Μικέλ Αρτέτα: Πειθαρχία, πίστη και αφοσίωση στην ομάδα, το τρίπτυχο της επιτυχίας στην Άρσεναλ!
Πολλοί ρωτούν πώς κατάφερε ο Μικέλ Αρτέτα να μεταβάλλει την ψυχοσύνθεση της Άρσεναλ και να μετατρέψει μία ομάδα δίχως αγωνιστική ταυτότητα, σε ένα σύνολο που ξέρει τι θέλει και πώς να το πάρει από τον αγωνιστικό χώρο. Ανεξάρτητα από την βαθμολογική θέση των «κανονιέρηδων», ο Ισπανός υιοθέτησε μία τριάδα χαρακτηριστικών που ήθελε να μεταφέρει στην ομάδα του και τα κατάφερε. Τα πεπραγμένα του άλλωστε το αποδεικνύουν!
Όταν ο Μικέλ Αρτέτα ανέλαβε την Άρσεναλ, η αλήθεια είναι πως έπαιρνε στα χέρια του ένα σύνολο δίχως αγωνιστική ταυτότητα. Κανείς δεν προσάπτει τη ευθύνη στον Ουνάι Έμερι ή στην διοίκηση της ομάδας, αλλά πιθανώς η αποχώρηση του Αρσέν Βενγκέρ από τον πάγκο της, αλλά και από το ποδόσφαιρο εν γένει, προκάλεσε ένα «σοκ» στην κοσμοθεωρία της Άρσεναλ.
Είχε μάθει να αγωνίζεται σε ένα συγκεκριμένο μοτίβο και δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί σε μία νέα κοσμοθεωρία. Έχασε τον… κόσμο της, της πήρε χρόνο να συνέλθει και απαραίτητη προϋπόθεση για να βρει τον εαυτό της, ήταν να δώσει το project σε έναν προπονητή και να τον στηρίξει μέχρι τέλους.
Αυτό ακριβώς συνέβη με τον Μικέλ Αρτέτα, ο οποίος συνάντησε δυσκολίες στο ξεκίνημα, αλλά κατάφερε να τις ξεπεράσει, έχοντας τεράστια υποστήριξη από τον Έντου και τον Κρένκε. Άπαντες συνέχισαν να πιστεύουν στο έργο του, ακόμη και όταν οι «κανονιέρηδες» δεν βγήκαν στην Ευρώπη, για πρώτη φορά μετά από 26 χρόνια.
Όταν όλοι, μετά την έναρξη της περσινής σεζόν, το 0/3 στο ξεκίνημα και τα «μηδέν» γκολ υπέρ τους, ζητούσαν την αποχώρηση του Ισπανού, εκείνοι πίστεψαν στην επιλογή τους. Το «trust the process» έγινε αρχικά ένα σύνθημα που ουδείς επικροτούσε, αλλά εν τέλει, το όνομα του Μικέλ Αρτέτα έγινε… σύνθημα στα χείλη κάθε φίλου της ομάδας.
Πώς από το «μηδέν» έφτασε στην ολική αναγέννηση και την πρώτη θέση; Βασίστηκε και δεν έπαψε ποτέ να στηρίζει ολόκληρη την φιλοσοφία του στις αρχές του. Στην πειθαρχία εντός του συνόλου, στην πίστη πως τα πάντα μπορούν να βελτιωθούν, με το club να έχει τεράστια περιθώρια εξέλιξης σε κάθε τομέα και με την αφοσίωση στον σύλλογο.
Σε κάθε ένα από αυτά τα χαρακτηριστικά, συνάντησε εμπόδια. Είτε αυτό λέγεται… Πιερ Εμερίκ Ομπαμεγιάνγκ, είτε Μεσούτ Εζίλ, είτε μεμονωμένα περιστατικά, όπως ο καυγάς του Αλεξάντερ Λακαζέτ με τον Σέντρικ, σε μία περσινή προπόνηση, πράγμα που προβλήθηκε στο «All or Nothing».
Άπαντες επίσης θα έχουν παρατηρήσει πως ο Γκρανίτ Τσάκα έπαψε να αποβάλλεται δίχως λόγο και αιτία. Περιόρισε τα νεύρα του, βελτίωσε τις αντιδράσεις του και έχει ξεκάθαρο ρόλο στη νεανική ομάδα της Άρσεναλ.
Όλα αυτά την έχουν κάνει αυτό που είναι σήμερα. Ένα σύνολο που «λατρεύει» κανείς να παρακολουθεί και μία ομάδα που ξεκίνησε με στόχο την τετράδα και έχει καταλήξει να «ζυγίζει» τον τραυματισμό του Γκαμπριέλ Ζεσούς, αναφορικά με το αν πρέπει να γίνει μεταγραφή, καθώς υπάρχει ευκαιρία για κάτι πολύ μεγάλο φέτος.
Είτε λοιπόν είσαι ο Μπουκάγιο Σάκα, είτε ο Ρις Νέλσον, είτε ο Πιερ Εμερίκ Ομπαμεγιάνγκ, που δεν τα βρήκε ποτέ με τον Μικέλ Αρτέτα, δεν μπορείς να μην αναγνωρίζεις το έργο του. Ένα έργο που βασίζεται σε βιώματά του, σε αρχές που απέκτησε από την ποδοσφαιρική του καριέρα και το σπίτι του, και πλέον, κατέστησαν την Άρσεναλ ξανά «μεγάλη» στη συνείδηση όλων!
Δημήτρης Μανάκος
