Και πάλι οι συνήθεις ύποπτοι έχουν το πάνω χέρι αλλά η Κέιμπριτζ κράτησε ολοζώντανο τον μύθο στο FA Cup!
Ακριβώς πριν από ένα χρόνο σε αυτήν την γωνία έγραφα πως το πιο πιθανό είναι πάλι ένας συνήθης ύποπτος να κατακτήσει το FA cup αλλά σημείωνα πως ήταν ευκαιρία να βρεθεί κάποιος κάτω από τα ραντάρ του λεγόμενου Big 6 που θα κατάφερνε αφού δεν θα υπήρχε και κόσμος στις εξέδρες μα κάνει την έκπληξη! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Είχα πάρει μια τριάδα ομάδων, την Γουλβς την Σαουθάμπτον και την Γουέστ Χαμ που θα μπορούσαν να πάνε μακριά αλλά μια ξεχώριζα πιο πολύ και επί λέξει έγραφα: «πιθανώς από όλους η Λέστερ του Μπρένταν Ρότζερς μπορεί που και ωραία μπάλα παίζει και έχει την ικανότητα να νικήσει οποιονδήποτε αλλά η ενασχόληση και με το Europa League ίσως την αναγκάσει να επιλέξει!!»
Συνέβη και χαίρομαι επειδή και ιστορικά η Λέστερ που είχε παίξει Τέσσερις φορές σε τελικό στο παρελθόν και είχε χάσει ήταν μία μεγάλη ευκαιρία να πάρει στα χέρια της και αυτό το τρόπαιο μετά το πρωτάθλημα του 2016.
Η χαρά στα πρόσωπα των παικτών της Τσέστερφιλντ όταν σκόραρε ο Ασαντέ στο Στάμφορντ Μπριτζ παρά το ότι το σκορ ήταν ήδη εις βάρος τους 5-0 αποτυπώνει πλήρως το σημαίνει για οποίους έχουν μεγαλώσει στο νησί η διοργάνωση του FA cup. Τα 150 χρόνια που συμπληρώνει οι παλιότεροι ποδοσφαιρική διοργάνωση στον πλανήτη την φετινή σεζόν, έχουν δημιουργήσει έναν μύθο γύρω από αυτό το κύπελλο και η αλήθεια είναι ότι πλέον δεν είναι προτεραιότητά εδώ και τουλάχιστον μια εικοσαετία για τους προπονητές και για τις διοικήσεις ειδικά από τότε που άνοιξε το Champions League τις πύλες του πρώτα στους δεύτερους και μετά στους τρίτους και τους τέταρτους στις μεγάλες χώρες ωστόσο για τους οπαδούς παραμένει κάτι πάρα πολύ σημαντικό.
Και στο τέλος της χρονιάς κάτι σώζει για τον νικητή και για τους ποδοσφαιριστές του, αλλά από την άλλη πλέον δεν αποτελεί ούτε καν κριτήριο ακόμη και για να σώσει κάνεις την καριέρα του αν υπολογίσουμε στην εξίσωση την απόλυση του Κόντε από την Τσέλσι το 2018, του Φαν Χάαλ από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 2016 ή το ότι ο νικητής τριών FA Cup σε τέσσερις σεζόν, Αρσέν Βενγκέρ, δεν πήρε τα credits που άξιζε τα τελευταία χρόνια της καριέρας του στο Βόρειο Λονδίνο!
Η σεζόν του Covid πάντως ουσιαστικά χάρισε χρόνο στον Αρτέτα με την κατάκτηση του Κυπέλλου από την Άρσεναλ τον Αύγουστο του 2020 και στον Ρότζερς στη Λέστερ τον περασμένο Μάιο όταν κακά τα ψέμματα η κατάρρευση για δεύτερη φορά στις τελευταίες αγωνιστικές που δεν οδήγησε την ομάδα στο Champions league οπότε ένας τίτλος όπως το FA cup παραμένει σημαντικός.
Η αλήθεια είναι πως κάποτε το λέγαμε το Κύπελλο των εκπλήξεων. Ακόμα γίνονται αλλά στους πρώτους γύρους. Κλασική περίπτωση αυτό πέτυχε η Κέιμπριτζ αποκλείοντας την Νιούκαστλ μέσα στο St James park. Αυτή ήταν μία έκπληξη βγαλμένη πραγματικά από τις δεκαετίες του 70 και του 80! Αλλά μην βαυκαλιζόμαστε, όποιος προλάβει τον Γενάρη, άντε και στον επόμενο γύρο να γίνουν εκπλήξεις. Τελευταία ευκαιρία και στον πέμπτο γύρο. Συνήθως έπειτα επιστρέφει η δυναμική των μεγάλων.
Το FA Cup με ελάχιστες εξαιρέσεις πηγαίνει στα χέρια των μεγάλων, αυτών που για κάποιο λόγο δεν ασχολούνται με κάτι άλλο την ίδια περίοδο! Με εξαίρεση το Κύπελλο που πήρε η Γουίγκαν το 2013, οι νικητές ήταν απόλυτα προβλέψιμοι από το 2008 και μετά, δηλαδή έπειτα από την τεράστια έκπληξη από την Πόρτσμουθ, σε μια χρονιά που η τετράδα του Κυπέλλου στο τέλος περιείχε μόνο μία ομάδα της Premier και τρεις από τις μικρότερες κατηγορίες, ενώ στον τελικό έφτασε η Κάρντιφ! Η Λέστερ, είναι εν μέρει έκπληξη, αφού πρωταγωνιστεί όλα τα τελευταία χρόνια και σε μία βραδιά μπορεί να κερδίσεις τον οποιοδήποτε ωστόσο για όποιον αγαπάει αυτήν την διοργάνωση και αυτό ήταν μία πνοή φρέσκου αέρα τον περασμένο Μάιο!
Γενικά στον 21ο αιώνα ακούμπησαν στην έκπληξη ομάδες όπως η Χαλ το 2014 με την Άρσεναλ ή η Κρίσταλ Πάλας με την Γιουνάιτεντ το 2016 αλλά δεν τα κατάφεραν. Η Γουότφορντ έφτασε τελικό το 2019 αλλά διαλύθηκε από τη Μάντσεστερ Σίτι!
Μια αναμενόμενη πιθανώς θα κερδίσει και την φετινή χρονιά, εκτός εάν πάλι περάσει κάτω από τα ραντάρ κάποια Γουλβς ή Γουέστ Χαμ ή η Μπράιτον οι οποίες έχοντας σίγουρη παραμονή στο τσεπάκι κάποια στιγμή μπορεί να κάνουν... γλυκά ματάκια προς την διοργάνωση βλέποντας ένα κενό εξουσίας.
Και θυμάμαι πλέον και γελάω να πω την αλήθεια, με μια αγγλική εκπομπή το 1981 με την αφορμή του 100ού τελικού του Κυπέλλου Αγγλίας στη συμπλήρωση 110 ετών από το πρώτο ματς του θεσμού, που έκανε ένα γκάλοπ ανάμεσα στους 92 αρχηγούς των ομάδων των τεσσάρων κατηγοριών ρωτώντας ποιο θα ήταν το τρόπαιο που θα ήθελαν να σηκώσουν πιο πολύ από οποιοδήποτε άλλο σε συλλογικό επίπεδο στην ζωή τους και την καριέρα τους.
Η απάντηση ήταν συντριπτικά υπέρ του FA Cup με ένα ποσοστό πάνω από 76 τοις εκατό με το Κύπελλο Πρωταθλητριών να είναι δεύτερο και το πρωτάθλημα Αγγλίας τρίτο!
Είμαι βέβαιος πως αν γινόταν κάτι αντίστοιχο τώρα η Premier League και το Champions League θα έπαιρναν την μερίδα του λέοντος αφήνοντας ελάχιστο χώρο στο FA Cup! Είναι σημεία των καιρών και πολύ φυσιολογικά αλλάζουν εφόσον με τα χρόνια και οι πιο νέοι παίκτες εκείνο που όλο και περισσότερο ελπίζουν και ονειρεύονται είναι να αγωνιστούν στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση, ενώ και το πρωτάθλημα έγινε τόσο μεγάλο από πλευράς δημοτικότητας και ενδιαφέροντος που πολύ φυσιολογικά έχει παραμερίσει όλα τα υπόλοιπα.
Άλλωστε σήμερα αν έψαχνε κάποιος τους 92 αρχηγούς θα έβρισκε πάμπολλους ξένους ανάμεσά τους, συνεπώς το σχολικό όνειρο του να αγωνιστεί κάποιος στο «Γουέμπλεϊ» σε ένα τελικό Κυπέλλου Αγγλίας όπως δήλωναν το 1981 οι Βρετανοί αρχηγοί ακούγεται ουτοπικό!
O tempora o mores που ελεγαν οι Λατίνοι! Ο κόσμος αλλάζει!
