Premier League: Κλοπ και Γκουαρδιόλα δείχνουν τον δρόμο στη Νιούκαστλ που θεωρεί πως χωρίς… προπονητή αλλά με λεφτά, θα «μεγαλώσει»!
Μία εντελώς διαφορετική νοοτροπία που κάνει ευδιάκριτες τις διαφορές ανάμεσα στο Big 6 και τις υπόλοιπες ομάδες της Αγγλίας, κάνει την εμφάνισή της τα τελευταία χρόνια στην Premier League, με τους «μεγάλους» να στηρίζουν τους προπονητές τους, θέλοντας να «χτίσουν» πάνω σε αυτούς και τους «μικρούς», πλην των Μπράιτον και Λέστερ να μην ακολουθούν το παράδειγμα αυτών αλλά να λειτουργούν παρορμητικά.
Μπορεί τα οικονομικά δεδομένα και ο τρόπος που κινούνται οι μεγάλοι στις μεταγραφές να αποτελεί και την μεγαλύτερη διαφορά ανάμεσα στο Big 6 και τις μικρομεσαίες ομάδες της Premier League.
Για παράδειγμα, η Μάντσεστερ Σίτι έκανε ρεκόρ μεταγραφών, δίνοντας 100 εκατομμύρια στην Άστον Βίλα για τον Τζακ Γκρίλις και λίγες ημέρες αργότερα, η Τσέλσι πραγματοποίησε την πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου, αγοράζοντας τον Ρομέλου Λουκάκου.
Την ίδια περίοδο, η Άρσεναλ δαπάνησε τα περισσότερα χρήματα το καλοκαίρι που μας πέρασε, στηριζόμενη σε ποδοσφαιριστές που δεν ξεπερνούν το 23ο έτος της ηλικίας τους, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πλήρωσε 80 εκατομμύρια για τον Σάντσο και πήρε πίσω τον Ρονάλντο. Η Λίβερπουλ διατήρησε άπαντες με ανανεώσεις συμβολαίων και πρόσθεσε στην «φαρέτρα» της τον Κονατέ, ενώ η Τότεναμ έχασε χρόνο με την υπόθεση του Κέιν και απλώς ανανέωσε το συμβόλαιο του Σον.
Προφανώς, τέτοιου είδους κινήσεις δεν μπορούν να υποστηριχθούν από μικρότερους σε βεληνεκές συλλόγους, όπως από την Μπράιτον που έκανε ρεκόρ με τον Κουκουρέγια ή την Άστον Βίλα που αγόρασε τον Μπουεντία και σηματοδότησε την πιο ακριβή πώληση της Νόριτς. Ούτε από τη Νιούκαστλ, που στην εποχή των Σαουδαράβων πρόσθεσε στο ρόστερ της τους Τρίπιερ και Γουντ και δεν συμφώνησε με την Σεβίλλη για τον Ντιέγκο Κάρλος.
Όλα αυτά είναι γνωστά αλλά η διαφορά στην διάθεση χρημάτων και στην δυνατότητα προσέγγισης παικτών δεν είναι η μόνη, αναφορικά με τον τρόπος λειτουργίας του Big 6, σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες της κατηγορίας, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Ποια είναι λοιπόν η άλλη;
Η στήριξη στον εκάστοτε προπονητή που αναλαμβάνει έναν σύλλογο, ανεξαρτήτως από την κατάσταση που επικρατεί όταν καλείται να υπογράψει το συμβόλαιο συνεργασίας του μαζί του. Τι εννοούμε με αυτό;
Πως ο Πεπ Γκουαρδιόλα είναι ο λόγος που η Μάντσεστερ Σίτι κυριαρχεί την τελευταία τετραετία αναφορικά με τους τίτλους! Πως ο Γιούργκεν Κλοπ είναι ο άνθρωπος που έκανε την Λίβερπουλ να επιστρέψει στην κορυφή της Ευρώπης και της Αγγλίας, στηριζόμενος βεβαίως και από την διοίκηση στο κομμάτι των μεταγραφών.
Πως ο Μικέλ Αρτέτα βίωσε πολύ δύσκολα στην Άρσεναλ, αλλά ο Κρένκε και η διοίκηση της ομάδας, εξακολούθησαν να τον στηρίζουν ακόμη και μετά τα πρώτα τρία «στραβά» αποτελέσματα.
Πως ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς, πηγαίνοντας κόντρα ακόμη και στην δική του φιλοσοφία, δεν έλαβε κάποια εν θερμώ απόφαση όταν η Τσέλσι δεχόταν σε συνεχόμενα ματς γκολ και έμεινε στο -14 από την κορυφή της βαθμολογίας. Τον πρωταρχικό δηλαδή στόχο της.
Προφανώς, η Τότεναμ βαδίζει σε αντίστοιχα μονοπάτια πλέον με τον Αντόνιο Κόντε, ενώ η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αποτελεί μία διαφορετική κατηγορία, μιας και με τον Ραλφ Ράνγκνικ βρίσκεται σε πειραματικό στάδιο και θα πρέπει να αναμένουμε τις αποφάσεις του καλοκαιριού για να την κρίνουμε.
Ποια από τις υπόλοιπες ομάδες διαθέτει μία αντίστοιχη νοοτροπία και προσφέρει απόλυτη στήριξη στον προπονητή της; Δεδομένα το κάνουν η Μπράιτον και η Λέστερ. Ο Γκρέιαμ Πότερ είναι το απόλυτο αφεντικό στο Άμεξ και οι «γλάροι» δεν τον απομάκρυναν ακόμη και όταν παρέμεινε δίχως νίκη για 100 ημέρες (από τα τέλη Σεπτεμβρίου).
Οι «αλεπούδες», που κέρδισαν το πρώτο FA Cup της ιστορίας τους με τον Ρότζερς, τον διατήρησαν στον πάγκο τους, παρά τα τεράστια αμυντικά προβλήματα που εξακολουθούν να μένουν αδιόρθωτα, μπροστά από τον Σμάιχελ.
Από εκεί και πέρα όμως, προσθέτοντας και την Γουέστ Χαμ του Μόγιες σε έναν παρόμοιο τρόπο σκέψης, ποια προοδεύει; Η απάντηση είναι… καμία! Η Άστον Βίλα και ο Στίβεν Τζέραρντ ξεκίνησαν αισίως την συνεργασία τους, η Έβερτον άλλαξε και πάλι προπονητή και την δεδομένη χρονική στιγμή δεν έχει βρει διάδοχο του Μπενίτεθ. Η Γουλβς είναι εξαιρετική με τον Λάζε αλλά δεν την έχουμε δει στα… δύσκολα και η Σαουθάμπτον έχει πάντα στην λογική της το «μένει ή φεύγει» ο Χάζενχουτλ.
Προχωρώντας προς τα κάτω, ο Πατρίκ Βιεϊρά με την Κρίσταλ Πάλας πηγαίνει ικανοποιητικά αλλά το μέλλον του δεν φαίνεται να είναι στο Σέλχαρστ Παρκ. Η Μπέρνλι, η Γουότφορντ, η Νόριτς και η Νιούκαστλ «μάχονται» για την κατηγορία, με τον Σον Ντάις να είναι ο μόνος που δύσκολα, αλλά… όχι ακατόρθωτα θα χάσει την θέση του.
Προφανώς, στην συζήτηση δεν βάλαμε την Μπρέντφορντ, που διαθέτει ένα μόνιμο «ναι μεν, αλλά…» για τον Τόμας Φρανκ, αλλά τρέφει τεράστιο σεβασμό προς το πρόσωπό του, μιας και είναι ο άνθρωπος που την ανέβασε για πρώτη φορά στην ιστορία της στην Premier League.
Που καταλήγουμε λοιπόν με όλα αυτά; Πως η πρόοδος πρέπει να είναι μόνιμη και πως με το να αλλάζει κάποιος συχνά-πυκνά προπονητές όπως η Γουότφορντ, δεν λύνει το πρόβλημα αλλά το διογκώνει.
Η Νόριτς απέλυσε τον… Τόμας Φρανκ μετά από την πρώτη της νίκη στην Premier League, ενώ η Νιούκαστλ δεν συνέχισε με τον Στιβ Μπρους που δεν είχε νίκη, για να καταφύγει στην λύση του Έντι Χάου που μετρά δύο σε 120 ημέρες.
Πολλές αποφάσεις δεν έχουν λογική λοιπόν, αλλά η υπομονή είναι αρετή. Αυτή διαθέτει ως όπλο της το Big 6 και αυτή είναι άγνωστη για ένα club όπως η Έβερτον, που έχει επενδύσει ατελείωτα χρήματα από το 2017 και έπειτα, αλλά δεν έχει διατηρήσει κανέναν στην άκρη του πάγκου της. Τα χρήματα από μόνα τους δεν εξασφαλίζουν την επιτυχία. Αν άλλωστε ήταν έτσι, δίπλα στους αναπληρωματικούς στον εκάστοτε πάγκο, θα τοποθετούσαμε μία γεμάτη βαλίτσα…
Θα είχε φτάσει με αυτόν τον τρόπο στον τελικό του Champions League η Μάντσεστερ Σίτι ή μήπως το πρωτάθλημα των 98-87 βαθμών θα είχε πραγματοποιηθεί;
Δημήτρης Μανάκος
