150 χρόνια Ρέιντζερς: Μία θρυλική ιστορία γεμάτη... αίμα, τίτλους και σπουδαίες προσωπικότητες

Ο ερχομός της άνοιξης φέρνει έναν μήνα γεμάτο γιορτές και ποδοσφαιρικές εκδηλώσεις για τους φίλους της Ρέιντζερς. Μία εκ των αρχαιότερων, αλλά και πιο ιστορικών ομάδων του παγκόσμιου ποδοσφαίρου κλείνει τα 150 χρόνια ζωής. Διανύοντας ένα μονοπάτι πάθους, αίματος και αμέτρητων διακρίσεων.  



150 χρόνια Ρέιντζερς: Μία θρυλική ιστορία γεμάτη... αίμα, τίτλους και σπουδαίες προσωπικότητες

«Τα παιδιά δεν είχαν στολές, δεν είχαν γήπεδο, δεν είχαν καν την δική τους μπάλα ποδοσφαίρου. Το μόνο που είχαν ήταν φιλοδοξία, πάθος και αφοσίωση και από αυτές τις ρίζες γεννήθηκε η Ρέιντζερς».

Αυτό είναι το μότο το οποίο κοσμεί την επίσημη ιστοσελίδα της ομάδας η οποία γιορτάζει τα γενέθλιά της.

Αναφέρεται στους αδελφούς Μόουζες και Πίτερ ΜακΝίλ, στον Γουίλιαμ ΜακΜπιθ, αλλά και στον Πίτερ Κάμπελ, τους τέσσερις συνιδρυτές της Ρέιντζερς. Αυτοί, τον Μάρτιο του 1972 αποφάσισαν να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα, δημιουργώντας τον δικό τους επαγγελματικό σύλλογο ποδοσφαίρου.

Ένα κλαμπ το οποίο μεταξύ άλλων στιγματίστηκε από το έντονο θρησκευτικό στοιχείο το οποίο οδήγησε σε ένα από τα πιο παραδοσιακά ντέρμπι του πλανήτη, από σπουδαίες προσωπικότητες του βρετανικού ποδοσφαίρου, αλλά και από σωρεία διακρίσεων εντός και εκτός συνόρων. Κάτι παραπάνω από ένας αιώνας γεμάτος έντονα γεγονότα, εντός αλλά και εκτός της ιστορικής έδρας, του «Άιμπροξ». 

Κορυφαίοι «Φεγγαρόφωτοι» Βρετανοί 

Φεγγαρόφωτοι ήταν το πρώτο προσωνύμιο των ποδοσφαιριστών και οπαδών της ομάδας, καθώς στο ξεκίνημα της λειτουργίας του συλλόγου υπήρξε μία περίεργη ιστορία. Η προετοιμασία των παικτών πριν το πρώτο τελικό τους για το σκωτσέζικο Κύπελλο το 1877 πραγματοποιήθηκε την νύχτα. Δίχως φώτα. Φτάνοντας στο σήμερα, 15 δεκαετίες μετά, πέρασαν δεκάδες προσωπικότητες που άφησαν το στίγμα τους στην ομάδα. Μεταξύ αυτών ο Μπράιαν Λάουντρουπ και ο Ρόναλντ Ντε Μπούρ. 

Οι Βρετανοί ωστόσο ήταν πάντοτε αυτοί που έκαναν έκδηλο το πάθος τους στο γήπεδο, συνδέοντας το όνομά τους άρρηκτα  με την αγάπη του κοινού. Ξεκινώντας από τον Τζίμι Σμιθ στα πρώιμα χρόνια λειτουργίας του συλλόγου, ο οποίος αγωνίστηκε για 18 συναπτά έτη (1028-1946), σημειώνοντας 241 τέρματα σε 249 αναμετρήσεις. Ο κορυφαίος σκόρερ στην ιστορία της ομάδας.

Σπουδαιότερος όλων βέβαια θεωρείται ο θρυλικός Άλι ΜακΚόιστ, τον οποίο οι παλαιότεροι μπορεί να θυμούνται λόγω της συχνής σχέσης του με τα δίχτυα κατά την διάρκεια των δεκαετιών του '80 και του '90. Αποτελεί τον κορυφαίο παίκτη της Ρέιντζερς σε συμμετοχές με την εθνική Σκωτίας, αλλά και τον πιο επιτυχημένο επιθετικό της σύγχρονης ιστορία του κλαμπ.

Εξαιρετικό δίδυμο συνέθεσε με τον Πολ Γκασκόιν, ο οποίος στην τριετή παρουσία του στην Γλασκώβη (1995-1998) κατόρθωσε να σημειώσει 30 τέρματα από την θέση του επιθετικού μέσου. Κάνοντας την τότε ομάδα να παίξει ίσως το πιο όμορφο ποδόσφαιρο στην ιστορία της. Υπάρχει ωστόσο και ένας προπονητής, μία πρόσφατη μνήμη για το ποδοσφαιρικό κοινό, ο οποίος έγραψε την δική του πορεία.

Ο λόγος για τον Στίβεν Τζέραρντ, του οποίου η παρθενική δουλειά στον πάγκο ποδοσφαιρικού συλλόγου συνοδεύτηκε με τον πρώτο τίτλο από τον υποβιβασμό και έπειτα. Τον περασμένο Μάιο, ο άλλοτε ηγέτης της Λίβερπουλ οδήγησε την ομάδα στο πρώτο της πρωτάθλημα από το 2010 δίχως να χάσει αγώνα. Το αήττητο ωστόσο δεν ήταν αρκετό για τους οπαδούς της ομάδας οι οποίοι αντιμετώπισαν με πικρία την αποχώρησή του με σκοπό να αναλάβει την Άστον Βίλα.

Ιστορίες μίσους από το «Old Firm»

Ένα ζευγάρι έχθρας και μίσους, συναισθήματα τα οποία δεν πηγάζουν αμιγώς από τα ποδοσφαιρικά κριτήρια. Μπορεί Σέλτικ και Ρέιντζερς να αποτελούν τις πλέον πολυνίκεις ομάδες του σκωτσέζικου πρωταθλήματος, ωστόσο η κόντρα τους έγκειται σε θρησκευτικούς παράγοντες. Από την μία οι μπλε προτεστάντες και απέναντι οι κέλτες, καθολικοί της πόλης.

Περίπου στα τέλη του 19ου αιώνα κατέφθασαν οι Ιρλανδοί μετανάστες στην Σκωτία. Έκτοτε και μέχρι το 1989, κυριάρχησε η πάγια πολιτική της ομάδας στο να μην υπογράφει συμβόλαια με καθολικούς παίκτες.

Το μίσος πηγάζει από τις πρώτες δύο δεκαετίες του 20ου αιώνα, καθώς οι ντόπιοι Σκωτσέζοι θεωρούσαν υπαίτιους τους "ξένους" καθολικούς για την ανέχεια και την φτώχεια που κυριαρχούσε στην τότε κοινωνία. Έτσι δημιούργησαν τους Μπίλι Μπόις, συμμορία η οποία σκορπούσε τον τρόμο μέσω αιματηρών επιθέσεων με θύματα τους καθολικούς. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι αποτελούν τους προγόνους των τωρινών οπαδών της ομάδας.

Μάλιστα τον τελευταίο μισό αιώνα σημειώθηκαν αδιανόητα γεγονότα. Εντός και εκτός του αγωνιστικού χώρου. Ξεκινώντας από το 1979 και την ανατίναξη ενός γεμάτου μπαρ με φιλάθλους της Σέλτικ, μέχρι το 1996 και την δολοφονία ενός νεαρού από μαχαίρι 16χρονου οπαδού της Ρέιντζερς.

Η σοβαρότητα και η έκταση των γεγονότων αφορά και τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές. Ο Πολωνός άλλοτε διεθνής τερματοφύλακας των καθολικών, Άρτουρ Μπόρουτς, θα έχει να θυμάται το λάθος του στο Άιμπροξ. Εκεί όπου έκανε τον σταυρό του μπροστά στους οπαδούς των γηπεδούχων, οι οποίοι τον μήνυσαν για ασέβεια της δημόσιας αιδούς. Του απαγγέλθηκε 2μηνη φυλάκιση με αναστολή...

Μαύρες κηλίδες και αμέτρητες διακρίσεις

Ιανουάριος του 1971 και η Ρέιντζερς υποδέχεται την μισητό εχθρό στο παλιό της γήπεδο. Η απογοήτευση του κοινού για το 1-0 εις βάρος της ομάδας, ώθησε αρκετούς στο να αποχωρήσουν από την κερκίδα. Λίγο πριν την λήξη της αναμέτρησης ήρθε η ισοφάριση με αποτέλεσμα αρκετοί να επιστρέψουν στο εσωτερικό του γηπέδου. Ώστε να γίνει η αρχή του κακού.

Εισερχόμενοι και εξερχόμενοι ποδοπατήθηκαν σε ένα φρικιαστικό ντόμινο κορμιών, με αποτέλεσμα 66 φίλαθλοι να χάσουν την ζωή τους. Πρόκειται για την δεύτερη μεγαλύτερη τραγωδία στην ιστορία του βρετανικού ποδοσφαίρου μετά από αυτή του Χίλσμπορο. Οι περισσότεροι εξ αυτών πέθαναν από ασφυξία. Μάρτυρες του θεάματος έγιναν 80.000 θεατές, μεταξύ αυτών και ο Κένι Νταλγκλις.

Επιστρέφοντας στο σήμερα, μία δεκαετία πίσω, το 2012, το Άιπροξ δάκρυσε και πάλι. Αυτή την φορά για τα ποδοσφαιρικά τεκταινόμενα. Τα οικονομικά προβλήματα που κυριαρχούσαν τότε στην διοίκηση του συλλόγου οδήγησαν στην αλλαγή ΑΦΜ και στον πρώτο υποβιβασμό της σύγχρονης ιστορίας της Ρέιντζερς.

Της ομάδας με τους περισσότερους τίτλους στην ιστορία του σκωτσέζικου ποδοσφαίρου. Έχοντας κατακτήσει 55 πρωταθλήματα, 31 κύπελλα και 27 Λιγκ Καπ, αποτελεί μία από τις κορυφαίες ομάδες της υφηλίου σε κατακτήσεις τροπαίων. Και φυσικά οι οπαδοί της θα έχουν να υπερηφανεύονται ότι διαθέτουν 4 παραπάνω από το αντίπαλο δέος, την Σέλτικ.

Οι διακρίσεις δεν περιορίζονται μονάχα εντός συνόρων. καθώς οι προτεστάντες έχουν κατορθώσει να κατακτήσουν το Κύπελλο Κυπελλούχων. Το 1971, επικρατώντας της Ντιναμό Μόσχας στο ιστορικό Καμπ Νόου, χάρη στα τέρματα των Τζόνστον και Στέιν. Ακόμη 3 φορές έχουν φτάσει μία ανάσα από την πρωτιά στην διοργάνωση, μετρώντας 3 χαμένους τελικούς.

Πλέον το αστέρι της Ρέιντζερς συνεχίζει να λάμπει, με τελευταία σπουδαία επιτυχία το περσινό αήττητο πρωτάθλημα. Φέτος πορεύεται στην δεύτερη θέση του σκωτσέζικου πρωταθλήματος, κυνηγώντας τον αιώνιο εχθρό.

Στην Ευρώπη πέτυχαν σπουδαία πρόκριση επί της Ντόρτμουντ και βρίσκονται στους 16 του Γιουρόπα Λιγκ. Η έναρξη του Μαρτίου σημαίνει γιορτές για τους φίλους της ομάδας.  

Αντώνης Νιανιάς