Κανείς δεν θυμάται ποτέ το πως, αλλά μόνο το αν προκρίθηκες!
Αξίωμα στον αθλητισμό που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση, παραμένει πως είσαι τόσο καλός όσο και το πιο πρόσφατο αποτέλεσμα σου. Και ειδικά στα προκριματικά, τα πράγματα αλλάζουν πάρα πολύ γρήγορα ωστόσο το να υπάρχει μιζέρια επειδή πήραμε ισοπαλία εκτός έδρας με την Ισπανία, είναι αδιανόητο. Τίποτα δεν θα έχει αξία όμως εάν δεν έρθει η νίκη στο επόμενο παιχνίδι, εκεί που αρχικά η όλη συζήτηση γινόταν πως είναι προαπαιτούμενο να πάρουμε τους τρεις βαθμούς, το ματς δηλαδή με τη Γεωργία .Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Έλεγα επί μέρες στο ραδιόφωνο και είχα γράψει πως παραδοσιακά μοιάζει ως κανόνας οι πρεμιέρες να έχουν εκπλήξεις. Έτσι αν είναι να πάρεις ένα αποτέλεσμα που δεν περιμένει κάποιος, θα συμβεί στο πρώτο ή στο δεύτερο επίσημο παιχνίδι μιας προκριματικής φάσης.
Κάποτε, «θύμα» αυτού του κανόνα πέσαμε και εμείς, όταν το 2004 στα Τίρανα τότε που ως φρέσκοι πρωταθλητές Ευρώπης χάσαμε από την Αλβανία σε ματς όπου οι συνθήκες ήταν ιδιάζουσες.
Στη συνέχεια δεν το βγάλαμε ποτέ από πάνω μας εκείνο το παιχνίδι και αποκλειστήκαμε από το Μουντιάλ του 2006, σε μια βραδιά πάντως που μας έγινε μάθημα για τα επόμενα οχτώ χρόνια!
Άλλη μία φορά ξεκινήσαμε πάλι πέφτοντας «θύμα» έκπληξης, όταν το 2010 στο επίσημο ντεμπούτο του Φερνάντο Σάντος στον πάγκο της Εθνικής μας είχαμε έρθει ισόπαλοι με την Γεωργία, στο στάδιο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», με 1-1.
Η διαφορά μεταξύ των δύο περιπτώσεων είχε να κάνει με την ποιότητα της ομάδας που είχαμε και την εμπειρία των ποδοσφαιριστών που διαθέταμε, οι οποίοι τον υπόλοιπο όμιλο μέχρι την πρόκριση στο Euro του 2012 τον διαχειρίστηκαν άψογα αφήνοντας δεύτερους τους Κροάτες.
Δεν θέλει κάποια ιδιαίτερη σκέψη για να καταλάβει κανείς πως συμβαίνουν οι ζημιές σε αυτές τις πρεμιέρες των προκριματικών, που κάποτε συνήθως ήταν Σεπτέμβριο μήνα μετά από καλοκαίρι και λίγες εβδομάδες έπειτα από την προηγούμενη μεγάλη διοργάνωση.
Ο κόσμος στέκεται μερικές φορές και σε ματς που παραλίγο να έρθει η ζημιά. Μόνο που κανείς δεν θυμάται τελικά το πώς νίκησες αλλά το αν τα κατάφερες ή όχι.
Στο δρόμο για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010, το Λουξεμβούργο στην πρεμιέρα είχε νικήσει μέσα στην Ελβετία σε έναν όμιλο που ήμασταν κι εμείς, αλλά οι Ελβετοί κατάφεραν και το γύρισαν το χαρτί γιατί ήρθαν και νίκησαν στην Αθήνα.
Η Ισπανία που κατέκτησε το τρόπαιο στην Βιέννη το 2008 και έμελλε να κυριαρχήσει ως το 2012 σε Μουντιάλ και Euro πήγε και έχασε με 3-2 στην Βόρειο Ιρλανδία, μετά τον θρίαμβο στη Βιέννη!
Η Ιταλία αν και παγκόσμια πρωταθλήτρια άρχισε το 2006 με ισοπαλία απέναντι στην Λιθουανία.
Κανείς δεν το θυμάται με τα χρόνια, όπως δεν μνημονεύει κανείς την επική γκέλα της Τσεχίας στο ξεκίνημα των προκριματικών του EURO 1996 όταν δεν νίκησε στην Μάλτα και έχασε στο Λουξεμβούργο γιατί απλούστατα όχι μόνο πέρασε στα τελικά αλλά έφτασε μία ανάσα από το κύπελλο χάνοντας από την Γερμανία στο χρυσό γκολ με 2-1.
Αυτό που έπαθε η Παγκόσμια πρωταθλήτρια Γαλλία με την Ουκρανία, της έχει ξανασυμβεί στα προκριματικά του Μουντιάλ 2006 όταν δεν νίκησε το Ισραήλ, ούτε μέσα ούτε έξω, ενώ το 1996 δεν είχε κερδίσει ούτε ένα από τα τέσσερα πρώτα παιχνίδια της, αλλά και πάλι προκρίθηκε!
Το 1998, τότε που πήρε για πρώτη φορά τον τίτλο της παγκόσμιας πρωταθλήτριας, στα προκριματικά του επόμενου Euro το οποίο μάλιστα πήγε και κατέκτησε στις κάτω χώρες, άρχισε με ισοπαλία στο Γιερεβάν απέναντι στην Αρμενία 1-1.
Η ειδοποιός διαφορά που δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως είναι πως όλες αυτές οι χώρες, έχουν τέτοιο ειδικό βάρος φανέλας που... δικαιούνται να ξεκινούν άσχημα.
Εμείς πάλι όχι! Και δεν το αποκτήσαμε ούτε τότε με την κατάκτηση ενός τόσο σπουδαίου τροπαίου, όπως του EURO ούτε πιο μετά.
Πολύ δε περισσότερο τώρα που έχουμε μείνει πολύ πίσω στην κατάταξη του FIFA ranking.
Απέναντι στην Γεωργία λοιπόν χρειαζόμαστε οπωσδήποτε τη νίκη έστω και με ένα γκολ όπως έκανε η Σουηδία, αδιαφορώντας και για την ποιότητα του παιχνιδιού και για το πως θα έρθει αυτό το τρίποντο.
Είναι άκρως υποκριτικό και παντελώς ανόητο να κάθεται κάποιος να συζητάει για ποιο λόγο η ελληνική ομάδα πήγε να παίξει με την Ισπανία με αμυντική προσήλωση και χωρίς επιθετικές τάσεις.
Την Ισπανία θα την αντιμετωπίσεις 10 φορές, με διαφορετικούς τρόπους, παίζοντας επιθετικά παίζοντας συγκρατημένα παίζοντας άκρως αμυντικά και τις εφτά από αυτές θα χάσεις όποιος κι αν είσαι, γιατί αυτό λέει η ποδοσφαιρική λογική και αυτό λένε και οι αριθμοί.
Η Γερμανία που δοκίμασε να παίξει ποδόσφαιρο απέναντι στο ποδόσφαιρο των Ισπανών πριν από μερικούς μήνες έφυγε με ένα μεγαλοπρεπέστατο 6-0 στην πλάτη. Κάποιες φορές θα την κερδίσεις αν είσαι μια χώρα που μπορείς να βάλεις ποιότητα στο τρόπο παιχνιδιού σου, κάποιες μπορεί να πάρεις μία ισοπαλία.
Συνήθως θα χάσεις και αν υπολογίσει κανείς ότι η τελευταία φορά που εντός έδρας οι Ισπανοί όποια εντεκάδα και αν κατέβασαν σε επίσημο παιχνίδι, έχασαν από αντίπαλο ήταν εκείνη τη βραδιά στην Σαραγόσα με το γκολ του Γιαννακόπουλου πριν από 18 ολόκληρα χρόνια, γίνεται απολύτως αντιληπτό το πόσο ανούσια είναι οποιαδήποτε κουβέντα!
Συνεπώς η αποστολή μας είναι να πάρουμε νίκες στα ματς με αυτούς που λέγαμε κάποτε μικρούς.
Περνάει μόνο ο πρώτος αλλά με την δεύτερη θέση να οδηγεί σε μπαράζ οφείλουμε να εξαντλήσουμε τις πιθανότητές μας απέναντι στους Σουηδούς γιατί κακά τα ψέματα οι Ισπανοί θα είναι πρώτοι ό,τι και να γίνει
Παραδοσιακά οι ομάδες με την μίνιμουμ απώλεια πόντων από τους λεγόμενους μικρούς στον όμιλο είναι και αυτές που περνάνε.
Άρα το πρώτο μέλημα οφείλει να είναι να κερδίσουμε (ακόμη και μισό – μηδέν) τη Γεωργία και βλέπουμε. Είναι πάντως εντυπωσιακό το ότι από το 2009 και την ήττα μας στην Ελβετία, εδώ και 12 χρόνια σε προκριματικά Παγκοσμίου Κυπέλλου, η Εθνική μας ομάδα έχει μόνο την ήττα στη Βοσνία, στην Ζένιτσα τον Μάρτιο του 2013, την εντός έδρας ήττα από το Βέλγιο τον Σεπτέμβριο του 2017 και μετά από την Κροατία στο μπαράζ.
Να σημειώσουμε ωστόσο πως η Κροατία ήταν φιναλίστ στο Μουντιάλ της Ρωσίας και το Βέλγιο πήρε την τρίτη θέση.
Σε γενικές γραμμές ο κανόνας με τις εκπλήξεις σε πρεμιέρες συνεχίστηκε και αυτή τη φορά βλέποντας τι συνέβη δεξιά και αριστερά, όχι μόνο σε αποτελέσματα αλλά και σε δυσκολία ομάδων να πάρουν τις νίκες.
Όπως έγραψα και στο ξεκίνημα αυτού του κομματιού, είσαι πάντα τόσο καλός όσο το τελευταίο αποτέλεσμα ειδικά σε περιπτώσεις ομίλων και προκριματικών.
