Μπέρτ Τράουτμαν: Aπό εγκληματίας πολέμου, σε θρύλο της Μάντσεστερ Σίτι
Υπάρχουν περιπτώσεις που ο κινηματογράφος ξεθάβει περιπτώσεις ιστορικών γεγονότων άγνωστες στις σύγχρονες γενιές, όπως αυτή του Μπέρτ Τράουτμαν. Η προ τριετίας ταινία The Keeper αποτελεί ένα αριστούργημα το οποίο εξιστορεί μία από τις πιο απίθανες ιστορίες του βρετανικού ποδοσφαίρου. Την περίπτωση του Γερμανού πρώην ναζί τερματοφύλακα, ο οποίος από εγκληματίας πολέμου κατέληξε να γίνεται θρύλος της Μάντσεστερ Σίτι.
The Early Days
Mε το πέρας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου τα στρατεύματα της Γερμανίας του Χίτλερ συναντούν το τέλος της κυριαρχίας τους. Μέρος αυτών κρατήθηκαν δέσμια από την Μεγάλη Βρετανία, η οποία κατηγοριοποιούσε τους στρατιώτες με βάση το πολιτικό τους υπόβαθρο και τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει. Το 1945, στα 22 του έτη ο Τράουτμαν αποτελούσε έναν εξ αυτών, με τους Άγγλους να τον τοποθετούν στην Γ' κατηγορία. Με άλλα λόγια στους υποστηρικτές των Ναζί, με ότι αυτό συνεπάγει για την αντιμετώπιση προς το πρόσωπο του. Ωστόσο η καλή του διαγωγή τον οδήγησε γρήγορα στην Β' κατηγορία και στην μεταφορά του σε στρατόπεδο του Λάνκασιρ. Με άλλα λόγια του δόθηκε η ευκαιρία να εργαστεί σε φάρμες της περιοχής, με αντάλλαγμα πιο ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης.
Σύντομα κατάφερε να δείξει το ταλέντο του, το οποίο έμελλε να αλλάξει τον ρου ολόκληρης της ζωής του. Παίζοντας ποδόσφαιρο με συγκρατούμενους και φύλακες εντυπωσίασε άπαντες κάτω από τα αυτοσχέδια δοκάρια. Η φήμη του άρχισε να γιγαντώνεται τοπικά με αποτέλεσμα να αναγκάσει τον γενικό γραμματέα της ερασιτεχνικής ομάδας Σεντ Χέλεν να του προσφέρει πρόταση συνεργασίας. Ο Τράουτμαν αγωνίσθηκε για δύο έτη στις τοπικές διοργανώσεις του Λάνκασιρ, ώσπου του παρουσιάστηκε μία αναπάντεχη πρόταση. Να υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο συνεργασίας με την Μάντσεστερ Σίτι για να αγωνιστεί στην πρώτη της τάξεως επαγγελματική κατηγορία της χώρας.
Από persona non grata σε ήρωα της Σίτι
Παρ' όλα αυτά το ξεκίνημα δεν ήταν καθόλου ονειρικό για τον 26χρονο τότε Γερμανό. Η χρονολογία δείχνει 1949 και ο αθλητής ανακοινώνεται με την βούλα ως αθλητής των "Πολιτών". Με πλήθος κοινού έξω από τα γραφεία της ομάδας να διαμαρτύρεται για την έλευση του πρώην ναζί στρατιώτη. Οι μεγαλύτερες αντιδράσεις ήρθαν από την εβραϊκή κοινότητα, η οποία θεώρησε την κίνηση της διοίκησης ως ύστατη ασέβεια προς το πρόσωπο των μελών της. Η ένταση κορυφώθηκε όταν ντόπιοι δημοσιογράφοι αποκάλυψαν την εθελοντική συμμετοχή του στον πόλεμο, όντας παράλληλα μέλος της νεολαίας του Χίτλερ. Ο ίδιος υποχρεώθηκε να παραδεχθεί την συμμετοχή του σε απεχθή εγκλήματα για τα οποία ανταμείφθηκε με την απονομή του σιδηρού σταυρού.
Ωστόσο οι ιθύνοντες της ομάδας αποφάσισαν να τον στηρίξουν με τον ίδιο να πραγματοποιεί τις πρώτες του εμφανίσεις κάτω από την εστία της Σίτι. Με τους συμπαίκτες του κατάφερε να φτάσει σε δύο διαδοχικούς τελικούς FA Cup, με την τελευταία χρονολογικά συμμετοχή να συνοδεύεται με κατάκτηση. Αντιμετωπίζοντας την Μπέρμπιγχαμ το 1956 και επικρατώντας με τελικό σκορ 3-1, ο Τράουτμαν χάρισε μία συγκλονιστική ιστορία. Στο 75ο λεπτό της αναμέτρησης σε μία έξοδο συγκρούστηκε με τον αντίπαλο αθλητή Μέρφι με αποτέλεσμα να τραυματίσει τον λαιμό του. Συνέχισε αγωνίζεται μέχρι την λήξη της αναμέτρησης παρά τους αφόρητους πόνους, γνωρίζοντας ότι εκείνη την εποχή δεν υπήρχε περιθώριο αλλαγών. Εν τέλη δικαιώθηκε με την κατάκτηση του τίτλου, ωστόσο οι εξετάσεις έδειξαν τον λαιμό του σπασμένο στα δύο!
Η αυτοθυσία που έδειξε για να δικαιώσει τα άτομα που τον υποστήριξαν κατάφερε να ανατρέψει την περιρρέουσα κατάσταση γύρω από το πρόσωπο του. Κρατώντας τους τόνους χαμηλά κατά την διάρκεια της θητείας του και έχοντας αφήσει πίσω το σκοτεινό του παρελθόν, κατάφερε να γίνει ήρωας της ομάδας. Με τις εξαιρετικές του εμφανίσεις χάρισε δύο τίτλους στην Σίτι, κερδίζοντας παράλληλα το βραβείο του κορυφαίου παίκτη της σεζόν. Το 1955, όταν και έγινε ο πρώτος ξένος αθλητής που κατακτά αυτή την διάκριση. Ώσπου κατόρθωσε να φτάσει στην απόλυτη καταξίωση, με τον ίδιο τον ραβίνο του Μάντσεστερ να παροτρύνει την εβραϊκή κοινότητα να του δώσει μία δεύτερη ευκαιρία. Για τον Τράουτμαν αυτό ήταν το ποδόσφαιρο. Μία δεύτερη ευκαιρία στην ζωή.
Αντώνης Νιανιάς
