Η Σίτι του Πεπ πάει για ρεκόρ, η Τότεναμ να δείξει πως... έφταιγε ο Μουρίνιο!
Ένα απόγευμα του Μάρτη του 1972 η ελληνική τηλεόραση που μετρούσε τότε έξι χρόνια ζωής, συνδέθηκε με το Γουέμπλει, εκεί όπου η Στόουκ του αείμνηστου Γκόρντον Μπανκς έπαιζε με την Τσέλσι του Πίτερ Όσγκουντ. Ο τελικός του Λιγκ Καπ έμπαινε στη ζωή μας και το έχω ξαναπεί πως για αρκετά χρόνια ένα Σαββατιάτικο απόγευμα το χαλαλίζαμε πάντα για αυτόν τον αγώνα. Αλλά τότε δεν έδειχνε η τηλεόραση είκοσι ματς τη μέρα αλλά τόσα όλο τον χρόνο! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Το Λιγκ Καπ μπορεί να πέρασε τη φάση της πλήρους απαξίωσης για κάποια χρόνια κυρίως στη δεκαετία του '90 και κάποια χρόνια στο νέο millennium, ωστόσο, επέστρεψε δυναμικά και ήταν ο Ζοσέ Μουρίνιο ένας βασικός λόγος που το παρεξηγημένο τρόπαιο πήρε και πάλι τα πάνω του. Από την πρώτη μέρα που πήγε στο Νησί με την Τσέλσι και έπειτα όταν με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πήρε το τρόπαιο το 2017, μαζί και με τη φετινή σεζόν στην Τότεναμ, άσχετα αν δεν βρίσκεται εκείνος σήμερα στον πάγκο, έδειξε πάντα μεγάλο σεβασμό στη διοργάνωση!
Σε αυτή τη διαδρομή των 47 χρόνων από την πρώτη φορά που στην Ελλάδα είδαμε τον τελικό του Λιγκ Λαπ, πρέπει να χωρίσουμε τις εποχές σε προ της Πρέμιερ Λιγκ δηλαδή πριν το 1992, όταν όλοι ήθελαν να πάρουν το Κύπελλο για να βγουν Ευρώπη και μετά όταν η αδιαφορία άρχισε να επικρατεί.
Μέχρι λοιπόν το 1992 είχαμε αδιάφορα ματς (Τότεναμ-Νόριτς 1-0 το '73, Άστον Βίλα – Νόριτς 1-0 το '75, Λίβερπουλ - Έβερτον 0-0 το '84, Νόριτς - Σαντερλαντ 1-0 το '85, Σέφιλντ Γουένσντει-Μαν.Γιουνάιτεντ 1-0 το 1991 και Γιουνάιτεντ – Νότιγχαμ 1-0 το 1992), μέτρια ματς (Γούλβς- Μάντσεστερ Σίτι 2-1 το '74, Άστον Βίλα - Έβερτον 0-0 το '77, Όξφορντ- ΚΠΡ 3-0 το '86 και Νότιγχαμ – Όλνταμ 1-0 το 1990) αλλά και συγκλονιστικές κόντρες, όπως το 2-1 της Σίτι επί της Νιουκαστλ με ένα ονειρώδες ψαλίδι του Ντένις Τιουαρτ το '76 ή το 3-1 της Λίβερπουλ επί της Τότεναμ με τα δυο γκολ του (πιτσιρικά τότε) Ρόνι Γουίλαν το '82.
Απολαύσαμε το 3-2 της Νότιγχαμ επί της Σαουθάμπτον το '79 και την επικράτηση- έκπληξη με το ίδιο σκορ της Λούτον επί της Άρσεναλ το 1988.
Το 1983 είχαμε έναν συγκλονιστικό τελικό με ρεκόρ τηλεθέασης με 14 εκατομμύρια κόσμου στη Βρετανία να παρακολουθούν τη μάχη της Λίβερπουλ με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με γκολ του Άλαν Κένεντι και του Ρόνι Γουίλαν (με εκπληκτικό φάλτσο).
Η Λίβερπουλ γύρισε το σκορ αφού η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, είχε προηγηθεί με τον (νεότερο σκόρερ ποτέ σε τελικό) Νόρμαν Γουάιτσαιντ.
Η φάση απαξίωσης μετά το 1990 ξεπερνιόταν μόνο αν έπαιζε στον τελικό η Γιουνάιτεντ ή η Λίβερπουλ ή μαζί. Καλά ματς ήταν το 1994 Άστον Βίλα- Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 3-1 το 2003 Λίβερπουλ – Μαν. Γιουνάιτεντ 2-0 και με τον τελικό της Τσέλσι με τη Λίβερπουλ 3-2 στην παράταση όπου είχαμε την πρώτη κόντρα Μουρίνιο-Μπενίτεθ το 2005 και πάλι ασχολήθηκε ο κόσμος.
Εκείνο το ματς με τη νίκη των «μπλε» με 3-2 έδωσε το έναυσμα για κάποια ωραία παιχνίδια και πάλι, με την επικράτηση της Τσέλσι με την Άρσεναλ 2-1 το 2007 και της Τότεναμ επί της Τσέλσι το 2008 με το ίδιο σκορ, ενώ άρχισε εκείνα τα χρόνια να ασχολείται ξανά σοβαρά ο Σερ Αλεξ Φέργκιουσον που οδήγησε την ομάδα του σε τρεις κατακτήσεις το 2006, το 2009 και το 2010.
Η Μπέρμιχαμ έκανε την έκπληξη το 2011 κερδίζοντας την Άρσεναλ πριν όμως υποβιβαστεί μερικές εβδομάδες μετά, η Λίβερπουλ πήρε τον τελευταίο της τίτλο με τον Κένι Νταλγκλίς στον πάγκο το 2012 στα πέναλτι με την Κάρντιφ, η Σουόνσι έζησε το παραμύθι της με το επιβλητικό 5-0 επί της Μπράντφορντ το 2013 και η Τσέλσι με τον Μουρίνιο να επιστρέφει κέρδισε ξανά τη Τότεναμ το 2015.
Ενδιάμεσα η Σίτι είχε πάρει το Λιγκ Καπ με τη Σάντερλαντ που της έβαλε δύσκολα το 2014 και είχαμε έναν ωραίο τελικό το 2016 ανάμεσα στους «πολίτες» και Λίβερπουλ που κρίθηκε τελικά στα πέναλτι!
Μπορεί λοιπόν να μην είναι πάλι το Λιγκ Καπ προτεραιότητα όπως έλεγε κάποτε ο Μπράιαν Κλαφ που ζητούσε από τους παίκτες της Νότιγχαμ να βλέπουν το παιχνίδι αυτό σαν τελικό Κυπέλλου Ευρώπης αλλά ξαναβρήκε κάτι από τη χαμένη αίγλη του τα τελευταία δέκα χρόνια.
Ο σημερινός τελικός δίνει την ευκαιρία στη Σίτι – σε παιχνίδι που διεξάγεται για πρώτη φορά τον Απρίλη – να γράψει ιστορία με τα 4 συνεχόμενα τρόπαια της Λίβερπουλ στον θεσμό από τη δεκαετία του '80, ενώ η Τότεναμ από την πλευρά της μπορεί να πανηγυρίσει τον πρώτο της τίτλο έπειτα από το 2008, όταν και πάλι τότε ήταν το Λιγκ Καπ!
Ανάμεσα σε αυτούς που πρέπει να ευχαριστεί η ίδια η ποδοσφαιρική κοινωνία στην Αγγλία διότι το κύπελλο αυτό έχει διατηρήσει την όποια σημασία του, όπως ήταν παλιότερα ο Μουρίνιο, είναι ο Πεπ Γκουαρδιόλα που ποτέ δεν το είδε ως αγγαρεία, όπως παλαιότερα έκαναν οι Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, Αρσέν Βενγκέρ και Ράφα Μπενίτεθ.
Όσον αφορά το αποψινό παιχνίδι, η Σίτι ξεκινάει ως φαβορί και στην Τότεναμ αυτή τη στιγμή, οι ποδοσφαιριστές της έχουν να αποδείξουν και στους εαυτούς τους μετά την απομάκρυνση του Μουρίνιο, πως τα πως τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά για άλλους λόγους...
Εκείνο που θα μετρήσει είναι το ποιος θα νοιώσει πιο έτοιμος την ώρα του ματς και όσο και αν ακούγεται κλισέ το ποιος θα προηγηθεί θα είναι καθοριστικό!
Ταυτόχρονα μπορεί να είναι το πρώτο βήμα για το quadruple της Σίτι, κάτι που ποτέ δεν έχει συμβεί στην Αγγλία και μόνο η Σέλτικ το 1967 το έκανε πραγματικότητα στη Βρετανία!
