και έγινε τίτλος στις αγγλικές εφημερίδες. «Η υπεράσπιση του τίτλου έχει τελειώσει ως κουβέντα και έχουμε στα χέρια μας να παλέψουμε για την τετράδα» ήταν τα λόγια του και απορείς αν έβλεπες βίντεο ξεχασμένο από προηγούμενες μέρες!
Τίτλο; Πότε; Στο Λέστερ έγινε φανερό αυτό που έκανε μπαμ ήδη από τη στιγμή που μπήκε ο Γενάρης.
Η Λίβερπουλ έχει υποστεί στα τελευταία οκτώ ματς πρωταθλήματος πέντε ήττες όσες είχε κάνει στα προηγούμενα 97 παιχνίδια της και μόνο αυτό αποδεικνύει το ότι η κατάρρευση έχει να κάνει περισσότερο με ψυχολογικό και νοητικό παράγοντα και λιγότερο ποδοσφαιρικό!
Η νέα ήττα, πρώτη μετά από τέσσερα χρόνια από την Λέστερ και ταυτόχρονα παρθενική επιτυχία του Μπρένταν Ρότζερς απέναντι στην πρώην ομάδα του μετά την απόλυση του 2015, ήρθε με μία κατάρρευση επτά λεπτών και αφού για σχεδόν 80 λεπτά η Λίβερπουλ ήταν σαφέστατα καλύτερη μέσα στο γήπεδο!
Είχε παίξει πολύ καλά στο πρώτο μέρος, είχε κάνει ευκαιρίες, ήλεγχε το παιχνίδι έπρεπε να έχει προηγηθεί, συνέχισε να παίζει καλά στο δεύτερο, πάλι είχε τη μπάλα στα πόδια της πάλι δεν είχε δεχτεί φάσεις καθόλου από το 50ο λεπτό και μετά και είχε προηγηθεί με ένα ωραιότατο τέρμα του Σαλάχ.
Πέρσι, στην ξέφρενη κούρσα της προς τον τίτλο, έχοντας κερδίσει 27 από τα πρώτα 29 παιχνίδια του πρωταθλήματος, υπήρχαν ματς που ΔΕΝ έπαιξε τόσο καλά όσο στο King Power αυτό το παγωμένο μεσημέρι Σαββάτου!
Και όμως τα κέρδισε ειδικά όταν βρέθηκε με ένα γκολ μπροστά στο σκορ.
Επίσης την περσινή σεζόν να θυμίσω πως γύρισε 14 φορές αποτέλεσμα ενώ ήταν πίσω στο σκορ. Φέτος με το που δέχεται το γκολ νιώθεις ότι θα χάσει αλλά αυτό βέβαια συμβαίνει μετά τα Χριστούγεννα γιατί και πάλι στο πρώτο κομμάτι της φετινής περιόδου είχε γυρίσει πολλές φορές αποτέλεσμα παρότι έχανε απέναντι σε Άρσεναλ, Γουέστ Χαμ και Σέφιλντ Γιουνάιτεντ.
Το γεγονός πως δέχτηκε το δεύτερο γκολ που ξεκινάει από φάουλ πάνω στο Μανέ με σπρώξιμο ξεκάθαρα μπροστά στον Τέιλορ και θα έπρεπε να έχει σταματήσει η φάση είναι φτηνή δικαιολογία. Και η ευθύνη έχει να κάνει με την τραγική επιλογή του Άλισον να βγει εκεί που δε χρειαζόταν!
Δείγμα πως δεν υπάρχει καθαρό μυαλό γενικότερα, με τον Βραζιλιάνο γκολκίπερ να μη νιώθει καλά και ταυτόχρονα να μην εμπιστεύεται την άμυνα μπροστά του.
Και πάλι όμως, επιμένω πως όλα δεν είναι μαύρα αφού η εικόνα αγωνιστικά δεν είχε κανένα πρόβλημα μέχρι το 80ό λεπτό αντίθετα μάλιστα ήταν μία από τις πολύ καλές εμφανίσεις της σεζόν και πολύ καλύτερη από αρκετές της περασμένης περιόδου!
Συνεπώς και πάλι γίνεται η κουβέντα με νοητικό μπλοκάρισμα για το οποίο πλέον, ευθύνη φέρει πρώτα απ’ όλους και περισσότερους ποδοσφαιριστές ο ίδιος ο προπονητής.
Ο Κλοπ και οι συνεργάτες του κάτι κάνουν λάθος. Δεν μπορεί να τραυματίζεται ο Μπεν Ντέιβις στις πρώτες προπονήσεις στην Λίβερπουλ όταν στο πολύ ανταγωνιστικό επίπεδο της Τσάμπιονσιπ δεν είχε τον παραμικρό τραυματισμό με την Πρέστον τόσο καιρό!
Κάτι επικοινωνούν μεταξύ τους λάθος, κάτι δεν έχουν κάτσει να το λύσουν, πέραν των προφανών προβλημάτων των τραυματισμών που την άμυνα την διέλυσαν και ταυτόχρονα χάλασαν τη μεσαία γραμμή!
Τα πάντα είναι μία λεπτή γραμμή και μία ισορροπία! Δεν μπορεί να κάνει τόσο καιρό κάποιος να επανέλθει στην Λίβερπουλ σε αντίθεση με όλες τις υπόλοιπες ομάδες.
Κάποιοι τραυματίζονται και αντί για δύο ή τρεις εβδομάδες κάνουν μήνες να επανεμφανιστούν.
Αυτή τη στιγμή όλοι εκθειάζουμε (και σωστά) την Μάντσεστερ Σίτι που μετά την ήττα τον Νοέμβριο από την Τοτεναμ με 2-0, έχει πάρει σε σύνολο 15 παιχνιδιών 13 νίκες και έχει βρεθεί από δωδέκατη, πρώτη.
Μου μοιάζει αδύνατο να χάσει το πρωτάθλημα εκτός αν σταματήσει να παίζει και εκτός βέβαια εάν συμβεί κάτι πολύ δραματικό.
Ποιος ξεχνάει όμως ότι πέρσι, με τον τραυματισμό μόλις ενός κεντρικού αμυντικού και όχι τριών που έχει φέτος η Λίβερπουλ, του Λαπόρτ, με την μετακίνηση του Φερναντίνιο στην άμυνα και με τον Ρόδρι να μην έχει προσαρμοστεί στην Premier League η Μάντσεστερ Σίτι έκανε εννέα ήττες και έμεινε εκτός τίτλου από τα Χριστούγεννα;
Και στο τέλος επειδή τράβηξε λίγο χειρόφρενο η Λίβερπουλ έμεινε μόνο 18 πόντους πίσω ενώ είχε βρεθεί κάποια στιγμή και 25 μακριά από τους κόκκινους!
Φέτος παρά τα προβλήματά της με τον τραυματισμό του Ντε Μπρόινε και την πλήρη απουσία του Αγουέρο βλέπουμε με την προσθήκη του Ντίας στην άμυνα και την αναγέννηση του Στόουνς πόσο πιο διαφορετική είναι.
Προσθέστε την αγωνιστική άνοδο του Ρόδρι και την εκπληκτική σεζόν του Γκουντογκάν και όλα μπήκαν στη σειρά.
Η Λίβερπουλ διαθέτει αρκετή ποιότητα για να επιστρέψει, όχι για τον τίτλο φυσικά , αλλά για την τετράδα που θα ακουγόταν τα Χριστούγεννα ως κακόγουστο αστείο.
Ωστόσο πρέπει να το κάνει γρήγορα αλλιώς η τρύπα στην οποία βρίσκονται αυτή τη στιγμή θα γίνει βαθύτερη.
Και είναι το μίνιμουμ που πρέπει να κατακτήσει για την σεζόν ώστε να μπορέσει το καλοκαίρι να ανασυγκροτηθεί και να είστε βέβαιοι πως του χρόνου θα δει και πάλι ο κόσμος μια πολύ διαφορετική και καλύτερη ομάδα, που θα διεκδικήσει από την αρχή σε φυσιολογικές συνθήκες και πάλι τον τίτλο.
