Μεταγραφές 2022: Τα λεφτά των αγγλικών ομάδων ολοκληρώνουν την τηλεοπτική ποδοσφαιρική παγκοσμιοποίηση!
Είναι γεγονός πως οι αγγλικές ομάδες ξοδεύουν τρεις και τέσσερις φορές περισσότερα χρήματα για μεταγραφές, από όσα σύλλογοι της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Γερμανίας και της Γαλλίας. Έχει όμως αναρωτηθεί κανένας για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό; Προφανώς, ζούμε στην εποχή της τηλεοπτικής ποδοσφαιρικής παγκοσμιοποίησης. Ενός γεγονότος που ξεκίνησε από την Αγγλία, ωφελεί στο έπακρο τους συλλόγους της Premier League, αλλά στο «αλισβερίσι» των χρημάτων, άπαντες βγαίνουν κερδισμένοι. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Πριν από μερικές ημέρες, έκανε την εμφάνισή της μία έρευνα με ποσά, τα οποία αντικατοπτρίζουν πλήρως την κίνηση του χρήματος στο τρέχον μεταγραφικό παζάρι. Τι εννοούμε με αυτό; Πως στο Top – 10 των ομάδων που ξόδεψαν φέτος τα περισσότερα χρήματα για την ενίσχυσή τους, η Premier League κυριαρχούσε.
Και δεν είναι μόνο το Big 6 όπως φαντάζεται κάποιος. Ναι, η Άρσεναλ ξόδεψε και πάλι, όπως και πέρυσι, αμέτρητα εκατομμύρια, η Μάντσεστερ Σίτι το ίδιο με τους Κάλβιν Φίλιπς και Έρλινγκ Χάαλαντ, η Λίβερπουλ με τον Νούνιες, η Τότεναμ με τον Ριτσάρλισον, τον Μπισούμα και τους υπόλοιπους που μπήκαν στην φαρέτρα του Αντόνιο Κόντε, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με τον Λισάντρο Μαρτίνες και η Τσέλσι που έκανε πράξη την πιο ακριβή μεταγραφή αριστερού μπακ τα τελευταία 30 χρόνια, πληρώνοντας 62 εκατομμύρια στην Μπράιτον, για να αποσπάσει την υπογραφή του Μαρκ Κουκουρέγια.
Δεν είναι όμως μόνο αυτές. Διότι, την δεδομένη χρονική στιγμή η Νότιγχαμ Φόρεστ βρίσκεται στην 3η θέση της σχετικής λίστας, ξεπερνώντας συλλόγους όπως η Ρεάλ Μαδρίτης και η Παρί Σεν Ζερμέν, ενώ στην λίστα βρίσκεται και η Νιούκαστλ, η Γουλβς και η Γουέστ Χαμ, που δεν σταματούν να κάνουν ρεκόρ αγορών.
Το θέμα όμως στην εν λόγω συζήτηση, είναι ποιος βγαίνει ευνοημένος από όλο αυτό το «αλισβερίσι» των χρημάτων. Προφανώς, οι σύλλογοι της Premier League ενισχύονται σημαντικά και ξοδεύουν όσο η La Liga, η Bundesliga και η Ligue 1 μαζί, αλλά κατά συνέπεια, επωφελούνται και οι ομάδες που πουλούν.
Η Μπενφίκα με τον Νούνιες, η Σπόρτινγκ με τον Ματέους Νούνες, η Λυών με τον Πακετά και η Ρεάλ Σοσιεδάδ με τον Ίσακ, ο οποίος αν πάρει μεταγραφή στη Νιούκαστλ έναντι 90 εκατομμυρίων, θα δώσει την δυνατότητα στους Ισπανούς να ξοδέψουν τουλάχιστον τα 2/3 των χρημάτων, για να συμφωνήσουν με 2 ή 3 ποδοσφαιριστές, που πριν δεν θα αγόραζαν.
Και κάπως έτσι, καταλήγουμε στην ποδοσφαιρική, τηλεοπτική, παγκοσμιοποίηση. Όλα ξεκινούν από τα χρήματα που λαμβάνουν οι αγγλικές ομάδες από τα τηλεοπτικά. Αμέτρητα εκατομμύρια, προς διάθεση για μεταγραφές, πράγμα που τις κάνει ισχυρότερες, αλλά ευνοεί και τον υπόλοιπο ποδοσφαιρικό χάρτη, που κοστολογεί ακριβότερα το έμψυχο δυναμικό του, σκεπτόμενο να βγάλει όσα δεν μπόρεσε σε μία προηγούμενη μεταγραφική περίοδο.
Συνεπώς, τα χρήματα από τα τηλεοπτικά, συντηρούν αμέτρητες αγορές σε αμέτρητες χώρες. Και είναι ένα ξεκάθαρο δείγμα τηλεοπτικής παγκοσμιοποίησης του ποδοσφαίρου, που πλέον ξεκάθαρα, 25 χρόνια μετά την εποχή που με τον νόμο του Μπόσμαν άλλαξε το τοπίο, είμαστε μπροστά οριστικά και αμετάκλητα, σε μία νέα πραγματικότητα, όπως έλεγαν στα τέλη του προηγούμενου αιώνα. Και από τον τρόπο που κινείται το χρήμα, είναι ευνοημένοι όλοι, με την Premier League φυσικά να έχει τον πρώτο λόγο!
