Ο Αρτέτα πήρε πόντους δείχνοντας με τον Ομπαμεγιάνγκ ποιος είναι το αφεντικό!
Ο Μικέλ Αρτέτα έπαιξε τα ρέστα του και η Άρσεναλ έκανε πιθανότατα στην μεγαλύτερη νίκη της φετινής σεζόν ανατρέποντας την κατάσταση με την Τότεναμ την Κυριακή. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Επιλέγοντας ο Ισπανός τεχνικός να αφήσει εκτός τον αρχηγό της ομάδας του, τον Ομπαμεγιάνγκ, ήξερε και καταλάβαινε πως έπαιρνε ένα μεγάλο ρίσκο!
Εάν το ματς δεν έβγαινε στην Άρσεναλ, θα ήταν πολύ εύκολο να βρεθεί ο λόγος και η αιτία στην επιλογή του Αρτέτα και το τι θα γραφόταν σήμερα είναι πολύ εύκολο να το φανταστεί κανείς!
Τελικά, η επιλογή του Αρτέτα να αφήσει τον Γκαμπονέζο εκτός 11άδας για πειθαρχικό παράπτωμα, αφού είχε αργήσει για μία ακόμη φορά να πάει στην προκαθορισμένη ώρα στο ξενοδοχείο προκειμένου η ομάδα να βρεθεί στο γήπεδο, βρήκε δικαίωση μέσα από την εμφάνιση όλων των υπολοίπων και από την ανατροπή!
Για την Άρσεναλ σε μία περίεργη χρονιά αυτή ήταν χωρίς καμία αμφιβολία η σημαντικότερη νίκη. Ήταν απέναντι στην αιώνια αντίπαλο, την Τότεναμ, στο υπ' αριθμόν 189ο ντέρμπι μεταξύ των δύο ομάδων τον τελευταίο αιώνα και με τους παίκτες του Μουρίνιο να έρχονται από πέντε σερί νίκες σε αυτό το παιχνίδι.
Επίσης η παράδοση των δύο τελευταίων ετών ήταν υπέρ των Σπερς. Ο Αρτέτα κινδύνευε να γίνει ο πρώτος προπονητής στην ιστορία της Άρσεναλ που θα έχανε τα τρία πρώτα παιχνίδια του απέναντι στην Τότεναμ.
Για να το πετύχει η Άρσεναλ, να επιστρέψει στο ματς μετά από το αριστουργηματικό τέρμα του Λαμέλα, ο οποίος είχε ανοίξει το σκορ με ραμπόνα χρειάστηκε να έχει σε φοβερό απόγευμα τρεις ποδοσφαιριστές: πρώτα τον Έντεγκααρντ που έκανε το καλύτερο ματς του με τη φανέλα των κανονιέρηδων και που σκόραρε μετά από το ματς εναντίον του Ολυμπιακού και κόντρα στην Τότεναμ.
Επίσης, τον Λακαζέτ που τράβηξε πάρα πολλή δουλειά στην επίθεση και που κέρδισε το πέναλτι σκοράροντας και ο οποίος επωμίστηκε την αντικατάσταση του Ομπαμεγιάνγκ.
Έκανε πολλά πράγματα μέσα στο γήπεδο, αρκετά από αυτά φαίνονται και αρκετά από αυτά όχι στο γυμνό μάτι ωστόσο για τους σχολιαστές του SkySports αρκούσαν αυτά που είδαν για να του δώσουν τον ρόλο του MVP.
Αλλά ο τρίτος της παρέας που ήταν συγκλονιστικός για την Άρσεναλ ήταν και ο κατά προσωπική μου εκτίμηση καλύτερος του παιχνιδιού.
Αυτός ήταν ο νεαρός Σμιθ Ρόου. Έκανε πάρα πολλή ζημιά από τα αριστερά, ταλαιπώρησε τον Ντόχερτι ανάγκασε ουσιαστικά τον Μουρίνιο να αλλάξει τον Μπέιλ και γενικά όταν πλέον άδειασε από δυνάμεις είναι φανερό πως η Τότεναμ κέρδισε μέτρα στο γήπεδο.
Για τον Νορβηγό, που ήρθε δανεικός στην Άρσεναλ από την Ρεάλ ήταν ένα ακόμα παιχνίδι που έδειξε τις τεράστιες δυνατότητές του και θα είναι πολύ σημαντικό για τους «κανονιέρηδες» να μπορέσουν να τον κρατήσουν και μετά το καλοκαίρι.
Θυμίζει τον Οζίλ στα καλά του χρόνια και ο Γερμανός υπήρξε από το 2013 μέχρι και πριν δύο χρόνια καθοριστικός σε σημαντικές στιγμές για την Άρσεναλ δίνοντας με την ποιότητά του μια άλλη διάσταση στο παιχνίδι.
Πάρα πολύ καλός επίσης ήταν ο Τόμας Πάρτεϊ που θύμισε τον εαυτό του στις πρώτες εβδομάδες πριν τραυματιστεί.
Γενικά ο Αρτέτα, μετά τη νίκη στον Πειραιά, πήρε κι άλλους πόντους, με την Άρσεναλ να πλησιάζει στους τέσσερις βαθμούς την Τότεναμ και να δείχνει γενικώς για ακόμα ένα παιχνίδι βελτιωμένη.
Η δουλειά ακόμα είναι πολύ δύσκολη και μην ξεχνάμε πως μόλις πριν από μερικούς μήνες λίγο πριν τα Χριστούγεννα γινόταν κουβέντα για να απολυθεί ο Ισπανός, πριν ανακάμψει η Άρσεναλ με εκείνη την νίκη επί της Τσέλσι.
Θα χρειαστούν τουλάχιστον τρεις μεταγραφικές προσθήκες ακόμα και 100 έως 150 εκατομμύρια αυτό το καλοκαίρι για να έρθουν τρεις με τέσσερις παίκτες στο ρόστερ για να αρχίσει να βελτιώνεται η συνολική ποιότητα.
Αλίμονο εάν πιστέψει κάποιος πως η Άρσεναλ με την εικόνα που έχει αυτή τη στιγμή, ή επειδή πήρε πέρσι το καλοκαίρι το Κύπελλο και ακόμα κι αν κερδίσει το Europa League και κόψει δρόμο επιστρέφοντας στο Champions League, πως είναι έτοιμη να ανταγωνιστεί τις ομάδες που είναι από πάνω της.
Ωστόσο ο Αρτέτα είναι ο άνθρωπος που μπορεί να την πάει και πάλι μπροστά και αυτό φάνηκε και με τις αγωνιστικές του επιλογές τον τελευταίο καιρό και κυρίως με αυτήν την κίνηση πυγμής με την οποία δεν άφησε κανέναν να τον αμφισβητήσει στα αποδυτήρια.
