Δίπλα στη λέξη... τοξικότητα υπάρχει η Τότεναμ του Κόντε και η μόνη σωτηρία λέγεται «Μαουρίτσιο Ποτσετίνο»!
Ο ορισμός της τοξικότητας επικρατεί τη δεδομένη χρονική στιγμής στην Τότεναμ. Μία νίκη στα πέντε τελευταία ματς σε όλες τις διοργανώσεις, «γκρίνια» από τον κόσμο, κακό κλίμα μεταξύ παικτών και Αντόνιο Κόντε και πολύ «αιχμηρές» δηλώσεις του Ιταλού προς πάσα κατεύθυνση. Το μόνο σίγουρο είναι ένα: πως μία τέτοια χρονιά, σίγουρα δεν… ωραιοποιείται με την κατάκτηση της 4ης θέσης που οδηγεί στο Champions League. Αντιθέτως, ίσως σώζεται μελλοντικά από την επιστροφή του Μαουρίτσιο Ποτσετίνο. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Πριν από μερικά χρόνια, όταν η Γιουβέντους απέκλειε την Τότεναμ από την συνέχεια του Champions League, ο Κιελίνι είχε δηλώσει πως αυτή είναι η ιστορία των Λονδρέζων. Να παίζουν αρκετά καλά, να έχουν ευκαιρίες για να πετύχουν κάτι, αλλά ποτέ να μην παίρνουν αυτό που θέλουν.
Μετά τη «σοκαριστική» ισοπαλία στο «Σεντ Μέρις» με τη Σαουθάμπτον όπου το 3-1 που έγινε 3-3 στο τελευταίο τέταρτο, ο Αντόνιο Κόντε ήταν πραγματικά έξαλλος και δεν κρύφτηκε πίσω από το δάχτυλό του. Έκανε λόγο για αδιάφορους ποδοσφαιριστές, για παίκτες που παίρνουν πολλά χρήματα και δεν ενδιαφέρονται ούτε για το σύνολο, ούτε για τον οργανισμό, ρίχνοντας… βέλη και προς τον Ντάνιελ Λίβι, επισημαίνοντας πως η κατάσταση είναι ίδια εδώ και 20 χρόνια.
Επί της ουσίας, έβγαλε στη… σέντρα τον ισχυρό άνδρα της Τότεναμ, λέγοντας πως έμαθε να συμβιβάζεται με τα λίγα και πως ο σύλλογος δεν κάνει ένα βήμα μπροστά. Προς το παρόν, το μόνο βέβαιο είναι πως η Τότεναμ θα ολοκληρώσει τη σεζόν, για ακόμη μία φορά δίχως κάποιον τίτλο στην τροπαιοθήκη της.
Έμεινε εκτός συνέχειας των δύο Κυπέλλων στην Αγγλία, δεν κατάφερε να ξεπεράσει το εμπόδιο της Μίλαν στο Champions League, παρ' ότι η ρεβάνς ήταν στο Λονδίνο, δίχως να σκοράρει σε 180 αγωνιστικά λεπτά, και στην Premier League βρίσκεται στην 4η θέση, με τις συνθήκες όμως να είναι… πλασματικές.
Είναι ναι μεν δύο βαθμούς πάνω από τη Νιούκαστλ και στο +7 από τη Λίβερπουλ, αλλά μετρά δύο ματς περισσότερα από αμφότερες, λόγω των αναβολών για το FA Cup. Οι «κόκκινοι» μοιάζουν πως ενδέχεται να την φτάσουν στο φινάλε της σεζόν, αν σοβαρευτούν και πάψουν να κάνουν αποτελέσματα όπως αυτό με τη Μπόρνμουθ, ενώ οι «καρακάξες» δείχνουν να ανακτούν τη χαμένη τους ψυχολογία, μετρώντας δύο συνεχόμενες νίκες, για πρώτη φορά μετά τον χαμένο τελικό του Λιγκ Καπ.
Απεναντίας, η Τότεναμ έχει κερδίσει δυο από τα τελευταία της τέσσερα ματς σε επίπεδο Premier League, αυτό κόντρα στην Τσέλσι, δίχως όμως να παράγει ελκυστικό ποδόσφαιρο. Γενικώς, στο Βόρειο Λονδίνο το κλίμα φαντάζει περισσότερο τοξικό από υγιές και μεγαλύτερη απόδειξη απ' όσα είπε ο Αντόνιο Κόντε στο «Σεντ Μέρις» δεν υπάρχει.
Πόσο μάλλον όταν τόσο ηχηρές δηλώσεις κάνουν την εμφάνισή τους μετά τον καυγά με τον Ριτσάρλισον, ο οποίος στράφηκε κατά του Ιταλού, εκείνος κατέκρινε… ανοιχτά την σεζόν που διανύει και το γεγονός πως δεν είχε σκοράρει μέχρι τότε, για να έρθει το επόμενο ματς και να τον ξεκινήσει βασικό.
Έχει χαθεί η λογική στο «στρατόπεδο» της Τότεναμ και η αλήθεια είναι πως η κατάληψη της 4ης θέσης στο φινάλε της σεζόν, όπως συνέβη και πέρυσι, όταν προσπέρασε την Άρσεναλ, δεν είναι το γιατρικό.
Ο Κόντε θέλει να φύγει, οι δηλώσεις του αποδεικνύουν πως απλώς περιμένει να τον… απολύσουν, γνωρίζοντας και ο ίδιος πως είναι πολύ πιο μεστό να σε διώχνουν, παρά να φεύγεις μόνος στα μέσα της σεζόν, από μία χώρα που έχεις κατακτήσει τον σπουδαιότερο τίτλο της.
Ακόμη όμως και αν φύγει ο Ιταλός το καλοκαίρι, η Τότεναμ οφείλει πρώτα να τα βρει με τον εαυτό της. Να επαναπροσδιορίσει τους στόχους της για την επόμενη αγωνιστική περίοδο και να πάψει να προβαίνει σε σπασμωδικές κινήσεις, όπως αυτή με τον Ριτσάρλισον το καλοκαίρι, έναντι 60 εκατομμυρίων.
Συνεπώς, ίσως η ιδανικότερη επιλογή να είναι ξανά ο Μαουρίτσιο Ποτσετίνο, που φημολογείται πως θέλει να επιστρέψει. Συμβιβάστηκε στο διάστημα παρουσίας του στο Λονδίνο με την απόφαση του Λίβι να μην ξοδεύει πολύ, έμαθε με τα… λίγα και οδήγησε την Τότεναμ σε μία εξαιρετική πορεία – στην καλύτερη της τελευταίας δεκαετίας.
Έκανε ό,τι ο Αντόνιο Κόντε δεν δέχθηκε ποτέ. Έμαθε να επιβιώνει δίπλα στον Ντάνιελ Λίβι, δίχως να τον «πυροβολεί» όταν προκύπτουν τα δύσκολα. Και υπό αυτές τις συνθήκες, αποχώρησε ως πετυχημένος. Ακριβώς το αντίθετο δηλαδή από ό,τι συμβαίνει με τον Ιταλό, σε μία πλήρως τοξική κατάσταση που δεν επιδέχεται σωτηρία…
