Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ: Σαν τον Σίσυφο ανέβασε την πέτρα και μετά την άφησε να τον πλακώσει με τις επιλογές του!
Η ήττα είναι πάντα ενα πολύ πικρό ποτήρι για να το πιεις, ωστόσο, αυτή η συγκεκριμένη δύσκολη βραδιά οφειλει να είναι για την νεανική ομάδα της Αγγλίας εφαλτήριο. Άλλωστε το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι μόλις ενάμιση χρόνο μακριά Γραφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Ιs not the end this is just the beginning έγραφε η Telegraph το 2018 μετά την ήττα των Άγγλων στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, στη Ρωσία, απέναντι στους Κροάτες.
Και έτσι αποδείχτηκε ότι ήταν αφού και την επόμενη χρονιά στο Nations League η Αγγλία έφτασε στα ημιτελικά και τώρα στο (καθυστερημένο λόγω πανδημίας) EURO 2020 η συμμετοχή στον τελικό της διοργάνωσης ήταν βήμα μπροστά!
Σαφέστατα αυτή τη στιγμή, επικρατεί θλίψη οπως και η αίσθηση της χαμένης ευκαιρίας. Δε φτάνεις κάθε μέρα σε έναν τελικό και ειδικά για την εθνική Αγγλίας ήταν ο πρώτος μετά από 55 ολόκληρα χρόνια συνεπώς δεν είναι κάτι που όταν σου γλιστρήσει από τα χέρια σου θεωρείς ότι δεν έγινε τίποτα!
Από την άλλη οι αριθμοί λένε πως είχε την δεύτερη νεότερη ομάδα του τουρνουά. Πως ήδη αρκετοί από αυτούς τους παίκτες έχουν πάνω τους εμπειρία δύο μεγάλων διοργανώσεων και θα είναι οι περισσότεροι από αυτούς ετοιμοπόλεμοι σε ενάμιση χρόνο από τώρα στο πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο που θα διεξαχθεί χειμώνα, στο Κατάρ, το Νοέμβριο και το Δεκέμβριο του 2022.
Εκεί οφείλει η Αγγλία σε πραγματικές συνθήκες να πάει για πρώτη φορά ως υποψήφια να κατακτήσει το τροπαιο έπειτα από το 1970 όπου δικαιούτο τότε να λέει κάτι παρόμοιο εφόσον ήταν η κάτοχος του τίτλου!
Οι μαθηματικές ακολουθίες δεν υπάρχουν στο ποδόσφαιρο, όπως ισχύει πάντα αυτό που λένε τα αμοιβαία κεφάλαια πως οι προηγούμενες αποδόσεις δεν διασφαλίζουν τις επόμενες!
Γράφει λοιπόν πουθενά ότι η Αγγλία θα είναι ανάμεσα στους πρωταγωνιστές και στο Κατάρ; Όχι βέβαια αλλά η ομάδα έχει κάνει βήματα προόδου και είμαι σίγουρος πως πλέον μπορεί να νιώθει καλύτερα όταν αναμετράται με καλύτερες ή ισοϋψείς εθνικές ομάδες.
Ο Γκάρεθ Σαουθγκέιτ είχε ανεβάσει την πέτρα σιγά-σιγά σαν το Σίσυφο στο βουνό, ξεπερνώντας κατά τη διάρκεια του τουρνουά όλες τις δεισιδαιμονίες και τα νοητικά μπλοκαρίσματα που εμπόδιζαν επί σειρά ετών την Αγγλία να πάει μακριά σε μια μεγάλη διοργάνωση.
Νίκη στην πρεμιέρα, νίκη επί της Γερμανίας, άνετη επικράτηση στα προημιτελικά με έναν αντίπαλο αποφορτισμένο, οπως η Ουκρανία, αντίδραση όταν έμεινε πίσω στο σκορ στο ματς με την Δανία. Στον τελικό έπεσε στην παγίδα που θέλησε να στήσει ο ίδιος στους Ιταλούς.
Μόλις προηγήθηκε η ομάδα του και μετά από ένα εικοσάλεπτο κυριαρχίας θεώρησε πως μπορούσε να κρατήσει το σκορ φτάνει να μην γινόταν απειλητική η αντίπαλη ενδεκάδα!
Μόνο που αυτό το κακό copy paste παιχνίδι που θέλησε να εφαρμόσει ο Σάουθγκεϊτ, η Ιταλία ξέρει να το κάνει καλύτερα! Απλα η Αγγλία προσπάθησε με αυτόν τρόπο παιχνιδιού να πάει κόντρα στο δικό της DNA.
Το ακόμα χειρότερο είναι όταν ισοφαρίστηκε και εκεί καταλαβαίνεις πως είχε αλλάξει πλήρως η δυναμική του παιχνιδιού.
Δεν θέλησε να ρισκάρει, δεν τόλμησε να ζητήσει πιο μεγάλη επιθετική πρωτοβουλία. Άφησε τις αλλαγές για την παράταση και εκεί επίσης δεν τις έκανε χρησιμοποιώντας πολύ αργά τον Γκρίλις και σχεδόν καθόλου τους Ρασφορντ και Σάντσο που τους έβαλε για τα πέναλτι!
«Κρύους», χωρίς συμμετοχή στο παιχνίδι, πραγματικά ο Σάουθγκεϊτ τους έβγαλε στη… σεντρα και χάλασε όλη την καλή εικόνα που έφτιαξε ένα μήνα τώρα!
Η χειρότερη επιλογή, σε ολόκληρο το τμήμα ήταν το να βάλει τελευταίο εκτελεστή στα πέναλτι ένα 19χρονο παιδί!
Ο Σάκα επωμίστηκε την ευθύνη ενος ολοκλήρου λαού που κουβαλούσε άγχος...
Ειδικά ο Σάουθγκεϊτ έπρεπε να καταλαβαίνει που ακριβώς έστελνε αυτό το παιδί, με δεδομένο το τι βίωσε ο ίδιος το 1996.
Απορίας άξιο είναι γιατί πολύ πιο έμπειροι ποδοσφαιριστές δεν ανέλαβαν την ευθύνη, όπως ο Στέρλινγκ, ο Γουόκερ ο Σο, που έκανε τρομερό τουρνουά, ο Στόουνς, ο Γκρίλις, ακόμα και ο Πίκφορντ!
Επίσης κανείς δεν κατάλαβε γιατί αντικαταστάθηκε ο Χέντερσον λίγο πριν το πέναλτι, ένας Πρωταθλητής Ευρώπης, Κόσμου και Αγγλίας με την Λίβερπουλ τα τελευταία δυόμισι χρόνια!
Ας έμενε και να του έδινε την ευθύνη του τελευταίου πέναλτι ο Σάουθγκεϊτ, ξέροντας ότι θα μπορούσε να αντέξει την ευθύνη ακόμα κι αν το έχανε!
Με αυτά και με αυτά, η Αγγλία στις λεπτομέρειες έχασε ένα τουρνουά στο γήπεδό της, στο οποίο δίκαια έφτασε μέχρι τον τελικό αλλά και δικαια τελικά έχασε με βάση τις επιλογές και τα λάθη της.
Λένε πως κάθε ήττα είναι ένα μεγάλο μάθημα φτάνει να μπορείς να σκύψεις και να δεις τι έκανες λάθος και τι μπορεί να διορθώσεις την επόμενη φορά.
Εάν αυτό συνέβη θα το ξέρουμε για την εθνική Αγγλίας πολύ σύντομα με το Παγκόσμιο Κύπελλο να είναι μόλις 496 μέρες μακριά!
ΥΓ: Φυσικά υπήρξαν και ποδοσφαιριστές που βγήκαν κερδισμένοι από αυτή την διοργάνωση. Πρώτος απ’ όλους ο Στέρλινγκ, που ήταν με διαφορά ο καλύτερος μέχρι τον τελικό αλλά εκεί εξαφανίστηκε.
Έπειτα ο Πίκφορντ που σε κάθε παιχνίδι έκανε μία μεγάλη απόκρουση και στον τελικό ό,τι μπορούσε καλύτερο, με δεδομένο ότι απέκρουσε δύο πέναλτι και μάλιστα το ένα του Ζορζίνιο.
Τρίτος ο Ντέκλαν Ράις που ήταν υπέροχος στον τελικό. Δεν είναι τυχαίο πως μόλις βγήκε άρχισε να κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος η Ιταλία.
Και ο Λουκ Σο φυσικά σκόρερ στον τελικό και εξαιρετικός σε κάθε ματς. Έπειτα, ο Φιλιπς, ο Μαγκουάιρ, ο Στόουνς, ο Γουόκερ.
Βγαίνουν από αυτή τη διοργάνωση με πολύ ψηλά τις μετοχές τους. Η Αγγλία όμως περίμενε περισσότερα από τον Κέιν και πήρε λίγα σε σύγκριση με την κλάση του.
Το ίδιο ισχύει και για τον Μάουντ ειδικά με την χρονιά που είχε κάνει με την Τσέλσι. Ο Σάντσο δεν άρπαξε την ευκαιρία του, ο Γκρίλις έδωσε επίσης λιγότερα από αυτά που μπορεί.
