Πέντε χρόνια υπομονής για το Champions League που μπορεί να κριθούν μέσα σε 90 λεπτά για την Άρσεναλ!
Είναι πραγματικά τεράστια η επιτυχία της Άρσεναλ. Μία επιτυχία που πιστώνεται στο έπακρο στον Μικέλ Αρτέτα, ο οποίος πλέον έχει την δυνατότητα να κερδίσει στο ντέρμπι του Βόρειου Λονδίνου την Τότεναμ την Πέμπτη και να πανηγυρίσει και μαθηματικά την 4η θέση, που σηματοδοτεί την επιστροφή της ομάδας του στο Champions League, μετά από έξι χρόνια. Και αν κάποιος το θεωρεί απλό, ας σκεφτεί πώς ξεκίνησε η Άρσεναλ την σεζόν και πώς το πράγμα γύρισε, όταν οι πιτσιρικάδες της, άρχιζαν να μεγαλώνουν απότομα. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Προφανώς και μιλάμε για ένα πολύ μεγάλο μέγεθος της Αγγλίας, όταν μιλάμε για την Άρσεναλ. Είναι η μοναδική ομάδα που έχει πανηγυρίσει αήττητο πρωτάθλημα, με 26 νίκες και 12 ισοπαλίες το 2004. Μιλάμε για το club που συνδέθηκε στον απόλυτο βαθμό με τον Αρσέν Βενγκέρ, μιλάμε για την ομάδα που είχε συνεχόμενες παρουσίες στο Champions League και για τον σύλλογο που έφτασε στον τελικό του 2006, μην έχοντας δεχθεί γκολ από την Ρεάλ Μαδρίτης, την Γιουβέντους και την Βιγιαρεάλ.
Ακόμη και μετά την αποχώρηση του Αλσατού και το τέλος μίας σημαντικής εποχής, η Άρσεναλ βρήκε δειλά-δειλά τον τρόπο να ορθοποδήσει, ακόμη και αν πέρασε από 40 κύματα. Πήρε τον Έμερι, έπαιξε στον τελικό του Europa League στο Μπακού με την Τσέλσι, ακόμη και αν ηττήθηκε με 4-1, σε εκείνο το εκπληκτικό ματς του Ολιβιέ Ζιρού. Πήρε και δύο τίτλους, στις πρώτες ημέρες συνεργασίας με τον Μικέλ Αρτέτα.
Το FA Cup και το Community Shield του 2020, με τους «κανονιέρηδες» να έχουν σε εξαιρετικό φεγγάρι, τότε, τον Πιερ Εμερίκ Ομπαμεγιάνγκ. Ωστόσο, η περσινή ιδιαίτερη σεζόν, αποδείχθηκε και για αυτούς καταστροφική.
Δεν εξασφάλισαν ευρωπαϊκό εισιτήριο για πρώτη φορά μετά από 26 χρόνια και έφτασαν στο σημείο να τερματίζουν στην 8η θέση και να αισθάνονται ικανοποιημένοι, μετά το πρώτο 5/5 του Αρτέτα στον πάγκο τους, στο φινάλε της χρονιάς.
Η ανάγνωση του «δεν παίζουμε Ευρώπη», έχει δύο όψεις. Από τη μία η Άρσεναλ έχανε κάτι από το πρεστίζ της, αλλά από την άλλη, είχε την δυνατότητα να συγκεντρωθεί στον απόλυτο βαθμό στην επιστροφή της στα «ψηλά» της Premier League.
Ο Μικέλ Αρτέτα προτίμησε την δεύτερη, είχε συγκεκριμένο πλάνο στις μεταγραφικές κινήσεις, καθώς δεν απέκτησε κανέναν ποδοσφαιριστή που να ξεπερνά τα 23 του χρόνια και θεώρησε πως τα παραδείγματα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 2013-14 που δεν βγήκε Ευρώπη, αλλά με τον Φαν Χάαλ την επόμενη χρονιά έπαιξε στο Champions League ή της Τσέλσι την σεζόν της κατάκτησης του πρωταθλήματος, μπορεί να κάνουν τους ποδοσφαιριστές του να πιστέψουν πως μπορούν να το καταφέρουν.
Αντίστοιχο παράδειγμα άλλωστε είναι και η Λίβερπουλ του Γιούργκεν Κλοπ, όταν την χρονιά 2015-16 είχε τερματίσει στην 8η θέση και ένα χρόνο μετά, επέστρεψε στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση.
Αυτό ακριβώς πάει να κάνει και ο Μικέλ Αρτέτα με την Άρσεναλ, παρά το γεγονός πως η ομάδα του ξεκίνησε με 0 στα 3 πρώτα ματς, μηδέν γκολ υπέρ της και στην τελευταία θέση του βαθμολογικού πίνακα, με την Τότεναμ να είναι στην κορυφή, σε έναν συνδυασμό που δεν είχαμε δει ποτέ στον 21ο αιώνα.
Και όμως το πράγμα γύρισε, με τους πιτσιρικάδες της Άρσεναλ να είναι οι πρωταγωνιστές. Τον εκπληκτικό Μπουκάγιο Σάκα, που έχει την μεγαλύτερη συμμετοχή σε γκολ και ασίστ σε όλες τις διοργανώσεις για την ομάδα του (18), έχοντας συνέλθει και από το σοκ του EURO.
Τον Έμιλ Σμιθ Ρόου που τον ακολουθεί και είναι ο παίκτης με το ρεκόρ συνεχόμενων γκολ σε ματς που περνά ως αλλαγή, τον Γκάμπριελ Μαρτινέλι και αισίως τον Έντι Ενκέτια, που μετρά όσα γκολ έβαλε ο Αλεξάντερ Λακαζέτ σε open play σε ολόκληρη την χρονιά, μέσα σε τέσσερα ματς (4).
Παράλληλα, οι προσθήκες των Τομιγιάσου και Μπεν Γουάιτ απέδωσαν άμεσα, ο Τσάκα και ο Πάρτεϊ αναβάθμισαν το παιχνίδι τους, ενώ ο Μοχάμεντ Ελνένι απέδειξε ξανά πως πάντα θα είναι χρήσιμος σε ένα τόσο νεανικό σύνολο, όπως αυτό των Λονδρέζων.
Ιδιαίτερη μνεία μπορεί να γίνει σαφώς στον Άαρον Ράμσντεϊλ, ο οποίος πέρυσι υποβιβάστηκε με την Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, ήταν ο 16ος σε αποκρούσεις στην Premier League, αλλά στο Λονδίνο τον πίστεψαν και αυτός τους το ανταποδίδει και με το παραπάνω.
Και κάπως έτσι, έχουμε φτάσει στο σημείο η Άρσεναλ να βρίσκεται στην 4η θέση, να απέχει έναν βαθμό από την 3η Τσέλσι, να είναι στο +4 από την Τότεναμ και να θέλει μία νίκη επί των «spurs» για να επιστρέψει στα αστέρια.
Ένα τρίποντο που θα μοιάζει με κατάκτηση τροπαίου, πόσω μάλλον αν επιτευχθεί κόντρα στη μισητή αντίπαλο των «κανονιέρηδων», όπως το 1971 και το 2004, με τα πρωταθλήματα εκείνων των σεζόν να σφραγίζονται όλως τυχαίως στο White Hart Lane.
Ενενήντα λεπτά χωρίζουν τον Αρτέτα, που ανανέωσε το συμβόλαιό του με την ομάδα, και την Άρσεναλ από μία τεράστια επιτυχία. Ένα επίτευγμα που δεν ανέμενε κανένας και αν αυτό έρθει την Πέμπτη το βράδυ, τότε οι «κανονιέρηδες» θα έχουν επιστρέψει σε μία διοργάνωση που ταυτίστηκαν από τον Αρσέν Βενγκέρ και έπειτα.
Ακόμη και με ισοπαλία όμως, η τύχη της Ευρώπης είναι ξανά στα χέρια τους, καθώς θα θέλουν το 2/2 απέναντι σε Νιούκαστλ και Έβερτον. Όπως και να έχει, το σεντόνι στο Βόρειο Λονδίνο πλησιάζει.
Ναι, το Champions League, με τον ήχο της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, να ακούγεται πιο έντονα από ποτέ στο «Έμιρεϊτς», που ταλαιπωρήθηκε πολύ για πέντε χρόνια!
