Οι Άγγλοι απέκτησαν το δικαίωμα να ξοδεύουν, γιατί «έχτισαν» με υπομονή όταν οι άλλοι γκρέμιζαν!
Μεγάλη είναι η συζήτηση για το πώς η Premier League κατάφερε να αποτελεί την πιο πλούσια Λίγκα στον κόσμο. Για το πώς οι αγγλικές ομάδες μπορούν να ξοδέψουν σε τόσο μεγάλο βαθμό, εν αντιθέσει με τη Μπαρτσελόνα και τη Ρεάλ Μαδρίτης ή τους ιταλικούς συλλόγους, με μοναδική εξαίρεση φυσικά τη Μπάγερν Μονάχου. Η αλήθεια είναι όμως πως οι Άγγλοι απέκτησαν μόνοι τους αυτό το δικαίωμα, με στρατηγικές κινήσεις και υπομονή. Όσο οι άλλοι «γκρέμιζαν», οι ισχυροί άνδρες στο «Νησί» κινούνταν ανάλογα με γνώμονα το μέλλον. Και ανταμείφθηκαν… Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Πριν από περίπου δύο εβδομάδες, έγινε γνωστό πως οι 11 από τους 20 κορυφαίους συλλόγους του ποδοσφαιρικού πλανήτη, σε επίπεδο εσόδων, είναι αγγλικοί. Η λίστα που εξέδωσε η Deloitte αναδεικνύει πλήρως την υπεροχή της Premier League και ταυτόχρονα αποδεικνύει πόσο λανθασμένα κινήθηκαν γιγαντιαίες ομάδες, όταν τα χρήματα που κέρδιζαν ήταν πολύ περισσότερα από αυτά των υπολοίπων.
Η Μπαρτσελόνα και η Ρεάλ Μαδρίτης… κατάπιαν άπαντες στην Ισπανία, ενώ μία ενδεικτική λίστα των εσόδων των ιταλικών ομάδων πριν από 20 περίπου χρόνια, δείχνει πόσο έξυπνα συμπεριφέρθηκαν οι Άγγλοι με όσα κέρδισαν, εν αντιθέσει με τους υπολοίπους. Οι πέντε πρώτες ομάδες έπαιρναν περίπου όσα χρήματα έπαιρναν και οι αγγλικές από τα έσοδα, η πρώτη τριάδα αντλούσε μεγαλύτερο κέρδος συγκριτικά, την ώρα που η Μπολόνια, μία ομάδα που βρισκόταν κάτω από την πρώτη δεκάδα, έπαιρνε τα μισά και λιγότερα από την Τότεναμ ας πούμε, την περίοδο που οι «spurs» άνηκαν μόνο θεωρητικά στο Big 6.
Κατανεμήθηκαν λοιπόν τα χρήματα με βάση το brand – name και αυτό μακροπρόθεσμα έβγαλε κερδισμένους τους ισχυρούς, «βουλιάζοντας» τους αδύναμους. Κάτι τέτοιο φυσικά, δεν συνέβη σε καμία περίπτωση στην Αγγλία. Και αν κάποιος αναρωτιέται πώς αυτό αποδεικνύεται, μπορεί απλώς να δει πόσα χρήματα δαπάνησαν οι σύλλογοι των πέντε κορυφαίων πρωταθλημάτων στις δύο τελευταίες μεταγραφικές περιόδους.
Μία γρήγορη ματιά δείχνει πως η Τσέλσι του Τοντ Μποέλι ξόδεψε 666 εκατομμύρια, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 265, η Γουέστ Χαμ 50 λιγότερα και η Άρσεναλ 209. Η μοναδική ομάδα στον πλανήτη που επίσης χάλασε περισσότερα από 201 εκατομμύρια είναι η Νιούκαστλ.
Ακολουθεί η Νότιγχαμ Φόρεστ, που μόλις επέστρεψε στην Premier League με 200 εκατομμύρια και… 30 μεταγραφικές προσθήκες, η Τότεναμ με 193 και η Γουλβς με μερικές χιλιάδες λιγότερα. Στην 9η θέση των πιο πολυδάπανων ομάδων, αναφορικά με τις μεταγραφές, είναι η Μπαρτσελόνα. Η μοναδική δηλαδή που δεν εντάσσεται στην Premier League, για να συμπληρώσει τη δεκάδα η Μάντσεστερ Σίτι!
Αυτό είναι λοιπόν που κάνει τους υπολοίπους να γκρινιάζουν. Το γεγονός πως δεν μπορούν να ξοδέψουν όσο οι Άγγλοι, γεγονός όμως για το οποίο είναι υπεύθυνοι οι ίδιοι και μόνο. Ήθελαν τη European Super League, με μπροστάρηδες τον Πέρεθ, τον Ανιέλι και τον Λαπόρτα, αλλά στην πραγματικότητα αυτή η ιδέα συνελήφθη, για να υπάρχει μεγαλύτερο κέρδος και για να μην μπορεί μία ομάδα σαν την Γουλβς να αγοράζει τόσους ποδοσφαιριστές σε ένα μήνα.
Ωστόσο, αν πρέπει να αναζητήσουμε ευθύνες, αυτές ανήκουν αποκλειστικά στις ίδιες της ομάδας της La Liga και της Serie A, στους Γερμανούς και τους Γάλλους, που δεν μοίρασαν τα χρήματα με ορθολογικό τρόπο και δημιουργήθηκε ένα χάος στις οικονομικές δυνατότητες της Ρεάλ Μαδρίτης για παράδειγμα, με τη Ρεάλ Σοσιεδάδ, που εντυπωσιάζει φέτος άπαντες.
Γκρινιάζουν, διαμαρτύρονται, αλλά οι Άγγλοι κέρδισαν το δικαίωμα να ξοδεύουν τόσο, με στρατηγικές κινήσεις και με πολύ υπομονή. Πλέον, η τελευταία ομάδα της Premier League κερδίζει από τα τηλεοπτικά συμβόλαια όσα μία οποιαδήποτε ομάδα, ανεξαρτήτως πρωταθλήματος, με εξαίρεση τη Ρεάλ και τη Μπαρτσελόνα. Για αυτό και το πρωτάθλημά τους είναι το κορυφαίο του ποδοσφαιρικού πλανήτη. Αντιθέτως, οι υπόλοιποι έχασαν μακροπρόθεσμα, γκρέμισαν μόνοι τους ό,τι διέθεταν και τώρα έχουν απαιτήσεις….
