Αυτή τη φορά η Αγγλία ευνοήθηκε οπως τόσες φορές έχει αδικηθεί και αυτή είναι η φύση του παιχνιδιού!
Επειδή είναι μεγάλη η κουβέντα που άνοιξε για το εάν ήταν πέναλτι η πτώση του Στέρλινγκ ή όχι πρώτον η αποψη μου είναι πως όχι δεν ήταν. Αλλά ας πάμε παραπέρα και ας ανοίξουμε κουβέντα αν πρέπει να απολογηθεί η Αγγλία που μετά από δεκαετίες πήρε ένα σφύριγμα υπέρ της σε κρίσιμο ματς! Και η κυνική απάντηση είναι όχι! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Από το 1966 και το περίφημο τέρμα του Χαρστ που ποτέ δεν μπορεί καποιος να πει με βεβαιότητα αν πέρασε ή όχι τη γραμμή (αλλά στην οικονομία της συζήτησης λέμε πως δεν μπήκε άρα η Αγγλία ευνοήθηκε) περασαν 55 χρόνια. Μέχρι το βράδυ της Τετάρτης, με το παιχνίδι της Αγγλίας με την Δανία να κρίνεται στην παράταση από αυτήν την φάση που συζητήθηκε πολύ, υπάρχει μία διαδρομή 55 ετών στην οποία η Αγγλία σε κρίσιμα παιχνίδια έχει ευνοηθεί μία φορά, το 2002 με ένα πέναλτι που πήρε ο Όουεν στην Σαϊτάμα εναντίον της Αργεντινής και δεν ήταν.
Αντίθετα έχει αδικηθεί σε τουλάχιστον εξι περιπτώσεις οι οποίες θα άλλαζαν και το αποτέλεσμα ενός αγώνα και πιθανώς την ροή ενός ολόκληρου τουρνουά!
Ποιος ξεχνάει το περίφημο χέρι του Θεού με το οποίο ο Ντιέγκο Μαραντόνα σκοράρει ένα τέρμα που δεν έπρεπε να μετρήσει ποτέ το 1986 στο Μεξικό; Το γεγονός ότι αμέσως μετά πέτυχε το ωραιότερο τέρμα που έχει σημειωθεί πιθανώς στην ιστορία του ποδοσφαίρου δεν αναιρεί το ότι το πρώτο τέρμα δεν έπρεπε να έχει καταμετρηθεί!
Το 1998 ο διαιτητής Νίλσεν έδωσε μια αστεία κόκκινη κάρτα στον Μπέκαμ στο συγκλονιστικό ματς του Σεντ Ετιέν που έληξε 2-2 ανάμεσα σε Αγγλία-Αργεντινή και οδηγήθηκε στα πέναλτι. Ο Σιμεόνε είχε κάνει ό,τι περνούσε από το χέρι του για να πείσει τον διαιτητή πως ο Μπέκαμ τον είχε κλωτσήσει ενώ ουσιαστικά απλώς με το πόδι του τον είχε ακουμπήσει ενώ ήταν πεσμένος!
Στο ίδιο ματς ο διαιτητής δεν μέτρησε ένα πεντακάθαρο γκολ των Άγγλων που έπαιζαν με 10 παίκτες, το οποίο θα έκρινε και το παιχνίδι θεωρώντας πως υπήρχε φάουλ στον τερματοφύλακα το οποίο όσο κι αν το βλέπεις προσπαθείς να το ανακαλύψεις και δεν υπάρχει πουθενά!
Το 2004, στη Λισαβόνα, στο παιχνίδι εναντίον της Πορτογαλίας, δεν μέτρησε αντίστοιχα ένα ίδιο γκολ το οποίο θα έδινε την πρόκριση στην Αγγλία, χωρίς να υπάρχει η παραμικρή παράβαση πάνω στον τερματοφύλακα όπως ισχυρίστηκε ο διαιτητής.
Το 2010 στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Νοτίου Αφρικής στο σουτ του Λάμπαρντ η μπάλα πέρασε σχεδόν ενα μέτρο τη γραμμή της εστίας του Νόιερ, με το σκορ στο 2-1 που θα γινόταν 2-2. Ο διαιτητής όμως δεν το είδε, στην συνέχεια της φάσης οι Γερμανοί σκόραραν, το αποτέλεσμα έγινε 3-1 και ουσιαστικά τελείωσε η ιστορία.
Το 1980, στον όμιλο, στη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος της Ιταλίας, στον αγώνα εναντίον των Βέλγων στην πρεμιέρα, με τους Άγγλους να προηγούνται 1-0 ακυρωθηκε καθαρό δεύτερο γκολ της Αγγλίας επειδή ο βοηθός σηκωσε σημαία και την κατέβασε άμεσα χωρίς κανεις να καταλάβει τον λόγο!
Το ματς έληξε 1-1 το Βέλγιο πήγε τελικό η Αγγλία σπίτι της.
Συζήτηση λοιπόν να γίνεται! Όπως τόσες και τόσες φορές, οι Άγγλοι αδικήθηκαν, αυτή τη φορά (μετά από πολλά χρόνια) πήραν ένα καίριο σφύριγμα. Γι’ αυτό μπορεί πάλι να αλλάξει, στον τελικό ή στην επόμενη διοργάνωση γιατί έτσι είναι η φύση αυτού του αθλήματος που λέγεται ποδόσφαιρο!
Είναι μέσα στο πλαίσιο και μέσα σε αυτήν την φύση της αδικίας που έχει το ποδόσφαιρο ακριβώς επειδή ποτε δεν υπήρξε ακριβοδίκαιο.
Όπως κάθε παιχνίδι!
