Η βραδιά που οι «Αετοί» άνοιξαν τα φτερά τους για την πιο μεγάλη πρόκριση της ΑΕΚ!
Στη δεκαετία του '70 να προσπαθεί μια ελληνική ομάδα να αποκλείσει μια αγγλική, αν σήμερα είναι πάρα πολύ δύσκολο τότε έμοιαζε ακατόρθωτο! Και όμως εκείνο το βράδυ της 16ης Μαρτίου του 1977 η ΑΕΚ επιχειρούσε να πετάξει εκτός Ευρώπης τη δεύτερη αγγλική ομάδα που της είχε τύχει στην πορεία της στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Το ρολόι έδειχνε το τελευταίο λεπτό της παράτασης. Ο Φράντισεκ Φάντρονκ έδωσε την εντολή να γίνει η αλλαγή. Ο κόσμος στις εξέδρες του σταδίου της Νέας Φιλαδέλφειας κοιτούσε αποσβολωμένος. Ο Λάκης Στεργιούδας παραχωρούσε τη θέση του στο Νίκο Χρηστίδη.
Τι λογική υπήρχε σε αυτή την αλλαγή; Λίγο αργότερα η διαδικασία των πέναλτι ξεκινούσε. Ο Φάντρονκ είχε ενστερνιστεί την πρόταση του βοηθού του, του Αντρέα Σταματιάδη, παλιού μεγάλου σταρ της ομάδας, ο οποίος γνώριζε πως ο Χρηστίδης στον Άρη πριν μερικά χρόνια, είχε ρεκόρ στα αποκρούσεις και διέθετε ολύμπια ψυχραιμία! Η ΑΕΚ έχοντας ισοφαρίσει, ενάντια σε κάθε προγνωστικό, το 3-0 της ήττας της από την Κ.Π.Ρ. στο «Λόφτους Ρόουντ» στο Λονδίνο, έπρεπε να πάρει στα πέναλτι το εισιτήριο για τα ημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ.
Την στιγμή που ο Τάκης Νικολούδης έστελνε την μπάλα άουτ από τα έντεκα βήματα έμοιαζε το όνειρο για την ΑΕΚ να σβήνει. Η συνέχεια δεν ανήκει απλά στην ιστορία αλλά στην σφαίρα του μύθου.
Ο Χρηστίδης έπιασε τόσο το πέναλτι του Ίστοου όπως και εκείνο του Γουεμπ δίνοντας στην Ένωση την πιο μεγάλη πρόκριση της ευρωπαϊκής παρουσίας της και την μοναδική του ελληνικού ποδοσφαίρου στα πέναλτι μέχρι μία βραδιά του Αστέρα στην Τρίπολη πριν επτά καλοκαίρια.
Εκείνη η σπουδαία για τα ελληνικά δεδομένα ομάδα που είχε δημιουργήσει ο Λουκάς Μπάρλος άνοιγε τα φτερά της για να απογειωθεί, κάνοντας την απόλυτη υπέρβαση!
Φυσικά όπως σε κάθε πράγμα υπάρχουν ένα σωρό «αν» που θα μπορούσαν να έχουν κάνει διαφορετική εκείνη την πορεία. Όπως θα μπορούσε να μην είχε γίνει ποτέ το ξεκίνημα αν στην ρεβάνς του πρώτου γύρου στην Μόσχα ο Τάσος δεν είχε την παροιμιώδη ψυχραιμία να ευστοχήσει στο πέναλτι στο τελευταίο λεπτό της παράτασης έτσι και η πορεία μπορεί να πήγαινε μέχρι τέλους αν ο ποιοτικός Χρήστος Αρδίζογλου δεν ήταν τιμωρημένος από το 1974 για επεισόδια σε ματς της εθνικής Νέων στη Σουηδία, για τρία ολόκληρα χρόνια (ποινή εξοντωτική) απουσιάζοντας από όλη τη πορεία!
Φυσικά και θα είχε τελειώσει νωρίτερα η πορεία αν ο Στεργιούδας δεν έπιανε τα άπιαστα στο Ντέρμπι, στην πρώτη νίκη ελληνικής ομάδας στην Αγγλία απέναντι σε μια σπουδαία ομάδα που ήταν πρωταθλήτρια Αγγλίας δυο φορές το 1972 και το 1975, την προηγούμενη πενταετία!
Όπως όλα θα μπορούσαν να ήταν καλύτερα, αν στην κλήρωση των ημιτελικών, εκείνη η Ένωση ζευγάρωνε με τους Βάσκους της Αθλέτικ Μπιλμπάο ή (κυρίως) τη βελγική Μόλενμπεεκ.
Ωστόσο της έπεσε η βάση της εθνικής Ιταλίας η Γιουβέντους του Τραπατόνι που έμελλε να κατακτήσει τον πρώτο ευρωπαϊκό της τίτλο!
Η ιστορία έγραψε πάντως πως οι παίκτες του Φάντρονκ (του ανθρώπου που μαζί με τον Ρίνους Μίχελς δημιούργησαν το ολλανδικό θαύμα του τόταλ φούτμπολ) κατάφεραν να αποκλείσουν την Ντιναμό Μόσχας των επτά διεθνών και την Ντέρμπι Κάουντι που είχε νικήσει με 4-1 τη Ρεάλ Μαδρίτης ακριβώς ένα χρόνο πριν τη νίκη της Ένωσης στο Μπέιζμπολ Γκράουντ!
Έβγαλαν εκτός τον Ερυθρό Αστέρα που με σχεδόν την ίδια εντεκάδα, με εκείνη που αντιμετώπισε την ΑΕΚ θα έφτανε στον τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ κόντρα στη Γκλάντμπαχ το 1979. και την Κ.Π.Ρ. που ένα χρόνο πριν για μόλις έναν μόλις βαθμό είχε μείνει πίσω από την πρωταθλήτρια Λίβερπουλ, την τελευταία αγωνιστική!
Εκείνη η ΑΕΚ διέθετε δύο εξαιρετικούς τερματοφύλακες, τον Στεργιούδα που έπιανε πουλιά στον αέρα και την εμπειρία του Χρηστίδη που ξανάγινε βασικός και κλήθηκε ξανά μετά από πέντε χρόνια απουσίας και στην Εθνική ομάδα!
Αμυντικά η παρουσία του Λάκη Νικολάου, μαζί με τον Ραβούση, έδινε σταθερότητα και σιγουριά, ενώ στα χαφ η κλάση του Νικολούδη και του Τσανλάιτερ, μαζί με την πείρα του Παπαϊωάννου πρόσθεταν τις πινελιές.
Η επίθεση με τον (κορυφαίο Έλληνα φορ) Θωμά Μαύρο και την αξιόπιστη λύση που άκουγε στο όνομα Βάλτερ Βάγκνερ μπορούσε να διαλύσει τον αντίπαλο.
Ο Φάντρονκ με την ομάδα που είχε φτιάξει δεν άλλαξε μόνο την ιστορία της ΑΕΚ αλλά όλη την ροή του ελληνικού ποδοσφαίρου εκείνη τη δεκαετία του '70.
Έφερε πρωτοποριακούς τρόπους προετοιμασίας, χρησιμοποίησε το τεχνητό οφσάιντ και το πρέσινγκ σε όλο το γήπεδο, κατάργησε τις κλασικές θέσεις βασισμένος στην ολλανδική εμπειρία και άλλαξε ρόλο στο Μίμη Παπαϊωάννου, που τον είχε γυρίσει στα χαφ λέγοντάς του ότι έτσι θα παρατείνει την καριέρα του για άλλα πέντε χρόνια.
Έκανε τον Λάκη Νικολάου από σέντερ φορ τον πιο μοντέρνο κεντρικό αμυντικό της εποχής, ενώ τον Αρδίζογλου από επιθετικό τον μετέτρεψε σε δεξιό μπακ χαφ κάτι αδιανόητο εκείνη την εποχή για το ελληνικό ποδόσφαιρο!
Χρησιμοποίησε πρώτος δύο αμυντικούς χαφ και με το τρόπο που έπαιζε η Ένωση κέρδισε φίλους και επέβαλλε ένα άλλο τρόπο σκέψης. Δυστυχώς η περίοδός του δεν συνοδεύτηκε από τίτλους και μοιραία όπως συμβαίνει στην Ελλάδα απομακρύνθηκε και μάλιστα με άκομψο τρόπο τον Σεπτέμβριο του 1977. Τη δουλειά του την μετουσίωσε σε Νταμπλ λίγους μήνες αργότερα ο Ζλάτκο Τσαϊκόφσκι.
Ο Λουκάς Μπαρλος πάντα θεωρούσε λάθος του, όχι το ότι είχε απομακρύνει τον Φάντρονκ αλλά τον τρόπο που το έκανε και είχε το τεράστιο παράστημα μάλιστα να του ζητήσει και δημόσια συγγνώμη!
Ο Μπάρλος εκείνο το βράδυ είχε δηλώσει πως κατάλαβε πόσο πολύ άξιζε που ασχολήθηκε με την Ένωση. Και πρόσθεσε στην ομάδα τον Μπάγεβιτς, τον Βιέρα και τον Δομάζο τα επόμενα δυο χρόνια για να γίνει στην συνέχεια, από το καλοκαίρι η πιο πλήρης ενδεκάδα που πιθανώς απολαύσαμε ποτέ στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
