Η Άρσεναλ κάνει ρεκόρ μεταγραφών με Οζίλ και Ομπαμεγιάνγκ και μετά τους αφήνει… ελεύθερους!
Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, παύει να είναι σύμπτωση. Αυτό συμβαίνει στην περίπτωση της Άρσεναλ, η οποία αγόρασε τον Μεσούτ Οζίλ από την Ρεάλ Μαδρίτης και εν συνεχεία τον Πιερ Εμερίκ Ομπαμεγιάνγκ από την Ντόρτμουντ, αλλά στο τέλος κατέληξε να τους χάσει ως ελεύθερους! Φταίει η ίδια, φταίνε αυτοί ή η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση;
Το γεγονός πως ένας ποδοσφαιριστής όπως ο Μεσούτ Οζίλ κατέληξε να απαξιώνεται με τον χειρότερο δυνατό τρόπο στο Βόρειο Λονδίνο, έχοντας καταγράψει εκπληκτικούς αριθμούς τα προηγούμενα χρόνια, τον καθιστά σαφώς υπεύθυνο.
Κάπου θα έφταιγε ο Τούρκος, κάτι θα γνώριζε ο Αρσέν Βενγκέρ και ο Ουνάι Έμερι που έπαψαν να τον χρησιμοποιούν όσο παλαιότερα, θέτοντάς τον κατά κάποιο τρόπο εκτός ομάδας.
Ωστόσο, δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμος ο τρόπος που ένας τόσο σημαντικός ποδοσφαιριστής όπως ο Οζίλ για την Άρσεναλ, έφτασε στο σημείο να θέλει να αποχωρήσει ως ελεύθερος. Αποτέλεσε ρεκόρ μεταγραφής για τους «κανονιέρηδες», οι οποίοι πλήρωσαν 47 εκατομμύρια για να τον αποκτήσουν το 2013 και μπόρεσε σε 254 ματς να καταγράψει 44 γκολ και 77 ασίστ!
Ήταν ένας πραγματικός αρτίστας στο «Έμιρεϊτς». Μπορούσε να περάσει την μπάλα από τη μύτη της βελόνας, ενώ αλησμόνητα έχουν μείνει τα φοβερά παιχνίδια που πραγματοποίησε απέναντι στην Έβερτον, την Λέστερ και την Λίβερπουλ (3-3), σε ένα ματς που επιβεβαίωσε πως είχε δημιουργήσει τον δικό του τρόπο για να ολοκληρώνει τις φάσεις.
Το καλύτερο γκολ του ωστόσο με την φανέλα της Άρσεναλ, ήταν αδιαμφισβήτητα αυτό απέναντι στην Λουντογκόρετς στο τέλος της αναμέτρησης. Εκεί που σε αργή κίνηση αλλά με μοναδικό στυλ, προσπέρασε τρεις ποδοσφαιριστές με τον τερματοφύλακα και έστειλε την μπάλα στα δίχτυα για να χαρίσει τη νίκη στην ομάδα του.
Όπως και να έχει όμως, ο χρόνος έφθειρε τις ικανότητές του και ο Οζίλ ξεκίνησε να κατακρίνεται όλο ένα και περισσότερο από τον Τύπο και τους φίλους της ομάδας. Ο δρόμος είχε μόνο… στροφές στο Βόρειο Λονδίνο και το 2020 αποχώρησε δίχως η Άρσεναλ να αποκομίσει κέρδος από την περίπτωσή του, για την Φενέρμπαχτσε.
Κάθε φορά που ο Οζίλ σκοράρει στην Τουρκία, ένα tweet που αφορά την Άρσεναλ κάνει την εμφάνισή του. Τα «γιατί» είναι πολλά και το «πώς η ομάδα κατάφερε να μην πάρει το πρωτάθλημα του 2016» δεν θα απαντηθεί ποτέ…
Πέντε χρόνια μετά την αγορά του Οζίλ, έρχεται στο Βόρειο Λονδίνο ο Πιερ Εμερίκ Ομπαμεγιάνγκ, ο οποίος εκείνη την χρονική περίοδο, σηματοδοτεί και την ακριβότερη προσθήκη στην ιστορία της Άρσεναλ.
Οι περγαμηνές που τον συνοδεύουν είναι αξιομνημόνευτες και η ένταξη του Ομπαμεγιάνγκ στο club δημιουργεί τεράστιες προσδοκίες, οι οποίες για την επόμενη τριετία δικαιολογούνται.
Ο Γκαμπονέζος καταγράφει 163 ματς, με 92 γκολ και 21 ασίστ και αποτελεί τον βασικότερο λόγο που η Άρσεναλ κατέκτησε το FA Cup υπό τις οδηγίες του Μικέλ Αρτέτα. Την είχε πάρει από το χέρι, συνέθεσε ένα εξαιρετικό δίδυμο με τον Λακαζέτ και ήταν ο άνθρωπος που στα δύσκολα έβγαινε μπροστά και παρέσυρε ολόκληρη την ομάδα στις κακές της ημέρες.
Όλα αυτά λάμβαναν χώρα μέχρι και την ανανέωση του συμβολαίου του Ομπαμεγιάνγκ και το περίφημο «sign da thing». Έκτοτε, η εικόνα του διαφοροποιήθηκε στον απόλυτο βαθμό. Η απόδοσή του έπεσε, η αμφισβήτηση προς το πρόσωπό του εντάθηκε και το κακό «τρίτωσε» όταν υπέπεσε σε πειθαρχικό παράπτωμα.
Μετράγαμε προς το τέλος μιας άρρηκτα συνδεδεμένης σχέσης ανάμεσα στον Ομπαμεγιάνγκ και την Άρσεναλ και πράγματι η πρόβλεψη… επιβεβαιώθηκε. Η Αλ Νασρ τον ήθελε, ο ίδιος ήθελε να παραμείνει στην Ευρώπη και εν τέλει, με μία υποχώρηση με την αγγλική ομάδα, ο Γκαμπονέζος μετέβη στην Ισπανία για λογαριασμό της Μπαρτσελόνα.
Πάλι ως ελεύθερος. Πάλι η ιστορία αναβιώνει. Η Άρσεναλ κάνει ρεκόρ μεταγραφών με τον Οζίλ και τον Ομπαμεγιάνγκ και μέσα σε μία δεκαετία βλέπει την ίδια κατάληξη που σε κάθε περίπτωση την βγάζει ζημιωμένη. Δεδομένα έχει ευθύνη και η ίδια ως οργανισμός, όπως και οι δύο ποδοσφαιριστές.
Ο «Όμπα» είναι αρχηγός και αποχωρεί με τον χειρότερο τρόπο και ο Οζίλ αναγκάζεται να φύγει, για να μην «πατά» άλλο στο συμβόλαιό του. Με την αλήθεια να βρίσκεται κάπου στη μέση, αμφότεροι θα αποτελούν μία ευχάριστη ανάμνηση στον δρόμο προς την αποχώρησή τους. Μέχρι τουλάχιστον να φτάσουμε ως εκεί, καθώς η ιστορία στο τέλος είχε… δράκο!
Δημήτρης Μανάκος
