Μαθήματα ενός χαμένου τελικού για την Τσέλσι και ο... ιπτάμενος Σμάιχελ για την Λεστερ!
Η δουλειά του προπονητή, φαίνεται στις επιτυχίες, στις νίκες της ομάδας του, όμως είναι οι αποτυχίες που προσφέρουν ευκαιρίες για χρήσιμα συμπεράσματα. Όπως έλεγε ο μεγάλος Νίκι Λάουντα, «από τις επιτυχίες δεν μαθαίνεις τίποτα, από τιςαποτυχίες μπορείς να πάρεις χρήσιμα μαθήματα τόσο για την επαγγελματική όσο και για την προσωπική σου ζωή».
Τα μαθήματα που προσφέρει απλόχερα ο χαμένος τελικός για τον Τούχελ και την Τσέλσι, είναι αρκετά και δεδομένου ότι μέχρι τέλος του μήνα θα κληθεί να παίξει στον τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης στην Ευρώπη μπορούν εφόσον αναλυθούν και εμπεδωθούν σωστά να βοηθήσουν στην επίτευξη των υπόλοιπων στόχων της ομάδας του Λονδίνου.
Μάθημα πρώτο. Είδαμε μια Τσέλσι στον τελικό με την Λέστερ και επίσης στο μάτς πρωταθλήματος με την Άρσεναλ να ξοδεύει ένα ολόκληρο ημίχρονο.
Δεν εμφανίστηκε με το γνωστό και επιτυχημένο πρέσινγκ ψηλά, ούτε κατάφερε να φέρει πολλές μπλε φανέλες - εκτός από στημένες φάσεις - μέσα στην περιοχή του αντιπάλου.
Στα μάτια όλων, γρήγορα φάνηκε ότι ο τελικός θα ήταν παιχνίδι του ενός τέρματος, όποια ομάδα θα το πετύχαινε θα ήταν αυτομάτως το ακλόνητο φαβορί για να πάρει το Κύπελλο. Οι τελικοί είναι πάντα ιδιαίτερα παιχνίδια και δεν προσφέρονται για χάσιμο χρόνου, είναι 90 ή 120 λεπτά ..πολέμου και αυτό το μάθημα πρέπει να το μάθουν καλά στην Τσέλσι.
Μάθημα δεύτερο. Οι παίκτες του Τούχελ ήταν σε κακή μέρα. Πρώτα από όλους ο Βέρνερ ο οποίος σπατάλησε με απαράδεκτο τρόπο για παιχνίδι τέτοιας σημασίας 2 ευκαιρίες να φέρει τον Μάουντ σε πλεονεκτική θέση (position of maximum opportunity, POMO).
Ακολούθησε ο Ζορζίνιο, ο οποίος δεν μπόρεσε να βοηθήσει την ομάδα του να κλειδώσει τον νευραλγικό χώρο του κέντρου, ενώ ο Ζίγιες τέθηκε νωρίς ουσιαστικά εκτός παιχνιδιού.
Στα αριστερά, ο φιλότιμος Μάρκος Αλόνσο δεν κατάφερε να πάρει μέτρα στο γήπεδο και να απειλήσει το με το φαρμακερό αριστερό του πόδι, ούτε με σέντρες, ούτε με σουτ.
Από δεξιά, οι Τζέιμς και Αθπιλικουέτα ήταν σαφώς καλύτεροι των αντιπάλων τους, δίνοντας πολλές ευκαιρίες στον Βέρνερ για να φύγει μόνος στον κενό χώρο, όμως οι επιλογές του Γερμανού ήταν παντελώς αποτυχημένες. Οι τελικοί κρίνονται από μικρές λεπτομέρειες, και απαιτούν όλη η ομάδα να βρίσκεται σε καλή μέρα.
Μάθημα τρίτο. Το - αναγκαίο - ροτέισον δεν δούλεψε αυτή την φορά για τον Γερμανό προπονητή, κάθως είχε να σκεφτεί τόσο την κούραση από το προηγούμενο παιχνίδι με την Άρσεναλ όσο και τον …επόμενο τελικό με την Λέστερ, αυτή την φορά για την πολυπόθητη τετράδα του πρωταθλήματος που οδηγεί στο επόμενο Τσάμπιονς Λίγκ.
Κατανοητή η παράδοση που θέλει τον αναπληρωματικό τερματοφύλακα να είναι βασικός στα παιχνίδια του Κυπέλλου Αγγλίας, κατανοητή και η σημασία της πρόκρισης στο επόμενο Τσάμπιονς Λίγκ, όμως τα αποτελέσματα λένε ότι σε δύο παιχνίδια που ξεκίνησε βασικός ο Κέπα, η Τσέλσι μετράει δύο σερί ήττες, ενώ σε καμία περίπτωση ο Τσίλγουελ και ο Πούλισικ δεν έπρεπε να είναι στον πάγκο.
Δεν δουλεύει πάντα το ροτέισον, ειδικά σε μονά παιχνίδια ειδικής σημασίας.
Μάθημα τέταρτο. Θα περίμενε κανείς, με δεδομένο ότι στο ημίχρονο το παιχνίδι ήταν ακόμη ισόπαλο χωρίς τέρματα, η Τσέλσι να αφυπνιστεί και να ξεκινήσει το δεύτερο σκέλος του παιχνιδιού με άλλη ένταση.
Δεν συνέβη ποτέ, παρά μόνο όταν δέχθηκε το όπως αποδείχθηκε μοιραίο τέρμα. Με κοντρόλ με το χέρι ή όχι - αυτό είναι μια άλλη ιστορία - γεγονός είναι ότι στον χώρο στον οποίο χάθηκε η μπάλα και έγινε η μοναδική ουσιώδης ευκαιρία της Λέστερ στο παιχνίδι θα περίμενε κανείς να κυριαρχεί ο Καντέ.
Σε έναν τελικό, ειδικά όταν έχει σπαταληθεί ένα ολόκληρο ημίχρονο, δεν υπάρχει χρόνος. Σε καμία περίπτωση η Λέστερ δεν μπόρεσε να κάνει σωστή αντεπίθεση, κάτι που αποτελεί το μεγάλό της όπλο, όμως αυτό δεν αρκεί όταν το παιχνίδι είναι ακόμη ισόπαλο και αμφίρροπο.
Η Τσέλσι όφειλε να πιέσει από τις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου με μεγάλη ένταση και προσπάθεια για να βρει το γκολ που χρειαζόταν, και όχι να περιμένει. Το γοργόν και χάριν έχει σε τέτοιες καταστάσεις.
Μάθημα πέμπτο. Όταν το παιχνίδι στραβώνει χρειάζονται άμεσα πολλές αλλαγές, μεγάλη ένταση, και λίγη τύχη. Όπωςπαραδέχθηκε ο Τούχελ, η τύχη πήγε περίπατο για την ομάδα του, αφού τόσο ο εκπληκτικός Σμάιχελ, τόσο το δοκάρι, όσο και το VAR, στέρησαν την δυνατότητα ισοφάρισης που θα έστελνε τον αγώνα στην παράταση.
Η Τσέλσι πίεσε ψηλά, έκλεισε την Λέστερ στα καρέ της και σφυροκοπούσε τόσο με τις εμπνεύσεις του Πούλισικ από δεξία όσο και με τον Μάουντ και τον Τσίλγουελ από αριστερά, ενώ ο Χάβερτς ώς ψευτοεννιάρι δημιουργούσε πρόβλημα στον άξονα.
Η τύχη όμως ευνοεί τουςτολμηρούς και η Τσέλσι άργησε να τολμήσει και τελικά τα συγχαρητήρια αξίζουν στην νέα Κυπελλούχο Αγγλίας, την …Σταχτοπούτα από την επαρχία που μπήκε για τα καλά στη μύτη των μεγάλων του Νησιού.
Απέδειξε με τον πιο πειστικό, τον πιο μεστό τρόπο, πώς το ποδόσφαιρο ήταν, είναι, και θα παραμείνει πρώτα από όλα ένας διαγωνισμός κατάθεσης ψυχής. Ένας κύριος από ψηλά, σίγουρα χθες χαμογελούσε πλατιά, και σε αυτόν αξίζει να αφιερωθεί – όπως και έγινε – το Κύπελλο αυτό.
Άκης Βαλαβάνης
Follow me @lockdownfootball on Instagram
