Η ανάγκη της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να σκεφτεί μακροπρόθεσμα και όχι σαν top club, στα… χνάρια της Λίβερπουλ
Το rebuild της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μοιάζει πλέον πιο αναγκαίο από ποτέ. Η έλευση του Έρικ Τεν Χαγκ φαίνεται πως έχει φέρει «αέρα» αισιοδοξίας στο «Ολντ Τράφορντ», με τους «κόκκινους διαβόλους» όμως να εμφανίζονται πεισματικά προσκολλημένοι στο παρελθόν, αρνούμενοι να αξιολογήσουν ορθά τον εαυτό τους.
Η ορθή αυτοαξιολόγηση είναι μια ικανότητα πολύτιμη, την οποία λίγοι κατέχουν. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ως σύλλογος, δεν ανήκει σε αυτήν την κατηγορία. Η σεζόν τελείωσε και για άλλη μια φορά παίρνει αρνητικό πρόσημο για τους «κόκκινους διαβόλους», οι οποίοι τερμάτισαν στην έκτη θέση του πρωταθλήματος και αποκλείστηκαν στην φάση των «16» του Champions League. Η απογοήτευση ήταν ξανά διάχυτη στο «στρατόπεδο» της ομάδας, η οποία όμως φαίνεται ακάθεκτη, υιοθετώντας «τυφλά» νοοτροπία κορυφαίου συλλόγου, ενός επίπεδου που δεν βρίσκεται πια. Η πρακτική αυτή τα τελευταία χρόνια δεν έχει αποδώσει και ίσως έχει έρθει η ώρα η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να πάρει παράδειγμα από την… μισητή της αντίπαλο, την Λίβερπουλ.
Στις 8 Οκτωβρίου του 2015 ο Γιούργκεν Κλοπ ανέλαβε τους «κόκκινους», αλλάζοντας ουσιαστικά την ιστορία της ομάδας. Δεν το έκανε όμως μόνος, δια μαγείας. Ο σύλλογος του Μέρσεϊσαϊντ τότε βρισκόταν σε μια περίοδο «λειψυδρίας», με την σεζόν 2013/14 (στην οποία τερμάτισε δεύτερη και παραλίγο να πάρει το πρωτάθλημα) να αποτελεί την έκλαμψη ενός κατά τ’ άλλα «τοξικού» οργανισμού. Η ανάγκη ολικής αλλαγής ήταν εμφανής και η Λίβερπουλ δεν… έκλεισε τα μάτια της, αλλά την ενστερνίστηκε. Σήμερα αποτελεί έναν από τους καλύτερους συλλόγους παγκοσμίως, έχει φτάσει σε τρεις τελικούς Champions League τα τελευταία πέντε χρόνια (κατακτώντας ένα) ενώ κυριαρχεί κάθε χρονιά στο πρωτάθλημα, ξεπερνώντας σταθερά τους 90 βαθμούς.
Την πρώτη του χρονιά σε αγγλικό πάγκο, ο Κλοπ δεν κατάφερε να οδηγήσει την Λίβερπουλ ούτε καν σε ευρωπαϊκή διοργάνωση (8η θέση), φτάνοντας βέβαια στον τελικό του Europa League, όπου ηττήθηκε από την Σεβίλλη (3-1). Η διοίκηση έδειξε πίστη και ο Γερμανός την ανταπέδωσε, κάνοντας «άλματα» με τον σύλλογο, για να τον οδηγήσει πλέον στο κορυφαίο επίπεδο στο οποίο βρίσκεται. Για να φτάσει στο σημείο αυτό, όμως, η Λίβερπουλ υιοθέτησε μια νοοτροπία που συνοψίζεται στα λόγια του Κλοπ στην πρώτη του συνέντευξη ως προπονητής της ομάδας: «Σε τέσσερα χρόνια θα έχουμε κερδίσει έναν τίτλο». Όχι φέτος, όχι του χρόνου. Ο Γερμανός έδωσε περιθώριο τεσσάρων σεζόν στην ομάδα για να υλοποιήσει το ολικό rebuild της και να φτάσει σήμερα στο επίπεδο που βρίσκεται.
Rebuild. Μια έννοια βασική στον κόσμο του αθλητισμού, μια έννοια που η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ φαίνεται να αγνοεί. Τα χρόνια της δόξας πέρασαν και όμως οι «κόκκινοι διάβολοι» μοιάζουν ακόμα πεπεισμένοι πως πρέπει να χτίσουν ομάδα για να διεκδικήσουν το Champions League, πράγμα οξύμωρο αν αναλογιστούμε πως έχει περάσει τον γύρο των «16» μόλις μια φορά τα τελευταία πέντε χρόνια. Ταυτόχρονα, το χρήμα ρέει αύθονο για να φέρει τις μεγαλύτερες μεταγραφές αλλά και για να «φουσκώσει» το μισθολόγιο της ομάδας. 85 εκατομμύρια ευρώ για τον Σάντσο και 40 για τον Βαράν το περασμένο καλοκαίρι (χωρίς να προσθέσουμε την επιστροφή του Ρονάλντο), μόνο για να οδηγηθεί η ομάδα στην έκτη θέση της βαθμολογίας και στο Europa League.
Παρά τα εμφανή σημάδια της αναποτελεσματικότητας αυτής της τακτικής, πριν καλά καλά ξεκινήσει η μεταγραφική περίοδος του καλοκαιριού η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχει συνδεθεί με την δαπανηρή μεταγραφή του Φρένκι Ντε Γιονγκ της Μπαρτσελόνα. Ακούγεται, μάλιστα, πως είναι έτοιμη να δώσει ακόμα και 80 εκατομμύρια ευρώ, για τον -φυσικά- ταλαντούχο Ολλανδό, ο οποίος όμως προέρχεται από μια σεζόν βυθισμένη στην μετριότητα.
Παρά τις… γεμάτες τσέπες, οι μεταγραφές της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν μοιάζουν στοχευμένες. Ο σύλλογος έχει ξοδέψει υπέρογκα ποσά τα τελευταία χρόνια για ποδοσφαιριστές που δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα. Και αυτό διότι δεν φάνηκε να υπήρχε πλάνο στις μεταγραφικές κινήσεις, οι οποίες έγιναν μάλλον με γνώμονα την φήμη και το όνομα, παρά την στρατηγική και την τακτική της ομάδας. Τα τελευταία πέντε χρόνια έχει δώσει σχεδόν 750 εκατομμύρια ευρώ (!) για μεταγραφές, χωρίς να έχει λύσει τα προβλήματα της σε πολλές καίριες θέσεις. Έναν αξιόπιστο αμυντικό μέσο έχει καιρό να δει, τα άκρα της άμυνας είναι σταθερά ασταθή, ενώ παρά τις προσθήκες που κάνει σχεδόν κάθε χρόνο, οι κεντρικοί αμυντικοί της δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη. Την ίδια στιγμή -για να συνεχίσουμε την σύγκριση που αναπόφευκτα κάνουμε- η πλειονότητα των βασικών ποδοσφαιριστών της Λίβερπουλ φοράνε την φανέλα της ομάδας τουλάχιστον τέσσερα χρόνια με μεγάλη επιτυχία.
Η έλευση του Τεν Χαγκ ξεκινάει μια νέα σελίδα στην ιστορία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ίσως είναι πολύ φιλόδοξο να πούμε πως ο Ολλανδός μπορεί να γίνει ο… Κλοπ των «κόκκινων διαβόλων», αποτελεί όμως αδιαμφισβήτητα έναν ικανότατο προπονητή, που έχει έρθει για να τοποθετήσει τις βάσεις πάνω στις οποίες μπορεί να χτίσει ο σύλλογος. Αν όμως βάλεις πρώτα την… σκεπή και μετά τα θεμέλια, το οικοδόμημά σου αναπόφευκτα θα γκρεμιστεί.
Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήταν κορυφαίος σύλλογος και εύλογα λειτουργούσε ως ένας. Κυρίως επί εποχής Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, κυριαρχούσε τόσο στην Αγγλία όσο και στην Ευρώπη, αποτελώντας μέρος της «αφρόκρεμας» του ποδοσφαίρου. Αυτές οι περίοδοι δόξας όμως ανήκουν στο παρελθόν. Είναι καιρός να αποδεχτεί ο σύλλογος την πραγματική του θέση στο ποδοσφαιρικό στερέωμα, να κοιταχτεί στον «καθρέφτη» και να δει τον πραγματικό του εαυτό. Μόνο έτσι θα μπορέσει να «γυρίσει σελίδα», να επενδύσει στον Τεν Χαγκ και με σταθερά βήματα και μακροπρόθεσμο πλάνο χωρίς υπερβολές να ξαναδεί τις «χρυσές» αυτές εποχές.
Κώστας Ξενακούδης
