FIFA – UEFA και στην μέση το Παγκόσμιο Κύπελλο: Ένας πόλεμος μόνο με χαμένους και κανέναν πραγματικό νικητή!
Μεγάλη είναι η συζήτηση που έχει προκύψει τα τελευταία εικοσιτετράωρα αναφορικά με την πρόθεση του Τζιάνι Ινφαντίνο να μετατρέψει το Παγκόσμιο Κύπελλο σε μία διοργάνωση που θα λαμβάνει χώρα ανά δύο χρόνια. Οι αντιδράσεις είναι πολλές, άνθρωποι όπως ο Αρσέν Βενγκέρ έχουν τοποθετηθεί, αλλά η αίσθηση είναι ότι αν ευτελίζεις το σημαντικότερο προϊόν σου για να αυξήσεις το κέρδος, πιθανότατα κάτι πηγαίνει λάθος. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Δεν χωράει αμφισβήτηση να θεωρήσει κανείς δεδομένο πως το Παγκόσμιο Κύπελλο αποτελεί τον πιο σημαντικό, πλην όμως και ιστορικό θεσμό, που έχει στο «ρεπερτόριό» της η FIFA. Το Μουντιάλ είναι η κορυφαία διοργάνωση Εθνικών ομάδων, ξεκίνησε το 1930 και έκτοτε έχει καθιερωθεί να λαμβάνει χώρα ανά μία τετραετία.
Δεν αποκλείεται όμως η διοργάνωση που θα παρακολουθήσουμε την επόμενη σεζόν, και θα εδρεύει στο Κατάρ, να σηματοδοτεί και την προ τελευταία φορά που το Μουντιάλ θα διεξάγεται ανά περίπου 1200 ημέρε. Η σκέψη άλλωστε για την καθιέρωσή του ανά μία διετία έχει ήδη πέσει στο τραπέζι από τον Τζάνι Ινφαντίνο, από το 2028 και έπειτα, και δεν είναι λίγοι αυτοί που δεν θεωρούν πως κάτι τέτοιο δεν θα είχε αρνητικό αντίκτυπο.
Μία χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί ο Αρσέν Βενγκέρ, Ο πρώην προπονητής της Άρσεναλ, ο οποίος προσφάτως δήλωσε πως αν η ιδέα αυτή υλοποιούνταν, τόσο περισσότερος κόσμος θα έστρεφε την προσοχή του στην παρακολούθηση του θεάματος. Οι νέες γενιές θα δραστηριοποιούνταν περισσότερο, και ο θεσμός θα εξελισσόταν πολύ πιο γρήγορα από το να λαμβάνει χώρα μία φορά σε κάθε τετραετία.
Το ερώτημα όμως είναι αν το Παγκόσμιο Κύπελλο χρειάζεται να εξελιχθεί… Και αν ναι, ποιος είναι ο λόγος; Από την άλλη πλευρά, μην ξεχνάμε πως οι ποδοσφαιριστές δεν είναι μηχανές. Δεν θα είναι εύκολο για όλους να δίνουν σε μία σεζόν τα 80 ματς που έπαιξε πέρυσι ο Πέδρι. Ο Ισπανός άλλωστε επαινέθηκε γιατί έκανε κάτι… μη συνηθισμένο. Αν το Μουντιάλ καθιερωθεί ανά 700 ημέρες, το περσινό επίτευγμα του Πέδρι, θα κληθεί να θεωρηθεί δεδομένο για όλους.
Επίσης, μεγάλη είναι η συζήτηση που ήδη έχει ξεκινήσει και ανάμεσα στις ομοσπονδίες, με τις αντιδράσεις τους επίσης να ποικίλουν. Σε αυτό το κομμάτι, η μεγαλύτερη σημασία σαφώς θα δοθεί στις χώρες που προσελκύουν και το μεγαλύτερο μέρος των φίλων του ποδοσφαίρου.
Μιλάμε για την Λατινική Αμερική, αλλά και για τις ευρωπαϊκές, Αγγλία, Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία και Ισπανία, όπου αν εναντιωθούν στην σκέψη που υπάρχει, σαφώς και ο Ινφαντίνο θα σκεφτεί πολύ περισσότερο την ρεαλιστική υλοποίηση της ιδέας του.
Το ίδιο ισχύει και για τις έξι Σκανδινανικές χώρες που έχουν ήδη ξεκαθαρίσουν την πλήρη αντίθεσή τους! Την Δανία, την Φινλανδία, τη Νορβηγία, την Σουηδία, την Ισλανδία και τα Νησιά Φερόε. Έξι χώρες που αποχωρούν αυτομάτως αν η πρόταση που αφορά την επόμενη εξαετία, εν τέλει λάβει πραγματική υπόσταση!
Σε αντίθετη περίπτωση, αν ορθώσουν το ανάστημά τους η Πολωνία, η Μολδαβία ή η Ελβετία, ναι μεν η συζήτηση θα διαφοροποιηθεί, αλλά δεν θα αλλάξει… Το ειδικό βάρος των ομάδων, ναι, παίζει τον ρόλο του, και βεβαίως θα διαδραματίσει κομβικό ρόλο στις εξελίξεις.
Έπονται οι χορηγοί. Μιλάμε για μία διοργάνωση που προσελκύει το βλέμμα μεγάλου αριθμού χορηγών, με τα οικονομικά δεδομένα να αλλάζουν αν το Μουντιάλ εν τέλει αλλάξει τον χρόνο διεξαγωγής του.
Αντιλαμβάνεστε λοιπόν πως είναι πολλά… Πως η FIFA σκέφτεται να αλλάξει ένα κομμάτι του ποδοσφαίρου, θεωρώντας πως το προϊόν θα γίνει διαθέσιμο για πολύ περισσότερο κόσμο, με την UEFA να εναντιώνεται και τα τελευταία δημοσιεύματα να κάνουν λόγο για 12 από τις 55 Ομοσπονδίες που σκοπεύουν να αποχωρήσουν!
Ένας πόλεμος δίχως νικητή διεξάγεται στην Ευρώπη, με φόντο το Παγκόσμιο Κύπελλο που αφορά ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό πλανήτη. Ένας «πόλεμος» που έχει περισσότερες συνέπειες προς το παρόν, και αν η πλευρά της FIFA επικρατήσει, οι χαμένοι δεν θα είναι μόνο οι 12 που θα αποχωρήσουν…
