Το τέλος της καραντίνας με τον τελικό του Dragao!
Το τελευταίο ματς της σεζόν. Της πιο περίεργης σεζόν στην ιστορία του ποδοσφαίρου, καθώς μια ολόκληρη ήπειρος είδε όλα τα εθνικά πρωταθλήματα και τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις να διεξάγονται κεκλεισμένων των θυρών. Μπορεί στην Ελλάδα να είμαστε συνηθισμένοι στην εικόνα των άδειων κερκίδων, όμως στις μεγάλες χώρες, εκεί που το ποδόσφαιρο είναι γιορτή και κοινωνική εκδήλωση, τα παντελώς άδεια γήπεδα ξένισαν, ο γδούπος της μπάλας στα πόδια των παιχτών περνούσε μέσα από τα μικρόφωνα και έφτανε στα σαλόνια του δικού μας lockdown.
Ας είναι, ακόμη και έτσι είδαμε μερικά σπουδαία παιχνίδια στο φετινό Τσάμπιονς Λιγκ...
Συγκρατούμε σίγουρα εκείνο της Παρί με την Μπάγερν στο χιονισμένο Μόναχο, καθώς επίσης της Μάντσεστερ Σίτι στο Παρίσι. Τελικά από αυτά τα ζευγαρώματα, η Σίτι του πιο ώριμου, πιο μεστού και ανθρώπινου Πεπ Γκουαρδιόλα κατάφερε να φτάσει στον τελικό. Πόσο άλλαξε, πόσο βελτιώθηκε ο Πεπ από την παραμονή στην Αγγλία. Είδε ότι το περίφημο τικι-τακα δεν είχε πλέον ζωή καθώς οι αντίπαλοι προπονητές είχαν πλέον αποκωδικοποιήσει τον τρόπο αντιμετώπισής του, και μέσα στην σεζόν, όταν το ένα αποτυχημένο αποτέλεσμα διαδεχόταν το άλλο, αποφάσισε να εισάγει ένα νέο τρόπο παιχνιδιού.
Η Σιτι μοιάζει η ομάδα που παίζει στο γήπεδο με δέκα επιτελικούς χαφ. Ακόμη και οι κεντρικοί της αμυντικοί μπορούν να αποφύγουν οποιονδήποτε αντίπαλο με τεχνική που θα ζήλευαν... δεκάρια άλλων ομάδων. Ο Ντίας, ο Κανσέλο, παίκτες που αγγίζουν την μπάλα και εκείνη τους υπακούει τυφλά. Η Σίτι κατάφερε να πάρει το πρωτάθλημα Αγγλίας κάνοντας ένα εκπληκτικό σερί αποτελεσμάτων και ανατρέποντας την βαθμολογική κατάταξη από τον Νοέμβριο και μετά.
Με τον εκπληκτικό Γκιουντογάν, έναν εργάτη στο κέντρο του γηπέδου που μπορεί να κάνει τα πάντα. Να πασάρει, να πιέσει, να τρέξει να καλύψει χώρους, να σουτάρει, να βάλει γκολ με το κεφάλι. Δίπλα του ο πολύς Κέβιν Ντε Μπρόινε, πλαισιώνεται από τον Ζιντσένκο, ακόμη μια νέα ανακάλυψη του Γκουαρδιόλα. Aκόμη ένας παίκτης-κλειδί της φετινής μεταμόρφωσης της Σίτι, με ικανότητες μεταφοράς της μπάλας με ασφάλεια στην αντίπαλη περιοχή.
Φυσικά όλοι αυτοί δεν θα μπορούσαν να τα καταφέρουν δίχως την στιβαρότητα στην άμυνα που δίνουν ο Στόουνς και ο Λαπόρτ, παίκτες που συμμετέχουν τόσο στην δημιουργία του παιχνιδιού της ομάδας όσο και στην αντιμετώπιση των αντίπαλων επιθετικών.
Η Σίτι του Πεπ, μια καλοκουρδισμένη μηχανή, με τον μεγάλο πάγκο και τις άφθονες λύσεις ανά πάσα στιγμή, στον πρώτο τελικό Τσάμπιονς Λίγκ της ιστορίας της και στο τελευταίο παιχνίδι του Σέρχιο Αγουέρο για την ομάδα. Αν υπάρχει ορισμός της πιο κατάλληλης στιγμής για το κλαμπ, ίσως να είναι τώρα.
Ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ, δεν είναι απλά ένα παιχνίδι. Είναι ένας αγώνας χωρίς αύριο για κάθε ομάδα που συμμετέχει. Οι νικητές θα πανηγυρίσουν έξαλλα, οι ηττημένοι θα δακρύσουν και θα προσπαθήσουν να φύγουν από το γήπεδο όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Είναι ο αγώνας για το ιερό δισκοπότηρο του ποδοσφαίρου, που μεταδίδεται ταυτόχρονα σε σχεδόν 120 και πλέον χώρες. Είναι η βραδιά που όλοι οι φίλαθλοι περιμένουν. Με τον ίδιο τρόπο που οι λάτρεις του τένις περιμένουν το τουρνουά του Γουιμπλεντον ή οι λάτρεις των μηχανοκίνητων σπορ ανυπομονούν να δουν τον αγώνα του Μονακό.
Είναι κάθε χρόνο το άτυπο σημείο εκκίνησης του καλοκαιριού. Φανταστείτε, μπύρες στο μπαλκόνι ή για τους πιο τυχερούς στον κήπο, η παρέα μαζεύεται, το φαγητό είναι καθ' οδόν ακόμη και οι συνήθως αδιάφοροι θα καθίσουν μαζί με τους υπόλοιπους για να μάθουν ποια θα είναι η νέα πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Τα στοιχήματα δίνουν και παίρνουν, τα κινητά παίρνουν φωτιά, τα σχόλια έρχονται να γεμίσουν σαλόνια, και όλοι οι προπονητές – που θα θέλαμε να είμαστε – απορούν γιατί δεν ξεκίνησε βασικός ο τάδε. Ή γιατί οι παίκτες δεν τρέχουν όσο θα έπρεπε ή όσο νομίζουμε ότι θα έπρεπε.
Η γοητεία του ποδοσφαίρου είναι ασυναγώνιστη και σε κάθε παρέα υπάρχει και ένας ή περισσότεροι που λατρεύουν να σχολιάζουν την κάθε φάση που θα γίνει στο γήπεδο. Είναι και το VAR πλέον, που τους πιο μυημένους τους κάνει να μένουν ατάραχοι στην επίτευξη ενός τέρματος, περιμένοντας την τελική απόφαση των ανθρώπων πίσω από τις οθόνες.
Δύο ομάδες θα αναμετρηθούν το Σάββατο στο Πόρτο, και οι δύο έχουν το μπλε για βασικό τους χρώμα, οι μπλε του Μάντσεστερ εναντίων των μπλε του Λονδίνου.
Δύσκολη και επίπονη σεζόν για τους δεύτερους. Ξεκίνησαν με άλλους στόχους την χρονιά, όμως από την μια η απειρία του Λάμπαρντ, και από την άλλη η δύσκολη εξίσωση αναζήτησης χημείας σε ενδεκάδα με 4-5 νέα βασικά στελέχη έφεραν αρνητικά αποτελέσματα και την απομάκρυνση του αγαπημένου της εξέδρας από τον πάγκο της ομάδας.
Δεν περιμέναμε τίποτα διαφορετικό φυσικά από τον μετρ του είδους των... προπονητοφάγων, Ρομάν Αμπράμοβιτς.
Παρ' όλα αυτά, ο νέος προπονητής κατάφερε σχετικά γρήγορα να ξαναβρεί κάτι από το τεράστιο ταλέντο μερικών παικτών του, καθώς το ρόστερ της Τσέλσι μόνο αμελητέο δεν είναι.
Ένας τερματοφύλακας πραγματικό λαχείο, ο Μεντί, ο οποίος στα 23 του είχε μείνει χωρίς ομάδα και σκεφτόταν να εγκαταλείψει για πάντα το ποδόσφαιρο.
Στην άμυνα, ο αναγεννημένος Ρούντιγκερ και ο πολύπειρος Σίλβα, εγγυώνται δύσκολες στιγμές για κάθε αντίπαλο επιθετικό. Στο κέντρο ο ακούραστος Καντέ, πλαισιώνεται από το νέο μεγάλο αστέρι του αγγλικού ποδοσφαίρου, τον Μέισον Μάουντ, ενώ όταν χρειάζεται, οι παλιοσειρές Ζορζίνιο και Κόβασιτς είναι εκεί για να δώσουν δύναμη και ένταση στο παιχνίδι.
Αν προσθέσετε σε αυτούς τα δυναμικά μπακ Τσίλγουελ και Αθπιλικουέτα και την τριπλέτα, Βέρνερ, Πούλισικ και Χάβερτζ τότε έχετε μια ενδεκάδα η οποία στην καλή της ημέρα μπορεί να προκαλέσει εφιάλτες σε όλους.
Στην κακή της μέρα μπορεί όμως να χάσει και έναν τελικό Κυπέλλου απέναντι στην Λέστερ.
Είναι σίγουρο ότι ο Τούχελ πρέπει να δουλέψει στην ψυχολογία των παικτών του και να τους φέρει στην κατάσταση εκείνη που θα αντιμετωπίσουν την Σιτι με την ιδια επιτυχία όπως το έκαναν ήδη δύο φορές στην φετινή σεζόν. Δύσκολο, μα όχι ακατόρθωτο.
Για όσους αγαπάμε το ποδόσφαιρο, αυτό το παιχνίδι θα είναι το τέλος της σεζόν της πανδημίας. Ακολουθεί το εξ αναβολής EURO 2020, με τα γήπεδα μισογεμάτα. Ίσως τα φέρει έτσι η μοίρα που τα δύο ευρωπαϊκά κύπελλα καταλήξουν στην ίδια πόλη της Αγγλίας, το Μάντσεστερ, καθώς η Γιουνάιτεντ θα βρεί μπροστά της την Βιγιαρεάλ στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ.
Ίσως πάλι να νικήσουν τα λεγόμενα αουτσάιντερ, αν και δύσκολα μπορεί κανείς να δώσει αυτόν τον τίτλο στην Τσέλσι, καθότι έχει ήδη μια επιτυχία σε αυτή την διοργάνωση, απέναντι στην Μπάγερν.
Όλα αυτά θα τα αποφασίσει η στρογγυλή θεά το βράδυ του Σαββάτου σε ένα γήπεδο που σημαίνει πολλά για το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Στο πανέμορφο και επιβλητικό «Ντραγκάο» του Πόρτο, εκεί που το 2004 η Εθνική Ελλάδος του Ότο Ρεχάγκελ ξεκίνησε μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.
Η σύμπτωση είναι ότι η άλλοτε ομάδα του Ότο, η Βέρντερ Βρέμης μόλις υποβιβάστηκε μετά από 42 χρόνια. Το ποδόσφαιρο είναι απρόβλεπτο.
Οι μεγάλοι σεφ συνηθίζουν να λένε πώς το μεγαλύτερο μυστικό για να απολαύσει κάποιος μια τέλεια μπριζόλα είναι να βρει κάποιον να την μοιραστεί.
Το ίδιο ισχύει και για τον μεγαλύτερο αγώνα της σεζόν. Βρείτε την κατάλληλη παρέα και ζήστε την ένταση του αγώνα από την αρχή μέχρι το τέλος.
Δυστυχώς, για κάποιους από εμάς, ο φετινός τελικός θα μας υπενθυμίσει την απώλεια.
Την ήττα που κανένας θνητός δεν θέλει να βιώσει, ούτε να αποδεχθεί. Την απώλεια ενός φίλου που μαζί του βλέπαμε κάθε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ τα τελευταία χρόνια. Ελπίζουμε πως από εκεί που βρίσκεται θα τον παρακολουθήσει και εκείνος μαζί μας, παθιασμένος όπως πάντα.
Όπως μου είπε πρόσφατα ένας άνθρωπος που λατρεύει το ποδόσφαιρο «σε όλα τα προβλήματα, την λύση την δίνει η ίδια η φύση». Η ευχή είναι να είστε, να είμαστε, όλοι, υγιείς και να έχουμε την δυνατότητα να χαιρόμαστε την χαρά του ποδοσφαίρου, την χαρά της ζωής.
Άκης Βαλαβάνης
Follow me @lockdownfootball
