Κριστιάνο Ρονάλντο: H επιστροφή που (δεν) θα είναι εύκολη
Τα χρόνια πέρασαν και σήμερα στα πατημένα 36 του, ο CR7 όπως ο ίδιος έχει ονοματίσει το λογότυπό του, βρίσκεται πίσω στην ομάδα που δικαίως αποκαλεί «σπίτι» του αφού σε αυτήν ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά. Είναι όμως έτσι οι σημερινές συνθήκες;
Άνοιξη του 2018, ο Κριστιάνο Ρονάλντο συγκλονίζει το γήπεδο της Γιουβέντους με την επίτευξη ενός από τα ωραιότερα γκολ όλων των εποχών. Εκείνο το ανάποδο ψαλίδι στο Τορίνο, τότε που «πέταξε» 2-3 μέτρα από την Γη σαν αθλητής του επί κοντώ, δεν έχει όμοιο στα χρονικά. Ολόκληρο το γήπεδο έμεινε εμβρόνητο μπρστά στην ποδοσφαιρική ιδιοφυία που τότε αγωνιζόταν με την φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης.
Τα χρόνια πέρασαν και σήμερα στα πατημένα 36 του, ο CR7 όπως ο ίδιος έχει ονοματίσει το λογότυπό του, βρίσκεται πίσω στην ομάδα που δικαίως αποκαλεί «σπίτι» του αφού σε αυτήν ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά. Οι στόχοι του είναι προφανώς εύκολα αναγνωρίσιμοι, θέλει να κερδίσει τίτλους ξανά με την ομάδα που για όλη σχεδόν την δεκαετία του ΄90 και ένα μεγάλο μέρος του 2000 κυριάρχησε στο νησί και στην Ευρώπη.
Είναι όμως έτσι οι σημερινές συνθήκες;
Mην πάει το μυαλό σας σε καμιά σύγκριση Ρονάλντο-Μέσι. Ούτε καν. Ούτε τολμά κανείς να ισχυριστεί – πόσω μάλλον ο υπογράφων – ότι ο Ρονάλντο δεν ανήκει στο Hall of Fame των ποδοσφαιριστών. Θα ήταν τουλάχιστον ύβρις απέναντι σε έναν επαγγελματία-πρότυπο, που διατηρεί τον ευατό του σε φυσική κατάσταση που όμοια της δεν βρίσκει κανείς ούτε σε παίκτες κατά μια δεκαετία μικρότερους.
Όμως, μέσα στον παροξυσμό των οπαδών της Γιουνάιτεντ για το χουνέρι που επιφύλαξε η ομάδα τους στην Σίτι πιθανώς να υπήρξαν και κάποιες υπερβολές.
Όπως αυτή του παλιού του συμπαίκτη, Ρόι Κιν, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι ο Κριστιάνο θα αποτελέσει το ζωντανό παράδειγμα προς μίμηση, το role model, για τους νεαρούς συμπαίκτες του. Εκεί ξεκινάει η διαφωνία.
Ο Κριστιάνο δεν θα γίνει role model για τον Ράσφορντ, τον Μαρσιάλ και τον Σάντσο πολύ απλά γιατί ο χαρακτήρας, το ταμπεραμέντο και η ιδιοσύγκρασία του δεν αποτελούν υλικά για role model.
Είναι υπερβολικά - και καλά κάνει - συγκεντρωμένος στην δική του λάμψη, στο δικό του brandname, στο buzz που τα media παραδοσιακά ή τα social, κάνουν για εκείνον.
Role model ήταν και παραμένει ένας φόρ σαν τον Έντισον Καβάνι. Όμως οι νεαροί της Γιουνάιτεντ, που αγωνίζονται ήδη ένα χρόνο δίπλα στον βιρτουόζο Ουρουγουανό δεν φαίνεται να μπορούν να κάνουν το παραπάνω βήμα, αυτό που θα τους αναδείξει σε αστέρες παγκόσμιας κλάσης. Είναι καλοί, είναι πολύ καλοί, αλλά όχι άριστοι, δεν έχουν στόφα ηγέτη στο γήπεδο. Δεν θα είναι εκεί όταν η μπάλα «καίει».
Ο Ρονάλντο φυσικά θα τους παρακινήσει, θα τους τσιτώσει, αλλά δεν μπορεί να παίξει για εκείνους. Είναι πλέον 36 και η Πρέμιερ Λιγκ είναι πιο γρήγορη, πιο δυνατή και πιο ανταγωνιστική απ' όσο την άφησε.
Όταν έφυγε από την Αγγλία για την Ρεάλ, υπήρχε το «Big 4», Γιουνάιτεντ, Λίβερπουλ, Τσέλσι, Σίτι, ενώ σήμερα υπάρχει το λεγόμενο «Big 7», αφού η Λέστερ, η Γουέστ Χάμ και η Τότεναμ, καραδοκούν.
Μπορεί ο Ρονάλντο να εμπνεύσει τους νεαρούς συμπαίκτες του; Eίναι εξαιρετικά αμφίβολο, καθώς όποια έμπνευση τους δώσει, το όποιο ηγετικό παράδειγμα, θα έχει αναπόφευκτα άλλα χαρακτηριστικά από την εποχή που εκείνος αγωνιζόταν στην Γιουνάιτεντ.
Εκείνος ήταν τότε με προπονητή-δάσκαλο-πατέρα τον Σερ Άλεξ. Είχε συμπαίκτες τον Κιν, τον Γκίγκς, τον Σκούλς, παίκτες που ήταν τα πάντα στο γήπεδο για την ομάδα. Ο Ρονάλντο είχε την τύχη να βρεθεί στην Γιουνάιτεντ την καλύτερη εποχή της ιστορίας της.
Σήμερα οι συνθήκες είναι διαφορετικές. Ο Κριστιάνο κουβαλάει μαζί του, το μεγαλύτερο συμβόλαιο μέσα στα αποδυτήρια, φέρνει την αύρα της Γιουβέντους και της Ρεάλ για τις επιδείξει σε έναν νέο ακόμη προπονητή από την Νορβηγία και έναν Σερ Άλεξ πολύ ψηλά στην κερκίδα.
Για τον Κριστιάνο και τους συμπαίκτες του ένα είναι σίγουρο. Θα χρειαστεί πολύ σκληρή δουλειά μέσα και έξω από το γήπεδο για να δικαιωθούν οι υψηλές προσδοκίες των οπαδών της Γιουνάιτεντ.
Άκης Βαλαβάνης @lockdownfootball
