Άρσεναλ: Αν η τετράδα χαθεί, θα φταίει ο… Ιανουάριος!
Χαμένη φαίνεται πως βγήκε η Άρσεναλ στο τέλος της χειμερινής περιόδου, με τους «κανονιέρηδες» να μην πραγματοποιούν κάποια μεταγραφή και αντιθέτως να χάνουν ποδοσφαιριστές από το ρόστερ τους, που ναι μεν δεν ήταν βασικοί, πλην του Ομπαμεγιάνγκ, αλλά από την άλλη, θα αποδεικνύονταν χρήσιμοι σε βάθος της χρονιάς. Μπορεί λοιπόν ο Μικέλ Αρτένα να συνεχίσει να διεκδικεί την τετράδα με περιορισμένο rotation;
Μάλλον η Άρσεναλ «ξόδεψε» πολύ χρόνο στην περίπτωση του Ντούσαν Βλάχοβιτς. Μάλλον η Άρσεναλ ασχολήθηκε με μόλις μία υπόθεση σοβαρά κατά την χειμερινή μεταγραφική περίοδο και όταν την έχασε, δεν είχε διαθέσιμο ένα δεύτερο πλάνο. Ένα Plan B που θα της έδινε την δυνατότητα να μην «πληγωθεί» από την απώλεια του τέως επιθετικού της Φιορεντίνα, αλλά να συνεχίσει να διαπραγματεύεται με κάποιον άλλο επιθετικό.
Αυτό δεν συνέβη και εν συνεχεία ακολούθησε και μεγάλη απώλεια ποδοσφαιριστών, όπου πλην του Πιερ Εμερίκ Ομπαμεγιάνγκ, δεν ήταν βασικοί, αλλά ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει πως ήταν χρήσιμοι για το rotation.
Ποιοι ήταν αυτοί; Αρχικά, ο Μέιτλαντ Νάιλς δόθηκε δανεικός στην Ρόμα, η οποία ενδιαφέρθηκε και πάλι για τον Γκρανίτ Τσάκα αλλά εν τέλει αρκέστηκε στον πολυθεσίτη νεαρό που ήθελε περισσότερο χρόνο συμμετοχής. Αποχώρησε ο Τσέιμπερς με μεταγραφή στην Άστον Βίλα, ο Πάμπλο Μάρι ως δανεικός στην Ουντινέζε, ο Μπαλογκάν ως δανεικός στην Μίντλεσμπρο και ο Σεντ Κολάσινατς που έμεινε ελεύθερος και υπέγραψε στην Μαρσέιγ.
Ποιοι από αυτούς υπολογίζονταν έστω και στο rotation; Δεδομένα ο Μέιτλαντ Νάιλς, είτε ως δεξί μπακ, είτε ως αμυντικός μέσος. Σίγουρα ο Τσέιμπερς που όποτε και να λάμβανε χρόνο συμμετοχής ήταν χρήσιμος και ίσως και ο Μπαλογκάν, που αποτελούσε τον 3ο τη τάξει επιθετικό της Άρσεναλ, αλλά με έναν ενδεχόμενο τραυματισμό, αυτομάτως θα έμπαινε στην αποστολή της ομάδας του.
Επί της ουσίας λοιπόν, οι «κανονιέρηδες» απαλλάχθηκαν από ποδοσφαιριστές που δεν λογίζονταν ως βασικοί, αλλά δεν τους αναπλήρωσαν κιόλας. Ο Λένο έμεινε μέχρι το καλοκαίρι, ο Τορείρα και ο Γκεντουζί δεν επέστρεψαν και ο Αλεξάντερ Λακαζέτ θα κληθεί να σηκώσει το «βάρος» της επίθεσης μέχρι και το καλοκαίρι, με τον Έντι Ενκέτια να παραμένει αλλά να μην θεωρείται η απαιτούμενη λύση.
Καταληκτικά, μόνο ο Πιερ Εμερίκ Ομπαμεγιάνγκ «στοιχίζει» ως απώλεια, καθώς τηρουμένων των αναλογιών, πιθανότατα θα επιστρατευόταν. Ωστόσο, ο τρόπος που έφυγε, το ότι «χάρισε» τα 30 εκατομμύρια από τους μισθούς του και το ότι έμεινε ελεύθερος, αποτελεί κέρδος για την Άρσεναλ. Ίσως αυτό ήταν και το καλύτερο deal των Λονδρέζων τις τελευταίες 30 ημέρες.
Το πρόβλημα βεβαίως είναι πως η ιδανικότερη συμφωνία τους, δεν τους απέφερε κάποια… προσθήκη, αλλά μόνο χρηματικό όφελος, με αποτέλεσμα πλέον να διαθέτουν στο ρόστερ τους σχεδόν 18 ποδοσφαιριστές.
Ποιοι είναι αυτοί; Ξεκινώντας από την ενδεκάδα έχουμε τους Ράμσντεϊλ, Τομιγιάσου, Τίρνι, Γκάμπριελ και Μπεν Γουάιτ. Συνεχίζουμε με Πάρτεϊ και Τσάκα, Σάκα, Έντεγκααρντ, Μαρτινέλι και Λακαζέτ.
Αυτοί είναι οι βασικοί ποδοσφαιριστές του Μικέλ Αρτέτα. Όταν λοιπόν ένα παιχνίδι δεν πηγαίνει καλά ή αντιστοίχως… πάει και θέλει να ενισχύσει μεσοαμυντικά την ομάδα του, ποιους μπορεί να βάλει;
Τον Χόλντινγκ, τον Ελνένι, τον Σμιθ Ρόου, τον Πέπε και τον Ενκέτια. Αυτοί μαζί με τον Λένο μας κάνουν… 17, έχοντας βεβαίως και τους Σέντρικ Σοάρες και Νούνο Ταβάρες. Πρακτικά μιλάμε για μία «19άδα», εκ των οποίων μόνο ο Σμιθ Ρόου συμβάλλει πραγματικά επιθετικά και είναι… 20 χρονών, καθώς ο Πέπε ήταν εκτός ομάδας.
Αυτό είναι και το μεγαλύτερο ζήτημα της Άρσεναλ απέναντι στις υπόλοιπες ομάδες του Big 6. Το βάθος στο ρόστερ. Έχει λιγότερους από 20 διαθέσιμους ποδοσφαιριστές και άπαντες στον πάγκο βαθμολογούνται με μέσο όρο το… μισό της βαθμολογίας.
Το ερώτημα είναι αν υπάρχει ομάδα που με 15-16 αξιόπιστους ποδοσφαιριστές μπορεί να διεκδικήσει την τετράδα… Είναι δύσκολο. Αν ο στόχος επιτευχθεί θα μιλάμε για μία τεράστια επιτυχία του Μικέλ Αρτέτα. Αν όχι, θα γνωρίζουμε πως η τετράδα, χάθηκε τον… Ιανουάριο!
Δημήτρης Μανάκος
