Στην Ρέιντζερς δεν μπορεί να φταίει το οικονομικό που έγινε η χειρότερη ομάδα στην ιστορία του Champions League
Η Ρέιντζερς γνώρισε άλλη μια ήττα αυτή την φορά από τον Άγιαξ, και ολοκλήρωσε το φετινό Champions League με το χειρότερο ρεκόρ, και τελικά το πρόβλημα είναι το οικονομικό ή απλά οι «διαμαρτυρόμενοι» δεν είναι τόσο καλοί ώστε να σταθούν στο κορυφαίο διασυλλογικό επίπεδο.
Μόλις πριν λίγους μήνες η Γλασκόβη είχε βάλει τα γιορτινά της. Το ένα από τα δύο καμάρια της πόλης, η Ρέιντζερς, ετοιμαζόταν για τον μεγάλο τελικό του Europa League κόντρα στην Άιντραχτ Φρανκφούρτης. Η ομάδα του Τζιοβάνι Φαν Μπρόνκχορστ τελικά γνωρίζει την ήττα στην διαδικασία των πέναλτι και χάνει την ευκαιρία για έναν ευρωπαϊκό τίτλο. Η στενοχώρια όμως δεν κρατάει πολύ, αφού το δέλεαρ της συμμετοχής στο Champions League μέσω των προκριματικών γεμίζει με ανυπομονησία τους φίλους της ομάδας.
Η χαρά της συμμετοχής στους ομίλους, μετά από λίγους μήνες μετατρέπεται σε εφιάλτη με την Ρέιντζερς να γίνεται η χειρότερη ομάδα των ομίλων στην ιστορία της διοργάνωσης. Σε έναν όμιλο που ναι μεν είχε ένα ξεκάθαρο φαβορί, την Λίβερπουλ, αλλά και δύο ομάδες που τουλάχιστον πριν το ξεκίνημα των αγώνων η ομάδα του Φαν Μπρόνκχορστ θα μπορούσε να κοιτάξει στα μάτια. Και αυτό γιατί τόσο ο Άγιαξ, όσο και η Νάπολι βρίσκονταν σε μια διαδικασία χτισίματος από την αρχή με παίκτες σημαίες να αποχωρούν και νέους και σχετικά άγνωστους (όπως η φετινή αποκάλυψη της Ευρώπης ο 21χρονος Γεωργιανός Κβαρατσχέλια).
Μηδέν πόντοι. Δύο γκολ υπέρ. Είκοσι δύο γκολ κατά. Μείον 20 γκολ διαφορά κάτι που σήμαινε πως ξεπερνούσε το αρνητικό ρεκόρ της Ντιναμό Ζάγκρεμπ από την σεζόν 2011-12 με μηδέν βαθμούς και -19 γκολ διαφορά και η περσινή ονειρική πορεία μέχρι τον τελικό του Europa League θύμιζε μια μακρινή ανάμνηση. Και εδώ έρχεται το ερώτημα. Είναι τόσο μεγάλες οι διαφορές που μια φιναλίστ του Europa League δεν μπορεί να σταθεί σε αυτό το επίπεδο ή απλά η φετινή Ρέιντζερς είναι μια κακή ομάδα. Πολλοί θα πούνε το δεύτερο αν αναλογιστεί κανείς πως η άλλη φιναλίστ του Europa, η Άιντραχτ Φρανκφούρτης, κατάφερε να πάρει την πρόκριση για τη νοκ άουτ φάση του Champions League, ενώ και η Μπριζ για να προκριθεί άφησε εκτός ομάδες όπως η Ατλέτικο Μαδρίτης και η Λεβερκούζεν από σπουδαιότερα πρωταθλήματα.
Το να έχει μια ομάδα τον ρόλο του αουτσάιντερ πολλές φορές πετυχαίνει θαύματα και να δημιουργήσει όμορφες ποδοσφαιρικές ιστορίες. Μέσα από αυτό τον ρόλο η Ρέιντζερς έκανε αυτή την σπουδαία πορεία πέρυσι, και κάπως έτσι απέκλεισε και την Αϊντχόφεν στα προκριματικά. Η αυτοπεποίθηση ήταν στα ουράνια, αλλά παράλληλα και οι προσδοκίες μεγάλωναν πως θα μπορούσε να κοιτάξει στα μάτια και τους αντιπάλους στο ανώτερο επίπεδο. Οι προσδοκίες αυτές όμως γρήγορα διαψεύστηκαν και σχεδόν όλες οι ήττες ήταν βαριές με το εκκωφαντικό 7-1 από την Λίβερπουλ μέσα στο «Άιμπροξ» να αποτελεί το κερασάκι στην τούρτα.
Από την πλευρά του ο Φαν Μπρόνκχορστ μιλώντας στους δημοσιογράφους μετά και την εύκολη ήττα από τον Άγιαξ ουσιαστικά την διαφορά δυναμικότητας της ομάδας του με τους υπόλοιπους αντιπάλους. «Έχω κερδίσει το Champions League με την Μπαρτσελόνα και γνωρίζω καλά πως είναι να βρίσκεσαι στην άλλη πλευρά όταν είσαι η ομάδα που έρχεται στο γήπεδο και ξέρει ήδη ότι θα κερδίσει λόγω της ανωτερότητας της», για να σταθεί για άλλη μια φορά στην τεράστια διαφορά που υπάρχει σε οικονομικό επίπεδο μεταξύ της Σκωτίας και των υπόλοιπων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Με αυτή τη λογική, οι παίκτες του μπορεί να έβγαιναν έξω νιώθοντας ήδη χτυπημένοι, όπως έδειχναν συχνά. Είπε ότι δεν θα χρησιμοποιούσε τους 10 μη διαθέσιμους παίκτες της πρώτης ομάδας ως δικαιολογία, αλλά ανέφερε ότι ο Άγιαξ είχε έξι ημέρες για να προετοιμαστεί σε σύγκριση με τις δύο του Ρέιντζερς και τόνισε ξανά το οικονομικό κενό. Καλώς ή κακώς σε αυτό το επίπεδο το ποδόσφαιρο μπορεί να είναι σκληρό και να αποκαλύψει την γύμνια σου. Ακόμα και αν αξίζεις να βρίσκεσαι σε αυτό το επίπεδο μπορεί να χάσεις την Γη από τα πόδια σου.
Για τα οικονομικά μεγέθη ο τεχνικό των Σκωτσέζων έχει εν μέρει δίκιο. Αν συγκρίνει κανείς τους μισθούς του Άγιαξ με την Ρέιντζερς θα δει πως του «Αίαντα» ανέρχονταν στα 95 εκατ. ευρώ την ώρα που στο «Άιμπροξ» οι μισθοί ήταν 39 εκατ. ευρώ. Η εικόνα όμως αυτή υπάρχει και στην Σκωτία όπου στην θέση του Άγιαξ μπαίνει η Ρέιντζερς και ανταγωνίζεται ομάδες όπως η Λίβινγκστον που έχει συνολικό μπάτζετ που με το ζόρι μπορεί να φτάσει τα 1.3 εκατ. ευρώ.
Άρα το πρόβλημα πρέπει να βρεθεί και αλλού. Και παλιότερα η Ρέιντζερς όταν αγωνιζόταν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις αντιμετώπιζε ομάδες μεγαλύτερα μπάτζετ αλλά ποτέ δεν έδειχνε τέτοιο κόμπλεξ κατωτερότητας. Το οικονομικό θέμα είναι πρόβλημα αλλά αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία για το αρνητικό ρεκόρ που κατέγραψε η ομάδα. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς πως τόσο η Ρέιντζερς όσο και η Σέλτικ έχουν φτάσει τρεις τελικούς ευρωπαϊκών διοργανώσεων.
Αν μια ομάδα είναι καλή, έχει ένα αγωνιστικό πλάνο μπορεί να τα καταφέρει και ας έχει μικρότερο μπάτζετ. Το παράδειγμα της φετινής Μπριζ που το καλοκαίρι πούλησε τον καλύτερο της παίκτη στην Μίλαν αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Παράλληλα θα πρέπει η ίδια η Ρέιντζερς να επικοινωνήσει καλύτερα το πλάνο της για το μέλλον του συλλόγου.
Όταν η διοίκηση σε κάθε ευκαιρία τονίζει πως στόχος είναι να γίνει ομάδα επιπέδου Champions League, θα πρέπει και να το υποστηρίζει. Αντίθετα, μόλις η Ρέιντζερς έφτασε στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση οι ίδιοι οι άνθρωποι της προσπάθησαν να ρίξουν τους τόνους. Το καλοκαίρι ο σύλλογος έβαλε στα ταμεία του 26 εκατ. λίρες από πωλήσεις και από αυτά μόνο τα μισά έπεσαν σε μεταγραφές. Την ίδια ώρα ο Άγιαξ από τα 225 εκατ. ευρώ κέρδη από τις πωλήσεις έδωσε τα 110 σε νέους παίκτες. Γιατί στον Άγιαξ υπάρχει ένα πλάνο το οποίο τηρείται ανεξαρτήτου αλλαγής στο έμψυχο δυναμικό της ομάδας.
Αντίθετα, στην Ρέιντζερς 18 μήνες μετά την επιστροφή της ομάδας στην κορυφής της Σκωτίας, κανένας από τους οπαδούς της δεν βλέπει βήματα προς τα εμπρός. Και αυτό θα πρέπει να προβληματίσει τόσο τον Φαν Μπρόνκχορστ όσο και την ίδια την διοίκηση του συλλόγου, αν θέλει κάποια στιγμή να πάρει ξανά τα πρωτεία από την άσπονδη εχθρό της Σέλτικ.
Θοδωρής Βασίλης
