Η δικαίωση του Αμπράμοβιτς για Τούχελ και η πιο κακή νύχτα του Πεπ εδώ και καιρό
Η Τσέλσι δικαιούται απόλυτα το φετινό τρόπαιο του Τσάμπιονς Λιγκ, ο Αμπράμοβιτς ασφαλώς δικαιώθηκε με την απόφαση για αλλαγή προπονητή στα μέσα της σεζόν και ο Πεπ έβαλε μπροστά τον εγωισμό του κι όχι τόσο όσα χρειαζόταν η ομάδα του στο Ντραγκάο. Γράφει από το Πόρτο ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Η Τσέλσι είναι Πρωταθλήτρια Ευρώπης για δεύτερη φορά στην ιστορία της. Κατέκτησε ένα τρόπαιο το οποίο δικαιούται απόλυτα βάσει των όσων παρακολουθήσαμε στον μεγάλο τελικό του Ντραγκάο. Ήταν πολύ καλύτερη από την Μάντσεστερ Σίτι και αυτό το τρόπαιο, το δεύτερο στην ιστορία της Τσέλσι σε επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ, έχει τεράστια διαφορά από την επιτυχία του 2012.
Φέτος, οι «μπλε» είχαν πέντε παίκτες κάτω των 25 ετών στην 11άδα τους σε ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι κι αυτό από μόνο του αποτελεί κάτι αξιοσημείωτο για μια Πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Ο Ρομάν Αμπράμοβιτς πανηγυρίζοντας με τον Τούχελ και τους παίκτες της ομάδας στον αγωνιστικό χώρο μετά το σφύριγμα της λήξης μπορεί να αισθάνεται απόλυτα δικαιωμένος για την επένδυση που έκανε στο ρόστερ και το περασμένο καλοκαίρι, αλλά πολύ περισσότερο για την απόφαση να αλλάξει προπονητή τον περασμένο Ιανουάριο και να προσλάβει τον Τόμας Τούχελ.
Πλέον, θα προσφέρει ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση στον Γερμανό προπονητή για να γίνει και το επόμενο βήμα που δεν είναι άλλο από την κατάκτηση της κορυφής στην Αγγλία.
Από την άλλη, η βραδιά του Σαββάτου είναι μια μεγάλη προσωπική ήττα του Πεπ Γκουαρδιόλα στον πάγκο της Σίτι. Γι' ακόμα μια φορά ανακάτεψε την τράπουλα και έβαλε μπροστά τον δικό του ποδοσφαιρικό εγωισμό κι όχι αυτό που πραγματικά χρειαζόταν η ομάδα του και έπρεπε να κάνει για εκείνη.
Προδόθηκε και από τους αστέρες του, οι οποίοι σε μια τόσο μεγάλη βραδιά και σε έναν τόσο μεγάλο τελικό, ήταν κάτω του μετρίου...
Η Σίτι μπορεί να πάρει παρηγοριά από το σκεπτικό πως για να κατακτήσεις αυτό το τρόπαιο, του Τσάμπιονς Λιγκ, πρώτα παίζεις τον τελικό, μαθαίνεις, συνήθως χάνεις την πρώτη φορά και έπειτα επιστρέφεις για να το πάρεις.
Και αυτό συνέβη για παράδειγμα και για την Τσέλσι που το 2008 ηττήθηκε από την Γιουνάιτεντ, επέστρεψε το 2012 για να το κατακτήσει και τώρα το κέρδισε για δεύτερη φορά. Δεν μιλάμε για ομάδες όπως οι Λεβερκούζεν ή Μονακό που δεν θα ξαναβρεθούν σε αυτό το επίπεδο, αλλά για συλλόγους που συμπεριλαμβάνουν το Τσάμπιονς Λιγκ στους στόχους τους στην έναρξης της σεζόν.
Είναι ανησυχητικό για τους υπόλοιπους πλέον, το ότι οι Άραβες της Σίτι αφού έφτασε η ομάδα τους σε αυτό το σημείο και γεύτηκαν τον τελικό, θα επενδύσουν ακόμα περισσότερο για να επιστρέψουν και να το κατακτήσουν. Αν η Σίτι είχε πάρει μαζί με το πρωτάθλημα και το Τσάμπιονς Λιγκ, ίσως και να είχε ηρεμήσει το υπόλοιπο σύστημα για 1-2 χρονιές.
Όμως, τώρα τα αφεντικά των «πολιτών» θα βγουν στην αγορά για να γίνει το κλαμπ ακόμα πιο ισχυρό στο γήπεδο για να ξαναφτάσει στην πηγή και να πιεί και το γάργαρο νερό της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης.
