Τριάντα χρόνια από τη κόντρα της Έβερτον με την Λίβερπουλ και την παραίτηση Νταλγκλίς που άλλαξε τα πάντα!

Ήταν και πάλι ένα παιχνίδι της Λίβερπουλ με την Έβερτον, εκείνο όμως είχε διεξαχθεί στο Γκούντισον Παρκ, στην άλλη πλευρά του πάρκου Στάνλεϊ που χωρίζει τα δύο γήπεδα στο μεγάλο αγγλικό λιμάνι. Εκείνο το ματς που τελείωσε με το εντυπωσιακό σκορ 4-4 ακριβώς τριάντα χρόνια πριν αλλά κανείς δεν φανταζόταν απ' όσους το είχαμε βιώσει στο γήπεδο πως θα άλλαζε την ιστορία της Λίβερπουλ τόσο δραματικά! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.  



Τριάντα χρόνια από τη κόντρα της Έβερτον με την Λίβερπουλ και την παραίτηση Νταλγκλίς που άλλαξε τα πάντα!

Δυο μέρες μετά την 22α Φεβρουαρίου του 1991 ο Κένι Νταλγκλίς εντελώς ξαφνικά ανακοίνωσε την παραίτησή του από την πιο πετυχημένη ομάδα που είχε αναδείξει το βρετανικό ποδόσφαιρο έως τότε! 

Από το 1973, με τον τεράστιο Μπιλ Σάνκλι στον πάγκο ακόμη και μέχρι το 1991, άλλοτε με τον Μπομπ Πέισλι, άλλοτε με τον Τζό Φέιγκαν στην τεχνική ηγεσία, η Λίβερπουλ έκανε μία απίστευτη αλυσίδα επιτυχιών. 

Τερμάτισε πάντα - πλην της χρονιάς 80/81 - είτε πρώτη είτε δεύτερη, κατέκτησε 11 πρωταθλήματα, δύο Κύπελλα Αγγλίας, τέσσερα Λιγκ Καπ, δυο Κύπελλα ΟΥΕΦΑ και το κυριότερο, τέσσερα Κύπελλα Πρωταθλητριών!

Καμία άλλη βρετανική ομάδα πριν δεν είχε τέτοιο κύκλο και μόνο η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Σερ Άλεξ με τα είκοσι χρόνια επιτυχιών και τα 13 πρωταθλήματα μπόρεσε κάτι ανάλογο.

Θυμάμαι εκείνο το πρωινό της παραίτησης Νταλγκλίς σαν να είναι τώρα. Πήγαινα στο αεροδρόμιο, το Speke στο Λίβερπουλ, που πλέον ονομάζεται Τζον Λένον για να πάρω το αεροπλάνο για Άμστερνταμ και μετά να γύριζα στην Ελλάδα. Στις εποχές προ ίντερνετ, τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων ήταν αυτά που μας πληροφορούσαν τα γεγονότα και όταν είδα την έκτακτη έκδοση της Liverpool Echo με με τίτλο Kenny Quits σκέφτηκα «αποκλείεται». 

Άλλαξα το εισιτήριο και γύρισα στο Άνφιλντ. Έπρεπε να ζήσω εκείνη την στιγμή που την ένοιωθα σημαντική. Που να ήξερα κιόλας πόσο θα άλλαζε τον ρου της ιστορίας για την «κόκκινη αρμάδα».

Δυο μέρες νωρίτερα είχα απολαύσει ένα από τα ωραιότερα παιχνίδια που τα μάτια μου είχαν την τύχη να δουν, στο «Γκούντισον Παρκ». 

Η Λίβερπουλ είχε προηγηθεί τέσσερις φορές και οι «μπλε» είχαν ισοφαρίσει ισάριθμες φορές. 

Το 4-4 για το Κύπελλο Αγγλίας παραμένει ακόμη και σήμερα παιχνίδι που αποτελεί σημείο αναφοράς , αλλά για τον Κένι Νταλγκλίς ήταν η σταγόνα που ξεχείλιζε το ποτήρι. Το άγχος τον είχε μεταβάλει σε άλλον άνθρωπο, πιο ευερέθιστο και οξύθυμο. 

Το αιματοκύλισμα του Χέιζελ το 1985 είχε ακολουθηθεί από την τραγωδία του Χίλσμπορο το '89 και ο Νταλγκλίς είχε εξομολογηθεί στην γυναίκα του πως το κεφάλι του ήταν καζάνι έτοιμο να εκραγεί!

Η κόρη του, Κέλι, σημερινή παρουσιάστρια στο SkySports , μου είχε πει το 1999 πως όταν ο Κένι παραιτήθηκε από την Λίβερπουλ, πολλά παιδιά στο σχολείο είχαν σταματήσει να της μιλούν! 

«Ήταν για αυτά ένας Θεός και το ότι άφηνε την ομάδα δεν μπορούσαν να το αντιληφθούν όπως οι μεγάλοι» ήταν τα λόγια της! 

Ο Νταλγκλίς δεν ήταν απλά κάποιος που φόρεσε την φανέλα της Λίβερπουλ και μετά έγινε προπονητής της ομάδας. 

Ήταν ο καλύτερος παίκτης που οι Liverpudlians είχαν την τύχη να απολαύσουν και μετά ως προπονητής διατηρούσε την μαγεία των αγωνιστικών του ημερών, ανέγγιχτη, χτίζοντας μία ομάδα που κέρδιζε παίζοντας σπουδαία μπάλα.

Η απόφασή του να φύγει ανακοινώθηκε σε επίσημη συνέντευξη Τύπου όπου ο πρόεδρος, Νόελ Γουάιτ διευκρίνιζε πως η διοίκηση έκανε ό,τι ήταν δυνατό να τον μεταπείσει. 

Ο Νταλγκλίς κάτασπρος και συνοφρυωμένος αρκέστηκε σε λίγες λέξεις: «Φεύγω για να ξεκουραστώ, αφήνοντας την ομάδα πρώτη και είμαι βέβαιος πως έχω πολλούς φίλους στο Άνφιλντ». 

Συνήθως κοιτούσε όλους κατάματα, αλλά εκείνη την μέρα το βλέμμα του ήταν απλανές και χαμένο!

Την ώρα που τελείωνε η συνέντευξη οι ουρανοί άνοιξαν, κάτι όχι ασυνήθιστο για την Βορειοδυτική Αγγλία, όμως ένοιωθες πως αυτή η βροχή ήταν διαφορετική. 

Σαν ένα ύστατο ρέκβιεμ στον «King Kenny».

Εκείνη την ώρα κανείς δεν το υποπτευόταν αλλά μόλις άρχιζαν τα τριάντα χρόνια φαγούρας του συλλόγου χωρίς πρωτάθλημα, που τελείωσαν το περασμένο καλοκαίρι!

Την μέρα που έφευγε ο Νταλγκλίς η Λίβερπουλ ήταν πρώτη με τέσσερις πόντους διαφορά από την Άρσεναλ και είχε επαναληπτικό Κυπέλλου με την Έβερτον στο Άνφιλντ. 

Προσωρινός διάδοχος ανέλαβε ένας εργάτης του συλλόγου, ο Ρόνι Μοράν όμως οι πολλοί τραυματισμοί και η κακή ψυχολογία επηρέασαν φανερά. 

Δύο ήττες στο πρωτάθλημα, μία ισοπαλία με την Έβερτον 0-0 και ήττα στο τρίτο ματς με 1-0, στο Κύπελλο έβαλαν την ομάδα σε μπελάδες και η πίεση για εξεύρεση μόνιμου τεχνικού έγινε αφόρητη. 

Ο πρώην άσος της Λίβερπουλ, Γκρέιαμ Σούνες ήταν ο εκλεκτός της διοίκησης κυρίως λόγω του εξαιρετικού έργου που είχε κάνει στην Γκλάσγκοου Ρέιντζερς ως προπονητής, όμως οι ποδοσφαιριστές προτιμούσαν τον Σκωτσέζο κεντρικό αμυντικό, Άλαν Χάνσεν. Πιθανότατα τον πληρέστερο σε αυτή την θέση που ανέδειξε το βρετανικό φούτμπολ. 

Χτυπημένος από τραυματισμούς ο Χάνσεν στις 10 Μαρτίου ανακοίνωνε την απόφαση να αποχωρήσει και επειδή δεν έδειξε ιδιαίτερα ζεστός στην πρόταση της διοίκησης οι επιλογές στένευαν.

Η Λίβερπουλ από τον Μπιλ Σάνκλι και μετά, δηλαδή στην καλύτερη εποχή της ιστορίας της πάντα επέλεγε την αντικατάσταση εκ των έσω. Ο Πέισλι ήταν βοηθός του Σάνκλι από την πρώτη μέρα, ο Φέιγκαν και των δύο, ο Νταλγκλίς ήταν η ζωντανή ιστορία του συλλόγου. 

Ο Μοράν δεν μπορούσε και δεν ήθελε να μείνει μόνιμα, ο Ρόι Έβανς - που αργότερα είχε την ευκαιρία - δεν θεωρείτο ικανός να ηγηθεί εκείνη την δύσκολη ώρα, συνεπώς ο Σούνες έμοιαζε αξιόπιστη λύση. 

Τελικά λίγους μήνες μετά με την Άρσεναλ να γυρίζει τούμπα το πρωτάθλημα αφήνοντας τη Λίβερπουλ δεύτερη ήταν η αρχή του δράματος. 

Ο Σούνες πήρε ένα Κύπελλο Αγγλίας το 1992, αλλά με την ομάδα να τερματίζει έκτη και έβδομη, χάνοντας την αύρα της και η απόλυση ήρθε φυσιολογικά το 1994.

Ήταν ένα ματς που καθόρισε κατά πολύ το μέλλον του ποδοσφαίρου στο νησί. 

Και τριάντα χρόνια πριν με το ματς να είναι το πρώτο που απόλαυσαν μερικές δεκάδες χιλιάδες συνδρομητές από το νεοσύστατο Sports channel μετέπειτα SkySports. η εκπληκτική διακύμανσή του έπεισε τα υψηλά στελέχη περί τον Μέρντοκ πως το ποδόσφαιρο αποτελούσε το όχημα ώστε το Sky να μπει σε πολλά σπίτια στη Βρετανία.

Ακριβώς ένα χρόνο αργότερα, θα γινόταν η δημιουργία της Premier League, με πρωτοστατούντες την Λίβερπουλ την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ την Άρσεναλ την Έβερτον και την Τότεναμ που ήταν τότε οι πέντε μεγάλες δυνάμεις και πρωτοστάτησαν στην δημιουργία της με τα δικαιώματα να είναι αποκλειστικά στο Skysports. 

Τα υπόλοιπα, λένε, είναι ιστορία!