Θίο Γουόλκοτ: Ο ταχύτατος εξτρέμ της Άρσεναλ, που άργησε να εξελιχθεί και έχασε το «τρένο»! (vids)
20 Ιανουαρίου 2006: Η ημέρα που ο Θίο Γουόλκοτ αποδέχεται την πρόταση της Άρσεναλ, την επιλέγει έναντι των Τότεναμ και Τσέλσι, αφήνει την Σαουθάμπτον και φωτογραφίζεται με τον Αρσέν Βενγκέρ. Έμοιαζε με ταλέντο και ήταν πράγματι τέτοιο. Ξεχώριζε για την ταχύτητά του αλλά… άργησε να εξελιχθεί!
Γυρνάμε 15 χρόνια πίσω, με την Άρσεναλ να βρίσκεται σε μία από τις καλύτερες περιόδους της στον 21ο αιώνα, μετά από το αήττητο πρωτάθλημα, τους τίτλους στις αρχές του 2000 και την κυριαρχία της στα πρώτα χρόνια της νέας χιλιετίας.
Μιλάμε για το 2006. Την χρονιά που έφτασε μέχρι και τον τελικό του Champions League, δίχως να δεχθεί γκολ. Τότε που μετέβη στο Μονακό για να συναντήσει την Μπαρτσελόνα, χάνοντας για πρώτη φορά στην διοργάνωση σε νοκ-άουτ παιχνίδι. Τότε που ο Τιερί Ανρί αποφάσισε να αποχωρήσει και να πάει στην ομάδα που τον κέρδισε σε εκείνο το ιστορικό βράδυ στη χώρα του.
Αυτό ήταν το 2006 για την Άρσεναλ. Και όχι μόνο. Αρχίζει να αποκτά νεαρούς ποδοσφαιριστές, με τον Σεσκ Φάμπρεγκας να είναι ένα παράδειγμα για να κατανοήσουμε όλοι τη νοοτροπία που χαρακτήριζε τον Αρσέν Βενγκέρ. Στο Βόρειο Λονδίνο καταφθάνει ένας κοντός, νεαρός ποδοσφαιριστής, από το Σαουθάμπτον.
Το όνομά του; Θίο Γουόλκοτ, ο οποίος στα 16 του χρόνια καλείται να αποφασίσει σε ποια ομάδα του Λονδίνου θέλει να αγωνιστεί. Οι επιλογές ήταν είτε στην Άρσεναλ είτε στην Τότεναμ είτε στη Τσέλσι. Όλες ενδιαφέρθηκαν, καθώς το ταλέντο του ήταν ευδιάκριτο, αλλά μόνο μία θα αποσπούσε την υπογραφή του.
On this day, 1️⃣6️⃣ years ago, Theo Walcott signed for Arsenal for £12m at the age of 16. ⭐️ pic.twitter.com/oW6PvFf8h3
— Football Tweet ⚽ (@Football__Tweet) January 20, 2022
Αυτοί ήταν οι «κανονιέρηδες», οι οποίοι τον έκαναν δικό τους και αμέσως, τον είδαν να κάνει ντεμπούτο απέναντι στην Άστον Βίλα. Ξεχωρίζει από νωρίς για το εκρηκτικό πρώτο βήμα και την ταχύτητά του.
Ο Βενγκέρ τον θέλει, ο κόσμος, που λατρεύει το φαντεζί παιχνίδι, τον θεωρεί απαραίτητο και δειλά-δειλά ο Γουόλκοτ καθιερώνεται. Παρέμεινε 12 χρόνια αλλά ποτέ δεν έγινε αντιληπτή η εξέλιξη που όλοι θεωρούσαν πως θα έχει.
Οι τραυματισμοί ήταν πολλοί και παρά το γεγονός πως συνδέθηκε άρρηκτα με τον κόσμο της Άρσεναλ, κάποια στιγμή ήταν μαθηματικά βέβαιο πως θα αποχωρούσε. Εν τέλει, αυτό έγινε το 2008, έχοντας καταγράψει 399 συμμετοχές με την φανέλα των «κανονιέρηδων», με τα διαγώνια τελειώματά του να είναι ό,τι πιο κοντινό είχε να επιδείξει σε… δουλειά.
Έμεινε στάσιμος, αρκέστηκε στα φυσικά χαρακτηριστικά του και πιθανώς δεν προσπάθησε όσο έπρεπε. Όσον αφορά τις κορυφαίες στιγμές του; Δεδομένα δύο μας έρχονται στο μυαλό. Τα γκολ του απέναντι στην Τσέλσι είναι το πρώτο.
Το εντυπωσιακό 3-5 της Άρσεναλ, με τον Άγγλο ως πρωταγωνιστή και το φοβερό του ματς απέναντι στη Νιούκαστλ, στο 7-2 επί των «καρακαξών» στο «Έμιρεϊτς». Ποιο είναι όμως το δεύτερο;
Η κόντρα ανάμεσα στην Άρσεναλ και την Τότεναμ είναι γνωστή… Σε ένα παιχνίδι του FA Cup το 2014, στην έδρα της ομάδας του, ο Γουόλκοτ αποχωρεί με φορείο. Αργεί να σηκωθεί από το χορτάρι, προκαλεί εκνευρισμό στους φιλοξενούμενους και γυρνά προς την κερκίδα τους γελώντας. Τι κάνει; Σχηματίζει το τελικό 2-0 με τα χέρια του! Αποθέωση από το «Έμιρεϊτς», πρόκριση και… θεοποίηση του Γουόλκοτ. Είναι από τις στιγμές που το εξωαγωνιστικό υπερισχύει της συνολικής προσπάθειας. Και ο Άγγλος το καταφέρνει, όντας πάνω σε ένα… φορείο και αποχωρώντας από το γήπεδο στο 90’.
Προτού αποχωρήσει, σήκωσε με την Άρσεναλ τρία Κύπελλα FA Cup, σε διάστημα τεσσάρων ετών και δύο Community Shield. Ναι, είναι ένας από τους ποδοσφαιριστές που δεν συνδύασαν την καλύτερή τους ηλικία με πολλούς τίτλους.
Αλλά αποχώρησαν με το κεφάλι ψηλά και ως ένας από τους πιο αγαπητούς ποδοσφαιριστές της Άρσεναλ που αγωνίστηκαν με την φανέλα για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Η πορεία του ήταν καθοδική. Έβερτον, Γουέστ Χαμ, Σαουθάμπτον και… γύρω-γύρω.
Τι μας μένει όμως και τι θα θυμόμαστε από την καριέρα του Θίο Γουόλκοτ; Την ταχύτητά του, την αφοσίωσή του στην Άρσεναλ και την υποσυνείδητη άρνησή του στο εγχείρημα της εξέλιξης. Ένα «γιατί» μένει και κάποιοι αλησμόνητοι πανηγυρισμοί που πάντα θα θυμάται όταν επιστρέφει ως αντίπαλος πλέον στο «Έμιρεϊτς»!
Δημήτρης Μανάκος
