Λίβερπουλ: Πέντε ώρες χωρίς γκολ σε τρεις τελικούς, με δύο κατακτήσεις είναι… οξύμωρο!
Η σεζόν τελείωσε, η Λίβερπουλ έκανε την παρέλασή που είχε προαναγγείλει, ανεξαρτήτως αποτελέσματος στο Champions League και πλέον μπορεί να κάνει τον απολογισμό της. Διότι η σεζόν είναι επιτυχημένη. Τρεις τελικούς έδωσε και κέρδισε τους δύο. Ναι, ακόμη και αν δεν σκόραρε σε 330 αγωνιστικά λεπτά!
Μπορεί μία ομάδα να κερδίσει τρεις τελικούς οποιασδήποτε διοργάνωσης δίχως να βάλει γκολ; Ούτε ένα γκολ. Θεωρητικά η απάντηση είναι ναι. Ο τρόπος; Να λήξουν και τα τρία παιχνίδια στο απόλυτο «μηδέν», να παρέλθει δίχως διαφοροποιήσεις η παράταση και να οδηγηθούμε στην ρώσικη ρουλέτα των πέναλτι, όπου το καλό για αυτήν θα… τριτώσει.
Τρεις νίκες, τρεις κατακτήσεις, τρία clean sheet και μηδέν γκολ υπέρ! Δεν έγινε φέτος, αλλά ό,τι περιγράψαμε, δεν απείχε και πολύ από αυτό που πήγε να πραγματοποιήσει η Λίβερπουλ στην τρέχουσα σεζόν.
Βγάζοντας έξω την Premier League, στην οποία επέστρεψε από το -14 και βρέθηκε να διεκδικεί τον τίτλο μέχρι και την τελευταία αγωνιστική, οι «κόκκινοι» του Γιούργκεν Κλοπ κατέκτησαν το Λιγκ Καπ και το FA Cup, στα πέναλτι, σε αμφότερες περιπτώσεις, απέναντι στην Τσέλσι.
Στο Λιγκ Καπ κατέγραψαν 14 τελικές προσπάθειες, με τις έξι να είναι εντός εστίας, έχοντας και ένα ακυρωθέν γκολ, και στο FA Cup είχαν μία περισσότερη τελική, αλλά τέσσερις λιγότερες στον στόχο. Συνεπώς, μιλάμε για 29 τελικές προσπάθειες σε 240 αγωνιστικά λεπτά, μιας και τα δύο οδηγήθηκαν στην παράταση, 8 στον στόχο και κανένα γκολ! Μόνο αρκετά… «Αχ», κάθε φορά που η μπάλα δεν κατέληγε στα δίχτυα.
Ωστόσο, η Λίβερπουλ μπόρεσε να κερδίσει και τα δύο τρόπαια, με ήρωες τους Κέλεχερ και Άλισον, ούσα η πρώτη ομάδα μετά το ζευγάρι της Άρσεναλ με την Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, που συναντά την ίδια ομάδα, και στους δύο εγχώριους τελικούς.
Ο Γιούργκεν Κλοπ με την ψυχολογία στα ύψη οδήγησε την ομάδα του και σε τρίτο τελικό. Σε αυτόν του Champions League, έχοντας πραγματοποιήσει το «ιστορικό» 6/6 στην διαδικασία των ομίλων και έχοντας προσπεράσει τα εμπόδια των Μπενφίκα, Ίντερ και Βιγιαρεάλ, με τέσσερις νίκες, μία ισοπαλία και μία ήττα (στο Άνφιλντ από τους «νερατζούρι»).
Αυτή ήταν μόλις η 4η φορά στην σεζόν που η Λίβερπουλ δεν βρήκε δίχτυα, μετά την ήττα με 1-0 από την Λέστερ, το 0-0 με την Άρσεναλ στο Λιγκ Καπ και τους δύο κερδισμένους τελικούς.
Όταν το… 4 έγινε… 5 όμως, το πρόβλημα έγινε μεγαλύτερο. Η Λίβερπουλ έμεινε δίχως γκολ για 3ο σερί τελικό, συμπληρώνοντας πέντε ώρες ποδοσφαίρου «άσφαιρη» και αυτή την φορά, ο τελικός δεν έφτασε στα πέναλτι, αλλά κρίθηκε από το γκολ του Βινίσιους, στο πρώτο δεκάλεπτο του πρώτου ημιχρόνου.
Σαφώς και μιλάμε για ένα στατιστικό που δημιουργεί προβληματισμό, αλλά από την στιγμή που αναφερόμαστε σε νούμερα, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το προφανές. Η Λίβερπουλ έκανε φάσεις στον τελικό του Champions League, αλλά είχε απέναντί της την «μυθική» εμφάνιση του Τιμπό Κουρτουά των 9 αποκρούσεων αλλά και πάλι, στο σύνολο, είναι ευνοημένη.
Πήρε δύο τελικούς που δεν σκόραρε και έχασε έναν. Πήρε δύο τρόπαια στην τρέχουσα σεζόν και καμία άλλη αγγλική ομάδα δεν μέτρησε φέτος περισσότερες κατακτήσεις. «Έσπασε» κάθε ρεκόρ και δεν ηττήθηκε σε κάποιο ματς από τη Μάντσεστερ Σίτι. Το πρόσημο λοιπόν είναι θετικό. Ναι, συμπλήρωσε πέντε ώρες χωρίς γκολ σε τελικούς και 330 αγωνιστικά λεπτά, αλλά δεν θύμισε την περσινή… Λίβερπουλ, του «Άνφιλντ», στην καραντίνα.
Και στο φινάλε, έχασε τον τελικό από την Ρεάλ Μαδρίτης. Την ομάδα που δεν έχει ηττηθεί ποτέ σε αυτή την φάση του θεσμού και ποτέ σε τελικό, σε κανονική διάρκεια, από το Διηπειρωτικό του 2000 με την Μπόκα Τζούνιορς. Μικρό το κακό, με το στατιστικό σαφώς και να είναι… οξύμωρο, από την στιγμή που σε τρία ματς δέχθηκες περισσότερα από όσα έβαλες, αλλά πήρες δύο τρόπαια!
Δημήτρης Μανάκος
